 |
|
|  Πέμπτη 25/7
Ναυάγιο εντοπίσθηκε στον βυθό τής Βαλτικής Θάλασσας
... χρονολογείται από τον 19ο αιώνα και στο αμπάρι τού πλοίου βρέθηκαν φιάλες με σαμπάνιες
AFP,zougla.gr
Πολωνοί δύτες ανακοίνωσαν την Τετάρτη ότι ανακάλυψαν στα ανοιχτά των σουηδικών ακτών τής Βαλτικής Θάλασσας ένα ναυάγιο ενός πλοίου τού 19ου αιώνα του οποίου το αμπάρι είναι γεμάτο με κιβώτια σαμπάνιας και αντικείμενα από πορσελάνη.
«Το ναυάγιο είναι γεμάτο με κιβώτια σαμπάνιας, μεταλλικού νερού και αντικείμενα πορσελάνης», δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Τόμας Στακούρα, επικεφαλής της καταδυτικής ομάδας Baltictech.
Σύμφωνα με τον ίδιο, ανάμεσα στα αντικείμενα που βρέθηκαν ήταν περίπου εκατό μπουκάλια σαμπάνιας.
«Κάνω καταδύσεις τα τελευταία 40 χρόνια, συμβαίνει συχνά να υπάρχουν ένα ή δύο φιάλες… (αλλά) να συναντήσω ένα ναυάγιο με τέτοιο φορτίο, που δεν μου είχε ξανασυμβεί», τόνισε ο Στακούρα.
Η ανακάλυψη, που έγινε περίπου 20 ναυτικά μίλια νότια του σουηδικού νησιού Έλαντ, ήταν σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα τύχης, σύμφωνα με τους δύτες που για χρόνια χτενίζουν τον βυθό της Βαλτικής Θάλασσας αναζητώντας ναυάγια.
«Εξερευνούσαμε νέες τοποθεσείες στο βυθό από καθαρή περιέργεια και τότε ήταν που συναντήσαμε αυτό το ναυάγιο», σημείωσε ο Στακούρα.
Η ανακάλυψη μεταλλικού νερού σε σφραγισμένες πήλινες φιάλες κατέστησε εφικτό να διαπιστωθεί ότι το σκάφος βυθίστηκε στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα.
«Καταφέραμε να τραβήξουμε φωτογραφίες μιας σφραγίδας σε ένα μπουκάλι, που αποδείχθηκε ότι ήταν της γερμανικής μάρκας Selters – και αυτές οι στάμπες είχαν ένα συγκεκριμένο σχήμα εκείνη την εποχή», εξήγησε ο Στακούρα.
Οι δύτες ενημέρωσαν τις σουηδικές περιφερειακές αρχές για την ανακάλυψή τους.
Τόνισαν επίσης ότι τα κιβώτια σαμπάνιας δεν θα εξαχθεί σύντομα λόγω διοικητικών περιορισμών.
«Βρισκόταν εκεί στο βυθό για 170 χρόνια, οπότε ας το αφήσουμε να… ξεκουραστεί για ακόμη μια χρονιά, θα έχουμε περισσότερο χρόνο για να προετοιμαστούμε σωστά για αυτήν την επιχείρηση», κατέληξε ο Στακούρα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
