 |
|
|  Τετάρτη 5/6
Η ΑΠΑΤΗ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ
... με τα δικαιώματα ρύπανσης - Χάθηκαν δισ. ευρώ στην Ευρωπαϊκή Ενωση
Guardian,protothema.gr
Μια χρυσή ευκαιρία ήταν η αγορά που έστησε η Ευρωπαϊκή Ένωση για τα δικαιώματα εκπομπής αερίων του θερμοκηπίου. Στην πράξη μια καλή ιδέα που θα βοηθούσε το περιβάλλον, αλλά στην πραγματικότητα μια τεράστια ευκαιρία για λίγους για να απομυζήσουν εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ.
Σε εκτενές άρθρο του ο Guardian καταγράφει την πορεία δύο άσπονδων συνεργατών, του Γκουστάβ Ντάφνι (ψευδώνυμο, ο ίδιος είχε και πολλά δικά του ψευδώνυμα) και του Γκέγκορι Ζάουι που είχε το παρατσούκλι «ο Εγκέφαλος». Από τις νόμιμες επιχειρήσεις και αφού έκαναν ένα πέρασμα από τις φυλακές είδαν τη χρυσή ευκαιρία να εκμεταλλευτούν το νόμιμο αλλά πρόχειρα οργανωμένο εμπόριο εκπομπών άνθρακα στην ΕΕ – και την άρπαξαν χωρίς αναστολές.
Η αγορά των δικαιωμάτων
Μετά από αρκετές συζητήσεις και διαφωνίες, στις αρχές της δεκαετίας του 2000 η Ευρώπη κατέληξε σε ένα σύστημα αγοράς και εμπορίας ρύπων στα πλαίσια του Πρωτοκόλλου του Κυότο για το κλίμα.
Η ΕΕ θα καθόριζε ένα ετήσιο ανώτατο όριο για τις συνολικές εκπομπές της και στη συνέχεια θα εξέδιδε σε διάφορους φορείς εκπομπών έναν ορισμένο αριθμό δικαιωμάτων, τα EUA. Κάθε EUA θα έδινε το δικαίωμα στον κάτοχό του να εκπέμπει έναν τόνο διοξειδίου του άνθρακα. Εάν μια εταιρεία είχε EUA που περίσσευαν στο τέλος του έτους, δηλαδή δεν είχε εκπέμψει όλο τον άνθρακα που της επιτρεπόταν, θα μπορούσε να τα διαθέσει προς πώληση, και οι εταιρείες που είχαν πολύ λίγα EUAs θα μπορούσαν να τα αγοράσουν.
Το σχέδιο προέβλεπε ότι η Ευρώπη θα εξέδιδε κάθε χρόνο όλο και λιγότερα EUA, ώστε να γίνεται σταδιακά πιο ακριβή η εκπομπή διοξειδίου του άνθρακα.
Οι απατεώνες είδαν μια σπουδαία ευκαιρία να κερδίσουν από τον ΦΠΑ σε αυτή τη διαδικασία. Το κόλπο του Ζάουι ήταν να αγοράζει EUA χωρίς ΦΠΑ από χώρες εκτός Γαλλίας, να τα πουλά στο σύστημα συναλλαγών στη Γαλλία και να του επιστρέφεται ο ΦΠΑ από το κράτος. Καθώς όλο αυτό το εμπόριο γινόταν ηλεκτρονικά, ήταν εξαιρετικά εύκολο να βγάλει χρήματα.
Ο λογαριασμός της απάτης στη Γαλλία έφτασε στα 1,6 δισ. ευρώ. Κινητοποιήθηκαν στη συνέχεια και άλλες ευρωπαϊκές χώρες, προσπαθώντας να βάλουν ένα τέλος στην τεράστια απάτη. Η έρευνα της Europol ανέβασε τον λογαριασμό στην ΕΕ στα 5 δισ. ευρώ, πολύ πιθανόν να είναι διπλάσια. Σε κάποιες περιπτώσεις το 90% της αγοράς μιας χώρας ήταν αποκλειστικά προϊόν απάτης.
Tο Ισραήλ εντόπισε τον Ντάφνι και τον προσήγαγε για ένα άσχετο ζήτημα στο οποίο εμπλεκόταν. Ο ίδιος αποφάσισε ότι ήταν καλύτερα να εκτίσει μια ποινή στη Γαλλία παρά στο Ισραήλ. Οι διαδικασίες στη γαλλική Δικαιοσύνη προχώρησαν αργά και ο ίδιος βρήκε τον χρόνο να μεθοδεύσει τη φυγή του για το Ισραήλ.
Σήμερα ο Ντάφνι ζει στο Τελ Αβίβ. Είναι καταζητούμενος από τις γαλλικές αρχές και μίλησε στον Guardian μόνο με τον όρο να μην αποκαλυφθεί το όνομά ή τα ψευδώνυμά του.
Η ζωή του Ζάουι δεν είναι όσο καλή θα ήθελε. Μακριά από τη γυναίκα που αγάπησε και τα παιδιά του, μετά την φυλακή που έκανε, έγραψε ένα βιβλίο για την απάτη που έστησε. Τουλάχιστον δεν είναι στη φυλακή.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
