 |
|
|  Τρίτη 6/8
ΧΑΟΣ ΣΤΗΝ ΝΤΑΚΑ
Ανατράπηκε η πρωθυπουργός τού Μπαγκλαντές και διέφυγε απο την χώρα-Διαδηλωτές εισέβαλαν στην κατοικία της
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Νεκροί με τραύματα από σφαίρες, πλήθη που πυρπολούσαν τηλεοπτικά κανάλια, διαδηλωτές ξαπλωμένοι στα κρεβάτια της πρωθυπουργικής κατοικίας: αυτόπτες μάρτυρες περιέγραψαν σκηνές χάους στο Μπανγκλαντές, μετά τη φυγή, το πρωί, της πρωθυπουργού Σεΐχ Χασίνα από τη χώρα.
Η πτώση της Χασίνα, έπειτα από 15 χρόνια στην εξουσία, ήταν ένα γεγονός που γιόρτασαν πολλοί από τους διαδηλωτές, ανεβασμένοι στη στέγη της επίσημης κατοικίας της αφού εκείνη έφυγε στην Ινδία με ελικόπτερο. Από εκεί, φέρεται ότι σκοπεύει να πάει στη Βρετανία.
«Δεν μπορώ να εκφράσω τα συναισθήματά μου με λόγια, είμαι τόσο χαρούμενος», δήλωσε εκστασιασμένος ο Μοχάμαντ Μπασίρ, 35 ετών, ένας από τα εκατομμύρια Μπανγκλαντεσιανούς που βγήκαν τους δρόμους όταν ο αρχηγός του στρατού ανακοίνωσε ότι θα σχημάτιζε μεταβατική κυβέρνηση. «Η μοναδική μου επιθυμία τώρα είναι να φροντίσω τις οικογένειες των ανθρώπων και των φοιτητών που σκοτώθηκαν και να αποδώσουμε δικαιοσύνη», πρόσθεσε.
Στους ιστοτόπους κοινωνικής δικτύωσης το σύνθημα ήταν ένα: «Ευτυχισμένη Ημέρα της Ανεξαρτησίας».
Όμως στους διαδρόμους του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της Ντάκα, ένας δημοσιογράφος του Γαλλικού Πρακτορείου είδε πτώματα μέσα σε λίμνες αίματος. Τουλάχιστον 66 άνθρωποι σκοτώθηκαν σήμερα και άλλοι 300 τις προηγούμενες ημέρες.
Οι περισσότεροι από τους 44 νεκρούς που είδε ο δημοσιογράφος ήταν νέοι άνδρες και όλοι τους έφεραν τραύματα από σφαίρες.
Η αστυνομία ανακοίνωσε ότι έχουν σκοτωθεί και πολλοί αστυνομικοί.
Το οργισμένο πλήθος εκδικήθηκε την παραιτηθείσα πρωθυπουργό: κάποιοι κατέστρεψαν αγάλματα του πατέρα της –και πατέρα της ανεξαρτησίας του Μπανγκλαντές– Σεΐχ Μουτζιμπούρ Ραχμάν. Ένα μουσείο αφιερωμένο στον Ραχμάν πυρπολήθηκε. Αυτή η εικόνα των φλεγόμενων πορτρέτων του θα ήταν αδιανόητη λίγες ώρες νωρίτερα, όταν οι δυνάμεις ασφαλείας παρέμεναν ακόμη πιστές στη Χασίνα.
Τα γραφεία του Συνδέσμου Αουάμι, του κόμματος της Χασίνα, πυρπολήθηκαν επίσης σε όλη τη χώρα.
Εκατοντάδες άνθρωποι εισέβαλαν στο κοινοβούλιο. Τα τοπικά κανάλια έδειξαν διαδηλωτές που χειροκροτούσαν ξέφρενα, πηδούσαν στα έδρανα και άναβαν καπνογόνα.
Ο Σαζίντ Αχνάφ, 21 ετών, είπε ότι κατέβηκε στους δρόμους της Ντάκα για να γιορτάσει «αυτήν την υπερήφανη στιγμή».
«Είμαι τόσο ευτυχισμένος που η χώρα μας απελευθερώθηκε», είπε, παραλληλίζοντας τα σημερινά γεγονότα με τον πόλεμο της ανεξαρτησίας από το Πακιστάν. «Απελευθερωθήκαμε από τη δικτατορία», πρόσθεσε.
Η διαμαρτυρία των φοιτητών κατά του συστήματος πρόσληψης στον δημόσιο τομέα –όπου ευνοούνταν οι απόγονοι των βετεράνων του πολέμου της ανεξαρτησίας– εξελίχθηκε σε μαζικές διαδηλώσεις με αίτημα την παραίτηση της Χασίνα. Ένας συμβολικός στόχος για τους διαδηλωτές ήταν η επίσημη κατοικία της πρώην πρωθυπουργού, η οποία επέστρεψε στην εξουσία το 2009, έπειτα από μια πρώτη θητεία μεταξύ 1996-2001.
Στα πλάνα που μετέδωσε η τηλεόραση, οι διαδηλωτές γελούν ενώ εξερευνούν το δαιδαλώδες μέγαρο στην καρδιά της πρωτεύουσας, ξαπλώνουν τα κρεβάτια και μεταφέρουν έπιπλα, βιβλία και τηλεοράσεις. Η κουζίνα λεηλατήθηκε και το πλήθος έφαγε όσα τρόφιμα βρήκε εκεί. Ψάρεψαν με απόχες ακόμη και τα χρυσόψαρα στους κήπους του μεγάρου.
Άλλοι τραβούσαν φωτογραφίες με τα ζώα που βρήκαν στην κατοικία της πρώην πρωθυπουργού, όπως κουνέλια και κατσίκες.
Οι τοιχογραφίες και τα αγάλματα του πατέρα της Χασίνα καταστράφηκαν με βαριοπούλες.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
