 |
|
|  Tετάρτη 26/6
ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΥΓΕΙΑΣ
Το αλκοόλ σκοτώνει 2,6 εκατομμύρια ανθρώπους κάθε χρόνο
ΠΟΥ,zougla.gr
Το αλκοόλ σκοτώνει 2,6 εκατομμύρια ανθρώπους κάθε χρόνο, ανακοίνωσε ο
Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ), ένας αριθμός που παραμένει
«απαράδεκτα υψηλός».
Εκθεση τού ΠΟΥ για το αλκοόλ και την υγεία δείχνει ότι το αλκοόλ
προκαλεί σχεδόν έναν στους 20 συνολικά θανάτους κάθε χρόνο παγκοσμίως,
που συμπεριλαμβάνουν μεταξύ άλλων τροχαία δυστυχήματα, βία, και μια
πληθώρα ασθενειών και διαταραχών.
Σε ποσοστό οι θάνατοι απο αλκοόλ αντιστοιχούν στο 4,7% όλων των
θανάτων παγκοσμίως ,ενω τρία τέταρτα τών θανάτων αυτών αφορούν άνδρες.
«Η χρήση ουσιών βλάπτει σοβαρά την ανθρώπινη υγεία, αυξάνει τον
κίνδυνο χρόνιων ασθενειών και ψυχικών ασθενειών και οδηγεί κάθε χρόνο
σε εκατομμύρια θανάτους που θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί»,
υπογραμμίζει ο επικεφαλής τού ΠΟΥ, Τέντρος Αντανόμ Γκεμπρεγέσους σε
ανακοίνωσή του.
Στην έκθεση, επισημαίνει «μια ορισμένη μείωση τής κατανάλωσης αλκοόλ
και συναφών ασθενειών από το 2010 παγκοσμίως».
Εντούτοις, «τα προβλήματα υγείας και τα κοινωνικά προβλήματα που
προκαλεί η κατάχρηση αλκοόλ παραμένουν απαράδεκτα υψηλά», ανέφερε ο
Τέντρος, ο οποίος τόνισε ότι οι νέοι πλήττονται δυσανάλογα.
Το υψηλότερο ποσοστό θανάτων που αποδίδεται στο αλκοόλ αφορά την
ηλικιακή ομάδα 20-39 ετών, και αντιστοιχεί στο 13% των θανάτων.
Το αλκοόλ προκαλεί μια σειρά από ασθένειες, συμπεριλαμβανομένης της
κίρρωσης ήπατος και ορισμένων μορφών καρκίνου.
Από τους 2,6 εκατομμύρια θανάτους που σχετίζονται με το αλκοόλ η
έκθεση υποδεικνύει ότι 1,6 εκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν από μη
μεταδοτικές ασθένειες, συμπεριλαμβανομένων 474.000 από καρδιαγγειακά
νοσήματα και 401.000 από καρκίνο.
Επιπλέον 724.000 θάνατοι προέρχονται από τραυματισμούς,
συμπεριλαμβανομένων τροχαίων και αυτοτραυματισμών.
Η κατάχρηση αλκοόλ κάνει επίσης τους ανθρώπους πιο ευάλωτους σε
μολυσματικές ασθένειες όπως η φυματίωση, το AIDS και η πνευμονία.
Περίπου 209 εκατομμύρια άνθρωποι βρίσκονται υπό εξάρτηση αλκοόλ, ήτοι
το 3,7% του παγκόσμιου πληθυσμού.
Η Ευρώπη καταγράφει τα υψηλότερα επίπεδα κατανάλωσης, με 9,2 λίτρα
αλκοόλ ετησίως κατά μέσο όρο, ακολουθούμενη από τις ΗΠΑ με 7,5 λίτρα.
Η χαμηλότερη κατανάλωση εντοπίζεται σε κυρίως μουσουλμανικές χώρες στη
Βόρεια Αφρική, τη Μέση Ανατολή και την Ασία, τονίζει η έκθεση.
«Αυτό το επίπεδο και η συχνότητα κατανάλωσης συνδέονται με υψηλότερους
κινδύνους πρόκλησης πολλών ασθενειών, καθώς και με θνησιμότητα και
αναπηρίες» που τις συνοδεύουν, προειδοποιεί ο ΠΟΥ.
Το 38% των συστηματικών καταναλωτών παραδέχτηκε ότι είχε εμπλακεί σε
επεισόδια υψηλής ποσότητας κατανάλωσης αλκοόλ, που ορίζεται ως η
κατανάλωση τουλάχιστον 60 γραμμαρίων καθαρού αλκοόλ σε μία ή
περισσότερες περιπτώσεις κατά τη διάρκεια του προηγούμενου μήνα.
Παγκοσμίως, το 23,5% των ατόμων ηλικίας 15-19 ετών θεωρούνται τακτικοί πότες.
Ωστόσο, το ποσοστό εκτινάσσεται σε πάνω από 45% για άτομα αυτής της
ηλικίας που ζουν στην Ευρώπη και σχεδόν 44% για όσους ζουν στην
Αμερική.
Δεδομένης της κλίμακας του προβλήματος, ο ΠΟΥ επισημαίνει την
επείγουσα ανάγκη βελτίωσης της πρόσβασης σε ποιοτική θεραπεία για τις
διαταραχές χρήσης ουσιών.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
