 |
|
|  Τρίτη 6/8
Συγκλονιστικός Καραλής
«Ρατσισμός και κατάθλιψη με έκαναν πιο δυνατό»
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Συγκλονιστική ήταν η αγωνιστική προσπάθεια του Εμμανουήλ Καραλή, στον τελικό του άλματος επί κοντώ που του χάρισε το χάλκινο μετάλλιο με επίδοση 5,90 μέτρα. Ακόμη συγκλονιστικότερες όμως ήταν οι δηλώσεις του μετά τον αγώνα και την τεράστια επιτυχία του. Ο 24χρονος Ολυμπιονίκης μας από τα πρώτα του κιόλας λόγια αναφέρθηκε στις μεγάλες δυσκολίες που πέρασε από παιδί ακόμα, με τον ρατσισμό που βίωσε από τους συνομηλίκους του και την καταθλιψή που του προκάλεσε όλη αυτή η κατάσταση. Μια κατάσταση που αντί να τον ρίξει στα… Τάρταρα, με την βοήθεια της οικογένειάς του, τον γιγάντωσε και τον…ατσάλωσε και μέσω του αθλητισμού κατάφερε με σκληρή προσπάθεια να πετύχει τους στόχους που κάθε φορά έθετε, ξεπερνώντας όλες τις δυσκολίες. Έτσι έφθασε στην επική αυτή νίκη, στην μεγαλύτερη μέχρι ώρας επιτυχία της ζωής του αποτελώντας παράλληλα ένα φωτεινό παράδειγμα για όλα τα παιδιά που βιώνουν ανάλογες καταστάσεις.
Με το χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη του που φώτιζε κυριολεκτικά όλο το πρόσωπό του και τη χαρά για την τεράστια επιτυχία του να κάνει τα μάτια του να λάμπουν ο Μανόλο συγκίνησε το πανελλήνιο με όσα δήλωσε μετά τον τελικό.
Ο Έλληνας πρωταθλητής αναφέρθηκε στις δυσκολίες που βίωσε μέχρι να φτάσει στον μεγάλο αυτό θρίαμβο, τονίζοντας ότι τον έκαναν πιο δυνατό, ενώ μεταξύ άλλων μίλησε και για τον στόχο των έξι μέτρων.
«Τώρα που ηρέμησα, σκέφτομαι ό,τι έχω περάσει ως αθλητής, ως άνθρωπος. Τις δυσκολίες, την κατάθλιψη, τον ρατσισμό, τους τραυματισμούς. Μπορώ να πω ότι όλα αυτά με έκαναν τον άνθρωπο που είμαι τώρα. Δυνατό, με αυτοπεποίθηση, έναν τρίτο ολυμπιονίκη. Δεν είμαι ειδικός, ξεπερνάω στιγμές, θα έχω κι άλλες και καλές και κακές. Είμαι 24 ετών.
Αυτό που θέλω να πω στα νέα παιδιά, είναι να πιστεύουν στα όνειρά τους. Είναι πάρα πολύ δύσκολος αυτός ο κόσμος, αλλά με επιμονή και με υπομονή, με πίστη στον εαυτό σου, θα κάνεις πράγματα», ήταν τα πρώτα συγκλονιστικά λόγια του χάλκινου Ολυμπιονίκη στην κάμερα της ΕΡΤ. Και η συνέχεια ήταν σε ανάλογο τόνο:
«Θέλω να ευχαριστιέμαι τον αγώνα, θέλω να μπαίνω με την καρδιά μου και με την ψυχή μου. Ήθελα ένα μετάλλιο, το είχα πει στην οικογένειά μου. Το πίστευα και όταν βλέπεις γύρω σου τους ανθρώπους σου να πιστεύουν σε εσένα, όλα γίνονται αληθινά. Τα κατάφερα, έβαλα τα κλάματα με τους γονείς μου, τους ευχαρίστησα για την πίστη και για την ενέργεια που μου έχουν δώσει όλα αυτά τα χρόνια. Δεν το έχω καταλάβει ακόμα, δεν έχω καταλάβει τι έχω κάνει, μόλις πάω στο Ολυμπιακό Χωριό θα μου το δώσουν να το καταλάβω.
Ήθελα να αφήσω το 5.95μ., είπα να πάω όλα για όλα, να προσπαθήσω στα έξι μέτρα. Όταν μου είπαν ότι ήμουν τρίτος, συγκινήθηκα, αλλά έπρεπε να κάνω τα άλματα για το ασημένιο μετάλλιο.
Θέλω να βλέπω τα έξι μέτρα, θα το κάνω σύντομα, φέτος ή του χρόνου. Είναι στα άμεσα πλάνα μου και σε αυτά των προπονητών μου. Αυτό το μετάλλιο μου δίνει κίνητρο για ακόμη περισσότερα. Αν πηδήξεις έξι μέτρα, μπαίνεις στο Πάνθεον. Είναι κάτι ιστορικό. Είμαι έτοιμος. Ξέρω ότι θα το κάνω, είμαι 100% σίγουρος. Όλα είναι θέμα χρόνου, ενέργειας, συνθηκών, να είναι όλα καλά.
Ευχαριστώ όλους πάρα πολύ. Όχι μόνο για εμένα, για όλους τους αθλητές, που είμαστε πάνω από 100 στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Είναι κάτι πάρα πολύ δύσκολο να φτάσεις εδώ. Να είμαστε όλοι οι Έλληνες ένα. Να συνεχίσετε να υποστηρίζετε τις προσπάθειες των αθλητών, αναμένουμε κι άλλα μετάλλια. Η αγάπη που έχω λάβει από τον κόσμο δεν υπάρχει, τους ευχαριστώ πάρα πολύ όλους», κατέληξε ο 24χρονος Ολυμπιoνίκης.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
