 |
|
|  Παρασκευή 24/5
...η ανέχεια υπερτριπλασιάστηκε κατά τη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας
Ένας στους τρεις πολίτες ζει σε καθεστώς φτώχειας στον Λίβανο
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Ο ένας κάτοικος τού Λιβάνου στους τρεις ζει στη φτώχεια κι οι ανισότητες βαθαίνουν στη χώρα, που βιώνει βαθιά οικονομική κρίση από το 2019, υπογραμμίζεται σε έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας που δημοσιοποιήθηκε χθες Πέμπτη.
«Η φτώχεια στον Λίβανο υπερτριπλασιάστηκε κατά τη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας», υπογραμμίζεται στο κείμενο.
Τα δεδομένα αφορούν περί το 60% του πληθυσμού, εξαιρουμένων περιοχών στο νότιο και στο ανατολικό τμήμα της χώρας, που γειτονεύουν αντίστοιχα με το Ισραήλ και τη Συρία.
Το χάσμα έχει βαθύνει ανάμεσα στη Βηρυτό και την επαρχία, ειδικά το βόρειο τμήμα του Λιβάνου, όπου το ποσοστό της φτώχειας φθάνει το 70%, για παράδειγμα στην περιφέρεια Ακάρ.
«Η κρίση έχει αναγκάσει τα νοικοκυριά να περιορίσουν την κατανάλωση τροφίμων και τις δαπάνες τους που δεν αφορούν τη διατροφή, καθώς και τις δαπάνες για την υγεία, κάτι που εγείρει κίνδυνο σοβαρών συνεπειών μακροπρόθεσμα», προειδοποίησε η Παγκόσμια Τράπεζα.
Ο Ζαν-Κριστόφ Καρέ, διευθυντής του τμήματος της Παγκόσμιας Τράπεζας για τη Μέση Ανατολή, σημείωσε κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου για την παρουσίαση της έκθεσης ότι είναι «επιτακτική ανάγκη» να «διευρυνθεί η κάλυψη και η έκταση των προγραμμάτων κοινωνικής πρόνοιας».
Η κατάρρευση της οικονομίας αποδίδεται από μεγάλο μέρος των πολιτών στην κακοδιοίκηση, τη διαφθορά, την αμέλεια και την αδράνεια της πολιτικής τάξης που παραμένει απαράλλακτη επί δεκαετίες.
Ο Λίβανος είναι ταυτόχρονα βυθισμένος σε πολιτική κρίση, εξαιτίας της αδυναμίας των πολιτικών να συνεννοηθούν, κάτι που παραλύει τους θεσμούς κι αποτρέπει από τον Νοέμβριο του 2022 την εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας.
Οι αρχές θεωρούν πως η οικονομική κρίση επιτείνεται λόγω της παρουσίας σχεδόν δυο εκατομμυρίων σύρων προσφύγων — ο Λίβανος έχει υποδεχθεί, κατΆ αναλογία προς τον πληθυσμό του, τους περισσότερους πρόσφυγες από τη Συρία στον κόσμο.
«Τα συριακά νοικοκυριά επλήγησαν σκληρά από την κρίση», επισημαίνει η Παγκόσμια Τράπεζα, σύμφωνα με την οποία σχεδόν οι εννέα Σύροι στους δέκα στον Λίβανο ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας.
Από την πλευρά της, αποστολή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) που επισκέπτεται τον Λίβανο έκρινε ότι οι «αρνητικές συνέπειες του πολέμου στη Γάζα και η κλιμάκωση των μαχών στα νότια σύνορα του Λιβάνου επιδεινώνουν περαιτέρω την ήδη εύθραυστη οικονομική κατάσταση».
Από την επομένη του ξεσπάσματος του πολέμου στη Λωρίδα της Γάζας ανάμεσα στο Ισραήλ και τη Χαμάς, την 7η Οκτωβρίου, καταγράφονται καθημερινά ανταλλαγές πυρών στα σύνορα ανάμεσα στις ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις και τη Χεζμπολά, που υποστηρίζει τον σύμμαχό της, το παλαιστινιακό ισλαμιστικό κίνημα.
«Η ανεργία και η φτώχεια έχουν φθάσει σε εξαιρετικά υψηλά επίπεδα», υπογράμμισε το ΔΝΤ, επιτιμώντας για ακόμη μια φορά τις λιβανικές αρχές επειδή δεν προώθησαν κατΆ αυτό «απαραίτητες οικονομικές μεταρρυθμίσεις».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. ¶ραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
