 |
|
|  Tρίτη 18/6
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΡΑΜΑ ΜΕ ΟΜΟΓΕΝΕΙΣ
19χρονος Έλληνας σκότωσε τους γονείς του,στην Φλόριντα τών ΗΠΑ, και στη συνέχεια πυροβολήθηκε θανάσιμα απο αστυνομικούς
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Ένα αποτρόπαιο περιστατικό με δράστη 19χρονο ελληνικής καταγωγής συνέβη στην Φλόριντα. Ο Χρήστος Αλέξανδρος Θέμελης Τζούνιορ σκότωσε τους γονείς του στο σπίτι τους και πυροβόλησε έναν αστυνομικό, με τη συμπλοκή να καταγράφεται από body cam των Αστυνομικών.
Ο δράστης πυροβόλησε πρώτα θανάσιμα τον 51χρονο πατέρα του, Χρήστο Βύρωνα Θέμελη μέσα στο σπίτι τους και στη συνέχεια την 48χρονη μητέρα του Ρεβέκκα Αν Θέμελη στο γρασίδι, στην μπροστινή αυλή, μπροστά στα μάτια των αστυνομικών.
Την κλήση την έκανε στο 911 (άμεση δράση) η μητέρα του πατροκτόνου. Είναι χαρακτηριστικό μάλιστα πως ενώ μιλούσε με τον αστυνομικό στην άλλη άκρη της γραμμής, από μέσα ακούγονταν πυροβολισμοί.
Ενώ η μητέρα βρισκόταν στην μπροστινή αυλή, ο γιος τη χτύπησε αλύπητα στο πίσω μέρος του κεφαλιού της, την ώρα μάλιστα που μιλούσε ακόμα με την αστυνομία. Όταν έφθασαν στο σημείο οι αστυνομικοί δεν δίστασε να τους πυροβολήσει.
Στα διασταυρούμενα πυρά, ο 26χρονος αστυνομικός Shane McGough, πυροβολήθηκε στο πόδι, με τους συναδέλφους του να του κάνουν “τουρνικέ” στο πόδι και να τον μεταφέρουν στο τοπικό νοσοκομείο.
«Χτυπήθηκα», ακούγεται στο βίντεο να λέει ο McGough κάνοντας μορφασμούς από τον πόνο.
Ο 19χρονος Θέμελης πυροβολήθηκε κατά την ανταλλαγή πυροβολισμών από τους άλλους αστυνομικούς και τραυματισμένος βαριά, μπήκε ξανά στο σπίτι. Η ομάδα SWAT του Σερίφη εισέβαλε στο σπίτι λίγο μετά και βρήκε τον Θέμελη και τον πατέρα του νεκρούς από πυροβολισμούς.
Ο Θέμελης φέρεται να πέθανε από τα τραύματα που υπέστη στη συμπλοκή.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
