 |
|
|  Τρίτη 28/5
ΠΕΙΝΑ ΣΤΗΝ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ
Η δικαιοσύνη διέταξε την κυβέρνηση να διανείμει επισιτιστική βοήθεια...
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Η δικαιοσύνη της Αργεντινής διέταξε χθες Δευτέρα την κυβέρνηση τού ακροδεξιού προέδρου Χαβιέρ Μιλέι να προχωρήσει «αμέσως» στη διανομή σε συλλογικότητες οι οποίες ετοιμάζουν και προσφέρουν γεύματα στους φτωχότερους πολίτες αρκετών τόνων τροφίμων, που βρίσκονται στην κατοχή της, αλλά έχουν πάψει να μοιράζονται από τον Δεκέμβριο.
Ο ομοσπονδιακός δικαστής Σεμπαστιάν Κασανέγιο έδωσε εντολή στο υπουργείο Ανθρωπίνου Κεφαλαίου να τού επιδώσει εντός 72 ωρών λεπτομερή κατάλογο των ποσοτήτων τροφίμων που παρακρατούνται και να προχωρήσει «αμέσως» στη διανομή τους.
Ο δικαστής επικαλέστηκε στην απόφασή του στατιστικές οι οποίες δείχνουν ότι ο μισός και πλέον πληθυσμός της Αργεντινής βρίσκεται πλέον κάτω από το όριο της φτώχειας.
Η απόφαση ακολουθεί προσφυγή στη δικαιοσύνη τον Φεβρουάριο από κοινωνικές οργανώσεις έπειτα από τη διακοπή, λίγο καιρό αφού ανέλαβε την εξουσία η κυβέρνηση Μιλέι τον Δεκέμβριο, του εφοδιασμού με τρόφιμα κοινωνικών κουζινών.
Η κυβέρνηση δικαιολόγησε την αναστολή του εφοδιασμού με το επιχείρημα πως προχωρά σε αυστηρό λογιστικό έλεγχο σε μη κυβερνητικές οργανώσεις και συλλογικότητες κοινωνικής βοήθειας. Πρόσφατα, κατά τη διάρκεια παρουσίασης στο κοινοβούλιο, υποστήριξε πως οι έλεγχοι έδειξαν ότι σχεδόν το 50% των κοινωνικών κουζινών της χώρας στην πραγματικότητα δεν υπάρχει.
Η κυβέρνηση κάνει λόγο για «εμπόριο της φτώχειας», κι έχει δεσμευτεί να το πατάξει· στα μέσα Μαΐου, έγιναν δεκάδες έφοδοι και προσφυγές στη δικαιοσύνη εναντίον κοινωνικών κουζινών-«φαντασμάτων» που κατά κυβερνητικές καταγγελίες καταχρώνται κρατικό χρήμα.
Κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου, ο εκπρόσωπος της προεδρίας Μανουέλ Αντόρνι ανακοίνωσε πως η κυβέρνηση θα ασκήσει έφεση στην απόφαση, υπογραμμίζοντας πως αφορά «αποθέματα» προορισμένα για την αντιμετώπιση «καταστάσεων έκτακτης ανάγκης» ή «καταστροφών».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
