 |
|
|  Tρίτη 16/7
ΑΥΤΟΚΤΟΝΟΥΝ ΟΙ ΑΝΔΡΕΣ;ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ...
Πολιτικός τής Νότιας Κορέας απέδωσε τις αυτοκτονίες ανδρών στον «κυρίαρχο ρόλο των γυναικών» στην κοινωνία,προκαλώντας θύελλα διαμαρτυριών
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
H Νότια Κορέα μπορεί να βρίσκεται στην 173η θέση παγκοσμίως όσον αφορά στην ισότητα των φύλων – επί συνόλου 193 κρατών – ωστόσο ένας πολιτικός από τη Σεούλ εξέφρασε την άποψη ότι η «διαρκώς αυξανόμενη κυριαρχία» του γυναικείου φύλου στη νοτιοκορεατική κοινωνία κρύβεται πίσω από τις αυτοκτονίες ανδρών, που τα τελευταία χρόνια έχουν υπερδιπλασιαστεί.
Συγκεκριμένα, ο Kim Ki-duck ισχυρίστηκε δημόσια ότι η συμμετοχή των γυναικών στο εργατικό δυναμικό δυσκολεύει την εύρεση εργασίας για τους άνδρες και συνακόλουθα την εύρεση γυναικών που να θέλουν να τους παντρευτούν. Σύμφωνα με τον ίδιο, η χώρα «μετατρέπεται σε μια γυναικοκρατούμενη κοινωνία» και αυτό «φταίει εν μέρει για την αύξηση των αποπειρών αυτοκτονίας».
Όπως ήταν αναμενόμενο, τα σχόλια τού Kim, έγιναν αντικείμενο σκληρής κριτικής, τόσο από γυναίκες όσο και από άνδρες.
Από τους πρώτους που αντέδρασαν ήταν οι ψυχολόγοι και ψυχοθεραπευτές, που ενημερώθηκαν για την έκθεση που συνέταξε και κατέθεσε σε επίσημα αυτοδιοικητικά όργανα.
«Είναι επικίνδυνη η διατύπωση τέτοιων ισχυρισμών χωρίς επαρκείς αποδείξεις», δήλωσε στο BBC ο Song In Han, καθηγητής ψυχικής υγείας στο πανεπιστήμιο Yonsei. Ο ίδιος είπε πως σε παγκόσμιο επίπεδο οι περισσότεροι άνθρωποι που αποπειρώνται να αυτοκτονήσουν είναι άνδρες και πως το παράδειγμα τής Νότιας Κορέας ακολουθεί την παγκόσμια τάση. Ακόμα, τόνισε ότι πρέπει να μελετηθούν επιστημονικά οι λόγοι που κρύβονται πίσω από την αύξηση των ποσοστών των αυτοκτονιών, καθώς είναι «ανόητη» η απόδοση ευθυνών στις γυναίκες.
Τα τελευταία πέντε χρόνια γίνεται όλο και πιο δημοφιλές στη χώρα το ριζοσπαστικό φεμινιστικό κίνημα με τίτλο 4B, του οποίου η ιδεολογία συμπυκνώνεται σε τέσσερα όχι: όχι στο σεξ με άνδρες, όχι στις γεννήσεις, όχι στα ραντεβού με άνδρες και όχι στο γάμο με άνδρες. Αυτή είναι μια από τις αντιδράσεις της νοτιοκορεατικής κοινωνίας απέναντι σε πολλά χρόνια καταπίεσης των γυναικών, αποκλεισμού τους από την αγορά εργασίας και διαρκούς ελέγχου κάθε πτυχής της ζωής τους.
Πολιτικοί όπως ο Kim εκφράζουν τέτοιες μισογυνικές απόψεις βασιζόμενοι εν μέρει και σε τέτοια φαινόμενα, κάτι που αποδεικνύει όμως το πόσο εκτός τόπου και χρόνου βρίσκονται. Τι κι αν το εν λόγω κίνημα αριθμεί λίγες χιλιάδες διαδικτυακά μέλη, επί του πρακτέου οι γυναίκες στη χώρα βιώνουν το έμφυλο χάσμα καθημερινά, με τρόπο που αντανακλά και στην τσέπη τους, μιας και εκτός των άλλων πληρώνονται κατά 29% λιγότερο από τους άνδρες συναδέλφους τους με τα ίδια προσόντα. Μάλιστα, οι ίδιες αναγκάζονται να κάνουν συχνά δουλειές μερικής απασχόλησης, εξαιτίας των προκαταλήψεων απέναντι στο φύλο τους, κάτι βέβαια που ο σύμβουλος Kim δεν έλαβε υπόψιν του, όταν συνέτασσε την πιο πάνω έκθεσή του, ζητώντας μάλιστα την ευαισθητοποίηση του κόσμου ως προς το ζήτημα της αποδυνάμωσης των ανδρών.
Η Yuri Kim, διευθύντρια της Ένωσης Εμπορίου της χώρας, κατηγόρησε τους πολιτικούς για μισογυνισμό, επισημαίνοντας ότι η στάση τους διαχρονικά συμπυκνώνεται στην προσπάθεια να βρεθεί κάποιος αποδιοπομπαίος τράγος για το πρόβλημα της ανεργίας και για οτιδήποτε άλλο αφορά στην απώλεια της απόλυτης ανδρικής εξουσίας. Το ίδιο συνέβη και με το Κόμμα της Δικαιοσύνης, το οποίο μάλιστα ζήτησε την απόσυρση της πιο πάνω έκθεσης, κάτι που βέβαια δεν έχει συμβεί ακόμα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
