 |
|
|  Τετάρτη 19/6
Φρίκη στην Τουρκία
Πάμπλουτος Βρετανός μεγιστάνας σκότωσε την Τσέχα καλλονή σύζυγό του και στη συνέχεια αυτοκτόνησε
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Φρικτό έγκλημα πραγματοποιήθηκε στην Τουρκία, με πρωταγωνιστή έναν Σκωτσέζο μεγιστάνα πετρελαίου που σκότωσε την διάσημη καλλονή σύζυγό του από την Τσεχία και στη συνέχεια να αυτοκτόνησε. Σύμφωνα με τα Βρετανικά μέσα ενημέρωσης, ο Τόμας Ντέιβιντ Μπλιθ με καταγωγή από το Εδιμβούργο, σκότωσε τη σύζυγό του Βικτόρια Βέρα Μπλιθ και στη συνέχεια έστρεψε το όπλο πάνω του.
Ο 55χρονος μεγιστάνας φαίνεται πως δολοφόνησε την 40χρονη σύντροφό του, γνωστή και ως Βικτόρια Βέλβετ, στο σπίτι της οικογένειας στην τουρκική πρωτεύουσα, την Άγκυρα. Το ακόμα πιο τραγικό της υπόθεσης είναι πως και τα τρία παιδιά τους, φέρεται να ήταν παρόντα τη στιγμή του εγκλήματος. Τα τρία παιδιά του ζευγαριού είναι ηλικίας 4, 10 και 14 ετών και έχουν τεθεί υπό τη φροντίδα των συγγενών της μητέρας τους, που ταξίδεψαν στην Τουρκία μετά την τραγωδία. Ο Μπλιθ είχε ακόμα ένα μεγαλύτερο παιδί, 27 ετών.
Θρήνος έχει ξεσπάσει για την άτυχη γυναίκα η οποία ήταν ευρέως γνωστή καθώς τραγουδούσε ενώ ήταν και κωμικός στην Τσεχία. Η ταλαντούχα καλλιτέχνης έγινε γνωστή το 2004 μετά την κυκλοφορία του πρώτου της άλμπουμ, Killing Me Softly, το οποίο ήταν γνωστό για τη διασκευή της στο αμερικανικό ροκ συγκρότημα Eagles’ Hotel California.
Γεννήθηκε στη Νότια Αφρική, πριν μετακομίσει στην Τσεχία με την οικογένειά της σε εφηβική ηλικία, όπου συνέχισε τις σπουδές της στη μουσική. Γράφοντας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, οι συγγενείς τής Βικτώριας την χαρακτήρισαν ως την “λιακάδα” τής ζωής τους που έφερε “χαρά”, “γέλιο” και “θετικό πνεύμα”.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
