 |
|
|  Σάββατο 10/8
MΟΝΑΡΧΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ
Φήμες οτι ο βασιλιάς τής Ταϊλάνδης με την αμύθητη περιουσία , έχρισε πτέραρχο το ...κουτάβι του!!!
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
O μονάρχης με την πιο μεγάλη προσωπική περιουσία στη γη είναι ο Βατζιραλονγκόρν, ο οποίος από τον Μάιο του 2019 βασιλεύει στην Ταϊλάνδη με το (πολύ πιο εύκολο για εμάς) όνομα Ράμα ΙΆ. Ο δέκατος μονάρχης μιας δυναστείας που ξεκίνησε στην Ταϊλάνδη από το 1782.
Η προσωπική περιουσία του Ταϊλανδού βασιλιά δεν είναι δυνατόν να υπολογιστεί με ακρίβεια. Στην κυριολεξία, ο Ράμα ΙΆ δεν ξέρει τι έχει. Για καθαρά «στατιστικούς» λόγους η αποτίμηση της περιουσίας του υπολογίστηκε το 2022 στα 43 δις δολάρια. Πολύ περισσότερα από τον σουλτάνο Χασανάλ Μπολκία του Μπρουνέι, τον βασιλιά Σαλμάν της Σαουδικής Αραβίας, τον βασιλιά Μοχάμεντ ΣΤΆ του Μαρόκου και τον πρίγκιπα Χανς-¶νταμ του Λιχτενστάιν, που συμπληρώνουν την πρώτη πεντάδα.
Μόνο αυθαίρετοι δεν είναι αυτοί οι υπολογισμοί. Με τις μοναρχικές περιουσίες ανά την υφήλιο (όπως και με τις ιδιωτικές) ασχολούνται πολύ αξιόπιστα brands των διεθνών ΜΜΕ παγκοσμίως, όπως το Forbes, το Business Insider και το CEOWorld. Οι λίστες που παρουσιάζουν έχουν διαφορές και στην κατάταξη και στα ποσά, όμως συμφωνούν ότι ο Ράμα ΙΆ είναι όντως ο πλουσιότερος.
Το ξενοδοχείο στο Μόναχο και το κουτάβι-πτέραρχος
Στις επίσημες αναφορές ο βασιλιάς Ράμα ΙΆ παρουσιάζεται ως το πρότυπο του μονάρχη. Γεννημένος το 1952, σπουδαγμένος στις πιο σκληρές στρατιωτικές ακαδημίες της Βρετανίας, εκπαιδευμένος πιλότος που μπορεί να πετάξει μέχρι και σύγχρονο F-16, έχει φυσικά και ιδιωτικό τζετ για να μετακινείται όπου του αρέσει. Πιστός στις παραδόσεις, πήγε μέχρι και σε μοναστήρι για να γνωρίσει τις αξίες του βουδισμού Θερεβάντα, της επίσημης θρησκείας της χώρας. Πρωτοπόρος, από την πριγκιπική του ζωή ακόμα, σε ιατρικά, εκπαιδευτικά και αγροτικά προγράμματα, τα οποία εκσυγχρονίζουν τον πρωτογενή τομέα και ανακουφίζουν τους φτωχούς της χώρας. Λάτρης της ποδηλασίας, αλλά και του ποδοσφαίρου. Και πιστός γιος, που σπάραξε όταν πέθανε ο πατέρας του το 2016 και χρειάστηκε τρία χρόνια για να τον πενθήσει, πριν αποδεχτεί το θρόνο το 2019.
Φυσικά υπάρχουν και άλλες αναφορές, παρά τις απαγορεύσεις. Όλες στον διεθνή τύπο, βέβαια. Που παρουσιάζουν έναν μονάρχη ο οποίος τα τελευταία 40 χρόνια ζει μόνιμα στη Βαυαρία, σΆ έναν ολόκληρο όροφο ξενοδοχείου δικής του ιδιοκτησίας, κοντά στο Μόναχο. Έχει παντρευτεί πέντε φορές, ανάμεσά τους μια πρώτη του ξαδέλφη, μια δημοφιλή ηθοποιό, την προϊσταμένη της προσωπικής γυναικείας φρουράς του και μια νοσοκόμα.
Έχει τουλάχιστον επτά αναγνωρισμένα παιδιά, πέντε γιους και δύο κόρες, αλλά οι ιστορίες που κυκλοφορούν σε σχέση με τις άλλες συντρόφους του δεν έχουν τελειωμό. Κυκλοφορούν, επίσης, ιστορίες που περιγράφουν τον εθισμό του στο τζόγο και την εκκεντρικότητά του, που τον ώθησε να αναβαθμίσει ένα αγαπημένο του κουτάβι, τον Φουφού, σε... πτέραρχο των ενόπλων δυνάμεων της χώρας. Μπορεί κανείς να φανταστεί πόσα περισσότερα θα κυκλοφορούσαν αν δεν ίσχυε η απαγόρευση...
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. ¶ραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
