 |
|
|  Κυριακή 14/7
Ιμάντας μεταφοράς εμπορευμάτων σε μήκος 500χλμ θα γίνει στην Ιαπωνία
σε 24ωρη βάση θα μετακινούνται φορτία που θα παρέδιδαν ...25.000 οδηγοί φορτηγών
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Πολλές εταιρείες logistics σε όλο τον κόσμο έχουν μεγάλες ελπίδες για φορτηγά χωρίς οδηγό, τα οποία θα μπορούν να λειτουργούν όλο το εικοσιτετράωρο χωρίς να χρειάζεται να κάνουν διαλείμματα. Αλλά η Ιαπωνία έχει μια εναλλακτική πρόταση. Θέλει να κατασκευάσει έναν μεταφορικό ιμάντα μήκους άνω των 500 χιλιομέτρων που θα επιταχύνει τις εμπορευματικές μεταφορές σε όλη τη χώρα.
Ο δρόμος Autoflow Road θα συνδέει το Τόκιο με την Οσάκα και θα διέρχεται είτε κατά μήκος των άκρων των μεγάλων δρόμων είτε κάτω από αυτούς. Μια εναλλακτική πρόταση είναι τα εμπορεύματα να μετακινούνται με αυτοματοποιημένα ηλεκτρικά καρότσια κατά μήκος παρόμοιων ειδικά κατασκευασμένων διαδρομών. Λειτουργώντας ασταμάτητα, μέρα και νύχτα, το σύστημα θα μπορούσε θεωρητικά να μετακινεί την ίδια ποσότητα φορτίου με 25.000 οδηγούς φορτηγών κάθε μέρα.
Το ιαπωνικό υπουργείο Γης, Υποδομών, Μεταφορών και Τουρισμού αποκάλυψε το σχέδιο σε έκθεσή του την περασμένη εβδομάδα ως έναν τρόπο για να καταπολεμήσει η χώρα τη διαφαινόμενη έλλειψη οδηγών φορτηγών. Ο συνδυασμός της πληθυσμιακής κατάρρευσης και των αυστηρότερων κανονισμών που διέπουν τον χρόνο που οι οδηγοί μπορούν να περνούν πίσω από το τιμόνι θα οδηγήσουν στο να μειωθεί ο αριθμός των διαθέσιμων οδηγών από 660.000 το 2020 σε 480.000 το 2030, αναφέρει η South China Morning Post.
Αν και το σχέδιο μεταφοράς δεν έχει ακόμη εγκριθεί, οι Japan Times αναφέρουν ότι η έκθεση της κυβέρνησης στοχεύει στην έναρξη του το 2034.
Η απομάκρυνση 25.000 φορτηγών από τους δρόμους θα διευκόλυνε την κυκλοφοριακή συμφόρηση και θα μείωνε τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, καθώς και θα βοηθούσε στην επίλυση της κρίσης των φορτηγών. Και δεν είναι εντελώς αδοκίμαστο. Το ορυχείο ασβεστόλιθου Torigatayama της χώρας χρησιμοποιεί μια ζώνη 23 χλμ. και στην Αφρική ένα σύστημα 100 χλμ. μεταφέρει φωσφορικό άλας μεταξύ ορυχείου και λιμανιού.
Το κόστος κατασκευής, ωστόσο, θα είναι τεράστιο: σχεδόν 23 δισεκατομμύρια δολάρια σύμφωνα με τους Japan Times, αν και η ίδια η κυβέρνηση δεν έχει παράσχει ακόμη εκτιμήσεις. Και όταν η υποδομή θα είναι τελικά έτοιμη και θα λειτουργεί σε μια δεκαετία από τώρα, η αυτόνομη τεχνολογία θα είναι πολύ πιο προηγμένη από ό,τι τώρα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
