 |
|
|  Παρασκευή 31/5
ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ
Τα ποτάμια στην Αλάσκα βάφτηκαν ...πορτοκαλί
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Τα ποτάμια και τα ρέματα στην Αλάσκα αλλάζουν χρώμα και από μπλε γίνονται πορτοκαλί ,εξαιτίας τών τοξικών μετάλλων που απελευθερώνονται από το λιώσιμο τού μόνιμου πάγου, σύμφωνα με μελέτη τής Εθνικής Υπηρεσίας Πάρκων, τού Πανεπιστημίου τής Καλιφόρνιας στο Ντέιβις (UC Davis) και τού Γεωλογικού Ινστιτούτου τών ΗΠΑ, οι οποίοι πραγματοποίησαν δοκιμές σε 75 ποτάμια στην οροσειρά Μπρουκς.
Σύμφωνα με τη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Communications: Earth & Environment», η Αρκτική θερμαίνεται τέσσερις φορές πιο γρήγορα από τον υπόλοιπο κόσμο, το μόνιμο στρώμα πάγου λιώνει, με αποτέλεσμα να απελευθερώνονται από το έδαφος μέταλλα όπως ο σίδηρος, ο ψευδάργυρος, ο χαλκός, το νικέλιο και ο μόλυβδος και να αντιδρούν με το νερό και το οξυγόνο.
«Έχουμε συνηθίσει να το βλέπουμε αυτό σε περιοχές της Καλιφόρνιας και στα Απαλάχια όπου έχουν γίνει εξορύξεις. Πρόκειται για μια κλασική διαδικασία που παρατηρείται μετά από εξορύξεις που έγιναν τη δεκαετία του 1850», δήλωσε ο Μπρετ Πούλιν, συν-συγγραφέας της μελέτης και καθηγητής περιβαλλοντικής τοξικολογίας στο UC Davis.
«Αλλά είναι πολύ εντυπωσιακό να το βλέπεις όταν βρίσκεσαι σε μερικές από τις πιο απομακρυσμένες περιοχές και είσαι μακριά από ορυχεία. Είναι πραγματικά μια απροσδόκητη συνέπεια της κλιματικής αλλαγής» σημείωσε.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δορυφορικές εικόνες για να προσδιορίσουν πότε συνέβη η αλλαγή στο χρώμα σε διαφορετικούς ποταμούς και ρυάκια.
«Σε πολλές από τις περιοχές αυτές, οι πιο δραστικές αυξήσεις σημειώθηκαν μεταξύ 2017 και 2018 και συνέπεσαν με τα θερμότερα χρόνια που έχουν καταγραφεί ποτέ σε εκείνο το σημείο», είπε ο Πούλιν.
Αυτός ο αποχρωματισμός έχει συνδεθεί με «δραματικές μειώσεις» στην υδρόβια ζωή, εγείροντας ανησυχίες για το πώς η συνεχιζόμενη τήξη του μόνιμου παγετού θα επηρεάσει τις κοινότητες που βασίζονται σε αυτές τις υδάτινες οδούς για τη διαβίωσή τους. Στους ποταμούς της Αλάσκας ζει μια ποικιλία ψαριών που είναι «κρίσιμα για την επιβίωση, τον αθλητισμό και την εμπορική αλιεία», έγραψαν οι ερευνητές.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
