 |
|
|  Δευτέρα 1/7
ΡΟΥΓΙΑ ΙΓΚΝΑΤΟΒΑ
Aναζητείται στην Ελλάδα η αποκαλούμενη Cryptoqueen, επικηρυγμένη από
το FBI με 5 εκατ. δολάρια
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Πρόσφατα το Στέιτ Ντιπάρτμεντ ανακοίνωσε ότι αυξάνει την αμοιβή από
τα 250.000 στα 5 εκατ. δολάρια για πληροφορίες που θα οδηγήσουν στη
σύλληψη μιας από τους top 10 καταζητούμενους τού FBI. Ο λόγος για τη
Βουλγάρα δισεκατομμυριούχο Ρούγια Ιγκνάτοβα, η οποία έχει εξαφανιστεί
από το 2017 στην Αθήνα.
Η Ιγκνάτοβα, αποκαλούμενη και «βασίλισσα των κρυπτονομισμάτων»,
καταζητείται για τη μεγαλύτερη, ίσως, απάτη όλων των εποχών από την
οποία αποκόμισε περισσότερα από 4,2 δισ. δολάρια, εξαπατώντας
εκατομμύρια ανθρώπους σε κάθε γωνιά του πλανήτη: από
μεγαλοεπιχειρηματίες και μέλη βασιλικών οικογενειών έως
μεροκαματιάρηδες που επένδυσαν σε αυτήν ό,τι είχαν και δεν είχαν.
Η Ιγκνάτοβα εμφανίστηκε ως το next big thing στον κόσμο του χρήματος,
καθώς δημιούργησε το OneCoin, ένα κρυπτονόμισμα το οποίο ερχόταν να
πάρει τη θέση του bitcoin. Και τους είχε πείσει όλους γιΆ αυτό, σε
βαθμό που απέκτησε τέτοια δύναμη ώστε να αγοράζει τα ακριβότερα
ακίνητα της Βουλγαρίας, και όχι μόνο, μέχρι και πλειοψηφικό πακέτο
μετοχών σε πετρελαϊκή στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, έως ότου οι
αμερικανικές αρχές αντιλήφθηκαν ότι το υποτιθέμενο κρυπτονόμισμα δεν
ήταν βασισμένο σε blockchain. Ηταν απλά... αέρας. Ετσι, σαν αέρας
χάθηκε τότε και η Ιγκνάτοβα κατεβαίνοντας από την πτήση της στην
Αθήνα. Τι συνέβη;
Κάποια στοιχεία θέλουν τη Βουλγάρα να βρήκε φρικτό θάνατο από αυτούς
που υποτίθεται ότι την προστάτευαν. Οτι, δηλαδή, είχε σχέσεις με τη
βουλγαρική μαφία, η οποία την προμήθευε με σωματοφύλακες, αλλά και της
παρείχε διόδους διαφυγής για να εξαφανιστεί. ΚατΆ αυτά τα στοιχεία που
μελετούν οι βουλγαρικές -και αμερικανικές- αρχές, ένας Ελληνας,
φερόμενος ως «βασιλιάς τής κοκαΐνης» τής Βουλγαρίας, έδωσε την εντολή
στους άνδρες του να τη σκοτώσουν. Και αυτοί έτσι έκαναν, εκτελώντας
την εν πλω σε γιοτ στα ανοιχτά της Κέρκυρας, τεμαχίζοντας το άψυχο
σώμα της και πετώντας τα κομμάτια στο Ιόνιο...
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. ¶ραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
