 |
|
|  Κυριακή 7/7
Μασούτ Πεζεσκιάν
Ο νέος μεταρρυθμιστής πρόεδρος τού Ιράν που θέλει να τα βάλει με το σκληροπυρηνικό κατεστημένο
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Κανείς δεν είχε ποντάρει στον βουλευτή από την Ταμπρίζ όταν η υποψηφιότητά του στις ιρανικές προεδρικές εκλογές έγινε δεκτή από το Συμβούλιο των Φρουρών μαζί με τις υποψηφιότητες τεσσάρων ακόμη, συντηρητικών στο σύνολό τους, υποψηφίων.
Όμως, ο μεταρρυθμιστής Μασούντ Πεζεσκιάν έλαβε την υποστήριξη των πρώην προέδρων Μοχάμαντ Χαταμί (μεταρρυθμιστής) και Χασάν Ροχανί (μετριοπαθής), καθώς και του πρώην υπουργού Εξωτερικών, Μοχάμαντ Τζαβάντ Ζαρίφ, ο οποίος βρισκόταν στο πλευρό του το Σάββατο, 6 Ιουλίου, όταν ο νεοεκλεγείς πρόεδρος του Ιράν απηύθυνε ευχαριστήρια ομιλία προς τους υποστηρικτές του.
«Ο δρόμος που έχουμε μπροστά μας είναι δύσκολος. Δεν θα γίνει εύκολος παρά με τη συνεργασία σας, την ενσυναίσθηση και την εμπιστοσύνη. Τείνω προς εσάς το χέρι μου», είχε γράψει προηγουμένως στο Χ ο 69χρονος καρδιοχειρουργός.
«Οι ψήφοι σας ξαναέδωσαν ελπίδα σε μία κοινωνία που είναι βυθισμένη σε μία ατμόσφαιρα δυσαρέσκειας», δήλωσε αργότερα στο μαυσωλείο του ιμάμη Χομεϊνί, του ιδρυτή της Ισλαμικής Δημοκρατίας, κοντά στην Τεχεράνη. «Δεν έδωσα ψεύτικες υποσχέσεις σε αυτές τις εκλογές. Δεν είπα τίποτε που δεν μπορώ να τηρήσω».
Μερικοί από τους πολίτες που ρωτήθηκαν από το AFP δήλωσαν χαρούμενοι για τη νίκη του Μασούντ Πεζεσκιάν, άλλοι δήλωσαν ότι δεν πιστεύουν ότι θα υπάρξει αλλαγή.
«Είμαστε πολύ ικανοποιημένοι που κέρδισε ο κ. Πεζεσκιάν. Έχουμε ανάγκη από έναν μορφωμένο πρόεδρο για να επιλύσει τα οικονομικά προβλήματα», δήλωσε ένας 40χρονος αρχιτέκτονας.
«Δεν με αφορά. Αυτοί οι υποψήφιοι πετούν μόνο συνθήματα. Όταν παίρνουν την εξουσία, δεν κάνουν τίποτε για τον λαό», είπε μία 50χρονη νοικοκυρά.
Πολλοί Ιρανοί αποκαλούν «γιατρό» τον Μασούντ Πεζεσκιάν, που τάσσεται υπέρ των εποικοδομητικών σχέσεων με τις Ηνωμένες Πολιτείες και τις ευρωπαϊκές χώρες «για να βγει η χώρα από την απομόνωσή της».
Όμως ο πρόεδρος του Ιράν έχει περιορισμένες εξουσίες: είναι επιφορτισμένος με την εφαρμογή, ως επικεφαλής της κυβέρνησης, των μεγάλων πολιτικών κατευθύνσεων που ορίζονται από τον ανώτατο ηγέτη, τον αγιατολάχ Χαμενεΐ, αρχηγό του κράτους, ο οποίος έχει και τον τελευταίο λόγο για τα στρατηγικά θέματα.
Στο συγχαρητήριο μήνυμά του, ο αγιατολάχ Χαμενεΐ συνέστησε στον νεοεκλεγέντα πρόεδρο «να χρησιμοποιήσει τις πολλαπλές ικανότητες της χώρας, κυρίως τις ικανότητες των νέων επαναστατών, για την πρόοδό της».
Σύμφωνα με τον Ali Vaez, του International Crisis Group, η νίκη του Μασούντ Πεζεσκιάν «διακόπτει μία σειρά εκλογικών αναμετρήσεων που ενίσχυσαν την κυριαρχία του συντηρητικού στρατοπέδου σε όλα τα κέντρα εξουσίας».
Ωστόσο, «η κυριαρχία των συντηρητικών εξακολουθεί να υπάρχει σε όλους τους θεσμούς του κράτους», έγραψε στο Χ. «Και τα όρια της προεδρικής εξουσίας σημαίνουν ότι ο κ. Πεζεσκιάν θα πρέπει να δώσει μία δύσκολη μάχη για να εγγυηθεί κοινωνικά και πολιτισμικά δικαιώματα που είναι πιο σημαντικά στο εσωτερικό πεδίο και μία διπλωματική δραστηριοποίηση στο εξωτερικό».
Ο Μασούντ Πεζεσκιάν είναι πατέρας που μεγάλωσε μόνος του τα τρία παιδιά του μετά τον θάνατο της συζύγου του και ενός ακόμη παιδιού του σε τροχαίο δυστύχημα το 1993. Παρουσιάζεται ως «η φωνή εκείνων που δεν έχουν φωνή».
Ο νεοεκλεγείς πρόεδρος καλείται να διευθετήσει το θέμα της υποχρεωτικότητας της ισλαμικής μαντίλας για τις Ιρανές, μία από τις αιτίες του πρωτοφανούς κύματος διαμαρτυρίας στο τέλος του 2022. Έχει δεσμευθεί να διαπραγματευθεί με την Ουάσινγκτον για την επανάληψη των συνομιλιών για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα, που βρίσκονται στο σημείο μηδέν μετά την αποχώρηση της Ουάσινγκτον υπό τον Τραμπ από τη διεθνή συμφωνία του 2015.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
