 |
|
|  Τετάρτη 29/5
Διεθνής Αμνηστία
Στο υψηλότερο επίπεδο από το 2015 ο αριθμός των εκτελέσεων παγκοσμίως
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Ο γνωστός αριθμός των εκτελέσεων σε παγκόσμια κλίμακα έφθασε πέρυσι στο υψηλότερο επίπεδο από το 2015, εξαιτίας κυρίως της τρομακτικής αύξησής τους στο Ιράν, στηλιτεύει η μη κυβερνητική οργάνωση Διεθνής Αμνηστία, δίνοντας στη δημοσιότητα την ετήσια έκθεσή της για τη θανατική ποινή.
Η οργάνωση υπεράσπισης ανθρωπίνων δικαιωμάτων με έδρα το Λονδίνο καταμέτρησε 1.153 εκτελέσεις το 2023 —πλην Κίνας, που δεν δημοσιοποιεί στοιχεία—, με άλλα λόγια αριθμό αυξημένο κατά 30% και πλέον σε σύγκριση με το 2022.
Οι καταδίκες σε θάνατο που απαγγέλθηκαν αυξήθηκαν κατά 20%, φθάνοντας τις 2.428 συνολικά.
Σύμφωνα με την Αμνηστία, οι πέντε χώρες όπου οι Αρχές προχώρησαν στις περισσότερες εκτελέσεις το 2023 ήταν η Κίνα, όπου θεωρεί πως έγιναν χιλιάδες, το Ιράν, η Σαουδική Αραβία, η Σομαλία και οι ΗΠΑ.
Μόνο στο Ιράν, οδηγήθηκαν στην αγχόνη 853 άνθρωποι, αριθμός αυξημένος κατά 50% σε σύγκριση με το 2022, εξηγεί η ΜΚΟ.
«Οι ιρανικές αρχές επέδειξαν απόλυτη περιφρόνηση για την ανθρώπινη ζωή», καταγγέλλει η γενική γραμματέας της Διεθνούς Αμνηστίας, Ανιές Καλαμάρ, στο δελτίο Τύπου που συνοδεύει την έκθεση.
Θυμίζει την αύξηση των εκτελέσεων για αδικήματα που σχετίζονται με τη διακίνηση και τη χρήση ναρκωτικών, καθώς και την πολιτική «διακρίσεων» σε βάρος συγκεκριμένων κοινοτήτων, ιδίως της μειονότητας των Βελούχων στην Ισλαμική Δημοκρατία.
Παρά τη μεγάλη αύξηση του 2023, με επίκεντρο ειδικά τη Μέση Ανατολή, «οι χώρες που συνεχίζουν να προχωρούν σε εκτελέσεις είναι ολοένα πιο απομονωμένες», καταγράφει πάντως.
Ο αριθμός των χωρών αυτών μειώθηκε στις δεκαέξι πέρυσι, υποχωρώντας σε επίπεδο άνευ προηγουμένου. Δεν ανακοινώθηκε καμιά εκτέλεση στη Λευκορωσία, στην Ιαπωνία, στη Μιανμάρ και στο Νότιο Σουδάν, αντίθετα με το 2022.
Στην Ασία, το Πακιστάν προχώρησε στην κατάργηση της εσχάτης των ποινών για αδικήματα που συνδέονται με τη διακίνηση και τη χρήση ναρκωτικών, ενώ στη Μαλαισία καταργήθηκε η αυτόματη επιβολή της θανατικής ποινής για ορισμένα εγκλήματα.
Αντιθέτως όμως, η υποσαχάρια Αφρική συγκαταλέγεται στις περιφέρειες του κόσμου όπου οι καταδίκες σε θάνατο αυξήθηκαν, στις 494, ή κατά 66%, το 2023. Οι εκτελέσεις, όλες στη Σομαλία, υπερτριπλασιάστηκαν φθάνοντας τις 38.
Στις ΗΠΑ, όπου καταμετρήθηκαν 24 εκτελέσεις, η «πρόοδος» που καταγραφόταν αντιστράφηκε, τονίζει η οργάνωση, εξηγώντας πως υπάρχουν πολιτείες που επιμένουν «απαρέγκλιτα» στην επιβολή και στην εφαρμογή της εσχάτης των ποινών. Η κυρία Καλαμάρ καταγγέλλει ειδικά την επιλογή της μεθόδου της πρόκλησης ασφυξίας με άζωτο που επελέγη στην Αλαμπάμα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
