 |
|
|  Δευτέρα 29/7
Το βρετανικό πλοίο τορπιλίστηκε από γερμανικό υποβρύχιο το 1917
Εντοπίστηκε το ναυάγιο τού υπερωκεάνιου «Arcadian» στο Αιγαίο
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Το βρετανικό υπερωκεάνιο S.S. ARCADIAN, που τορπιλίστηκε από γερμανικό υποβρύχιο και βυθίστηκε στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο παρασύροντας μαζί του 279 άτομα, εντοπίστηκε από τον ερευνητή Κώστα Θωκταρίδη και την ομάδα του νοτιοανατολικά της Σίφνου, σε βάθος 163 μέτρων.
Το ARCADIAN είχε αποπλεύσει από τη Θεσσαλονίκη, με τελικό προορισμό την Αλεξάνδρεια Αιγύπτου, μεταφέροντας 1.155 άτομα στρατιωτικό προσωπικό.
Κατά την διάρκεια του πλου έγινε αντιληπτή η ύπαρξη εχθρικού υποβρυχίου στην Ικαρία και έτσι βρέθηκε να διαπλέει μέσα από τις Κυκλάδες με σκοπό να αποφύγει το υποβρύχιο.
Το ARCADIAN έπλεε με ταχύτητα 13,5 κόμβων,oπως και το προπορευόμενο συνοδό πλοίο HMS SENTINEL. Την 15η Απριλίου 1917 στις 17:40 η νηοπομπή ήταν μεταξύ Σίφνου, Αντιπάρου, Σικίνου και Φολεγάνδρου, η κατάσταση θαλάσσης ήταν καλή και τίποτα δεν προμήνυε αυτό που επρόκειτο να συμβεί. Στις 17:44, μια έκρηξη συγκλόνισε το ARCADIAN. Το γερμανικό υποβρύχιο UC-74 είχε εντοπίσει το υπερωκεάνιο και εξαπέλυσε επίθεση εναντίον του. Μια τορπίλη έπληξε το πλοίο στη δεξιά πλευρά του, μεταξύ γέφυρας και πρωραίου ιστού.
Ο πλοίαρχος του ARCADIAN ,Charles L. Willats ,διέταξε να κάνουν «κράτει οι μηχανές» και να ηχήσει η σειρήνα συναγερμού ώστε να κινηθούν προς τους σταθμούς συγκέντρωσης. Το πλήρωμα του πλοίου λειτούργησε υποδειγματικά. Άλλωστε μόλις δέκα λεπτά πριν τον τορπιλισμό είχαν ολοκληρώσει ένα γυμνάσιο εγκατάλειψης πλοίου και οι περισσότεροι βρίσκονταν ακόμη στο κατάστρωμα. Ο πλοίαρχος διέταξε το πλήρωμα να προχωρήσουν στην άμεση καθαίρεση των σωστικών λέμβων και να εγκαταλείψουν το ARCADIAN. Το πλοίο άρχισε να βυθίζεται με την πλώρη και αναπτύσσοντας μια κλίση προς τα αριστερά.
Ο πλοίαρχος παρέμεινε στη γέφυρα παρακολουθώντας τη διαδικασία εγκατάλειψης και την εξέλιξη της κατάστασης του πλοίου. Το στρατιωτικό προσωπικό προχώρησε στην εκκένωση του πλοίου με πειθαρχία και ψυχραιμία. Πέντε μόλις λεπτά μετά την έκρηξη καθώς η πλώρη του ARCADIAN χανόταν μέσα στα νερά του Αιγαίου ακούστηκε ένας δυνατός θόρυβος, το σκάφος πήρε μια ξαφνική κλίση και η πρύμνη του ξενέρισε. Στο μεταξύ, το HMS SENTINEL που προπορευόταν περίπου 900 μέτρα από το οπλιταγωγό, έριξε έξι σχεδίες και περισυνέλεξε 123 ναυαγούς. Στις 20:30 στο σημείο του ναυαγίου έφθασαν Γαλλικά πολεμικά σκάφη από τη Μήλο και συνέχισαν το έργο της διάσωσης των ναυαγών που κρατιόντουσαν στην επιφάνεια από κομμάτια του ναυαγίου, ενώ άλλοι βρίσκονταν σε σχεδίες και λέμβους.
Από τους επιβαίνοντες διασώθηκαν 1.058 άτομα, ενώ οι υπόλοιποι 279 χάθηκαν στα νερά του Αιγαίου. Από αυτούς, οι 34 ήταν μέλη του πληρώματος, δυο ήταν πολίτες, δέκα ανήκαν στις τάξεις του Πολεμικού Ναυτικού και οι υπόλοιποι ανήκαν στον στρατό ξηράς.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
