 |
|
|  Πέμπτη 4/7
GUARDIAN
«Ανορθόδοξο και βάρβαρο μέτρο» η εξαήμερη εργασία στην Ελλάδα
Guardian,zougla.gr
Τη στιγμή που στις μεγάλες ευρωπαϊκές οικονομίες γίνονται συζητήσεις για τη θέσπιση τετραήμερης εργασίας, η Ελλάδα αυξάνει τις ημέρες, φτάνοντας τις 6 την εβδομάδα.
Μερίδα τού διεθνούς τύπου ασχολήθηκε εκτενώς με το μέτρο, εξετάζοντας το κατά πόσο μπορεί να είναι αποτελεσματικό στη χώρα που, όπως αναφέρουν χαρακτηριστικά, το μότο της είναι το «σιγά – σιγά».
Αρχικά ο Guardian χαρακτηρίζει το βήμα «ανορθόδοξο» και «βάρβαρο», στο ρεπορτάζ του με τίτλο «η Ελλάδα εισάγει την εξαήμερη εβδομάδα εργασίας με προσανατολισμό στην ανάπτυξη».
Τονίζει ωστόσο ότι η Ελλάδα που κάποτε «βρισκόταν στο επίκεντρο της χειρότερης χρηματοπιστωτικής κρίσης της ηπείρου έχει αντιστρέψει ξανά την τάση, εισάγοντας μια εβδομάδα εργασίας 48 ωρών. Το μέτρο, που χαρακτηρίστηκε «βάρβαρο» από τα συνδικάτα, τίθεται σε ισχύ από τη Δευτέρα».
Μάλιστα στο ίδιο θέμα, φιλοξενούνται απόψεις συνδικαλιστών, όπως του Ακη Σωτηρόπουλου από την ΑΔΕΔΥ που τάσσεται κατά του μέτρου τονίζοντας: «Όταν σχεδόν κάθε άλλη πολιτισμένη χώρα θεσπίζει τετραήμερη εβδομάδα, η Ελλάδα αποφασίζει να πάει στον άλλο δρόμο».
Γίνεται επίσης αναφορά στην κυβερνητική πολιτική, δεδομένης της μετανάστευσης περί των 500.000 νέων καταρτισμένων και πτυχιούχων από το 2009 οπότε και ξέσπασε στη χώρα η οικονομική κρίση. Γεγονός που όπως, εκτιμάται, έπαιξε καθοριστικό παράγοντα για την κυβέρνηση Κ. Μητσοτάκη, που λαμβάνει το μέτρο λόγω των διπλών κινδύνων της συρρίκνωσης του πληθυσμού και της έλλειψης ειδικευμένων εργαζομένων.
Όμως οι αντιδράσεις ήταν έντονες. Σε μια χώρα που δεν έχει σχεδόν καμία παράδοση επιθεωρήσεων στο χώρο εργασίας, οι επικριτές υποστηρίζουν ότι η μεταρρύθμιση ηχεί τελικά τον κώδωνα του θανάτου της πενθήμερης εργάσιμης εβδομάδας, κυρίως επειδή επιτρέπει στους εργοδότες να υπαγορεύουν εάν απαιτείται η έκτη ημέρα εργασίας.
Για τους αντιπάλους, που έχουν ήδη βγει στους δρόμους σε ένδειξη διαμαρτυρίας, η μεταρρύθμιση διαβρώνει τη νομική προστασία και αναιρεί τα μακροχρόνια κεκτημένα δικαιώματα των εργαζομένων στο όνομα της ευελιξίας, σημειώνεται επίσης στο ίδιο άρθρο.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
