 |
|
|  Δευτέρα 10/6
ΑΝΙΚΗΤΟΣ Ο ΕΡΩΤΑΣ
Βετεράνος τού Β' Παγκοσμίου Πολέμου 100 ετών παντρεύτηκε την 96χρονη σύντροφό του στη Νορμανδία
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Ο έρως χρόνια δεν κοιτά! Ένας βετεράνος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου παντρεύτηκε τη νύφη του στην 80ή επέτειο της Απόβασης στη Νορμανδία, κοντά στις παραλίες της Γαλλίας.
Ο Χάρολντ Τέρενς - ένας 100χρονος βετεράνος τής Πολεμικής Αεροπορίας τού αμερικανικού στρατού που ζει στη Φλόριντα - ενώθηκε με τα δεσμά τού γάμου με την 96χρονη Jeanne Swerlin κατά τη διάρκεια μιας τελετής το Σάββατο στο Carentan-les-Marais, στην περιοχή της Νορμανδίας στη βόρεια Γαλλία.
Την τελετή τέλεσε ο δήμαρχος του Carentan, Jean-Pierre L'Honneur. Το ζευγάρι αντάλλαξε βέρες στο δημαρχείο και χαιρέτησε από ένα ανοιχτό παράθυρο τον κόσμο που βρισκόταν έξω και τιμούσε την εισβολή των Συμμάχων στην κατεχόμενη από τους Ναζί Γαλλία.
«Στην υγειά σας. Ειρήνη στον κόσμο και διατήρηση της δημοκρατίας σε όλο τον κόσμο και στο τέλος του πολέμου στην Ουκρανία και στη Γάζα», είπε ο Τέρενς στην πρόποση που έκανε. Ο βετεράνος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου - με καταγωγή από το Μπρονξ τής Νέας Υόρκης - επισκέφθηκε τη Γαλλία ως δεκανέας της Πολεμικής Αεροπορίας όταν ήταν 20 ετών. Ο Terens είχε καταταγεί το 1942 και είχε τοποθετηθεί στην Αγγλία, όπου εργαζόταν ως τεχνικός επισκευής ασυρμάτων για μια μονάδα μαχητικών με τέσσερις πιλότους.
Αν και η τελετή ήταν καθαρά συμβολική, ο δήμαρχος υποστήριξε ότι «η αγάπη είναι αιώνια».
Μιλώντας στους παρευρισκόμενους στον γάμο, η Swerlin δήλωσε με υπερηφάνεια για τον σύζυγό της: «Δεν είναι μονάχα για τους νέους ανθρώπους η αγάπη. Νιώθουμε ακόμα πεταλούδες στο στομάχι. Και έχουμε ακόμα λίγη δράση. Είναι ο καλύτερος στα φιλιά».
«Εντάξει! Αυτά για την ώρα!» είπε ο Terens, με τη σύζυγό του να αστειεύεται: «Εννοείς ότι υπάρχουν κι άλλα αργότερα;»
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
