 |
|
|  Κυριακή 4/8
ΟΜΟΓΕΝΕΙΑ
Ο Έλληνας ξενοδόχος που επένδυσε στον παράδεισο τής... Ζανζιβάρης
protothema.gr
Από τις ανέσεις τού σύγχρονου κόσμου βρέθηκε στο καταφύγιο μαγείας και ρομαντισμού, την ακατέργαστη Ζανζιβάρη και δημιούργησε τα πρώτα ελληνικά ξενοδοχεία. Ο Γιώργος Κοτρώνης περιγράφει το πώς πήρε την απόφαση να εγκαταλείψει τις ανέσεις του σύγχρονου κόσμου και να επενδύσει σε έναν προορισμό που, εκτός του ότι ήταν μακρινός, ήταν και σχετικά άγνωστος, δεδομένου ότι η πλειονότητα των ταξιδιωτών επιλέγει πιο αναγνωρίσιμους εξωτικούς προορισμούς όπως το Μπαλι, τις Μαλδίβες, την Ταϊλανδή κλπ.
Η Ζανζιβάρη βρίσκεται απέναντι από τις ακτές της Τανζανίας και είναι ένα αρχιπέλαγος, το οποίο αποτελείται- εκτός από τη Ζανζιβάρη- από τα νησιά Πέμπα και Μάφια καθώς και άλλα μικρά νησάκια. Χαρακτηρίζεται από «δαντελωτούς» κοραλλιογενείς σκοπέλους και μαγευτικές απέραντες παραλίες, γεμάτες φοίνικες, κανέλα και μοσχοκάρυδο. Στον ταξιδιωτικό χάρτη η Ζανζιβάρη εμφανίστηκε τα τελευταία χρόνια ως οι νέες Μαλδίβες με προοπτική να τις ξεπεράσει.
Ο Γιώργος Κοτρώνης είχε ήδη επισκεφτεί τους πιο αναγνωρίσιμους προορισμούς, ανάμεσά τους και τις Μαλδίβες, αλλά έψαχνε κάτι πιο αυθεντικό, πιο πρωτόγονο για κυνηγήσει το όνειρό του. Τον δικό του παράδεισο τον ανακάλυψε το 2017 όταν πήγε στη Ζανζιβάρη για διακοπές και εκεί του έγινε πρόταση να διευθύνει ένα ξενοδοχείο 5 αστέρων, την οποία αποδέχτηκε χωρίς δεύτερη σκέψη καθώς μέσα του είχε πειστεί πως βρήκε αυτό που έψαχνε. Είχε ήδη γράψει ατελείωτα χιλιόμετρα στο βιογραφικό του με σημαντικές συνεργασίες στο μάνατζμεντ ξενοδοχείων, από την Ελβετία μέχρι την Ελούντα και τη Χερσόνησο της Κρήτης και τη νοτιοανατολική Ασία. Κάπως έτσι ξεκίνησε η περιπέτειά του σε αυτόν τον επίγειο παράδεισο με τα κρυστάλλινα, γαλαζοπράσινα νερά, τις ρηχές παραλίες ιδανικές για παρατήρηση της θαλάσσιας ζωής κι ένα σωρό άλλες φυσικές ομορφιές.
Μετά τη λήξη του συμβολαίου του, έπειτα από ένα χρόνο, δέχτηκε να αναλάβει ένα άλλο ξενοδοχείο, το οποίο άνοιξε και διηύθυνε με μεγάλη επιτυχία για τρία χρόνια. Βλέποντας την ευκαιρία επένδυσης στον ραγδαία ανερχόμενο τουρισμό στο νησί, αποφάσισε να επενδύσει στο πρώτο του ξενοδοχείο, το οποίο ονόμασε Zoi (Ζωή) Boutique Hotel, και δύο χρόνια αργότερα, στο F-Zeen (Εὖ Ζῆν) Boutique Hotel.
Στο ερώτημα αν υπάρχουν άλλοι Έλληνες στο νησί, ο Γιώργος Κοτρώνης απαντάει ότι υπάρχουν λίγοι, όπως η πιο αξιόλογη οδοντίατρος του νησιού, ο διευθυντής μιας εταιρείας προμηθειών τροφίμων, ένας χρυσοχόος, και ένας ακόμα Κρητικός που έχει ιδρύσει ένα σχολείο για παιδιά μικρής ηλικίας από τη Ζανζιβάρη.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
