 |
|
|  Παρασκευή 16/8
...Ποιά είναι η 37χρονη Παετονγκτάρν Σιναουάτρα
H Ταϊλάνδη απέκτησε σήμερα τη νεότερη πρωθυπουργό στην ιστορία της
Reuters,protothema.gr
Το κοινοβούλιο της Ταϊλάνδης εξέλεξε σήμερα τη νεότερη πρωθυπουργό στην ιστορία της Ταϊλάνδης, την 37χρονη Παετονγκτάρν Σιναουάτρα, μόλις μία ημέρα αφού αυτή η κληρονόμος της πάμπλουτης οικογένειας βγήκε στο προσκήνιο εν μέσω μιας μάχης για την εξουσία που δεν λέει να κοπάσει ανάμεσα στις ελίτ της χώρας.
Η κόρη του Τακσίν Σιναουάτρα, μοναδική υποψήφια για την πρωθυπουργία, εξελέγη από το κοινοβούλιο και είναι τώρα είναι αντιμέτωπη με το βάπτισμα του πυρός, αφού ο σύμμαχός της Σρέτα Ταβισίν παύθηκε από τη θέση του πρωθυπουργού από τη δικαστική εξουσία, η οποία έχει κεντρικό ρόλο στις δύο δεκαετίες αναταραχής που έχει αντιμετωπίσει, με διαλείμματα, η χώρα.
Με την Παετονγκτάρν διακυβεύεται η κληρονομιά και το πολιτικό μέλλον της δισεκατομμυριούχου οικογένειας Σιναουάτρα, η οποία βρέθηκε πέρυσι αντιμέτωπη με την πρώτη εκλογική ήττα της εδώ και περισσότερο από δύο δεκαετίες και χρειάσθηκε να συνάψει συμφωνία με τους εχθρούς της στις ένοπλες δυνάμεις για να σχηματίσει κυβέρνηση.
Η Παετονγκτάρν θα γίνει η δεύτερη γυναίκα πρωθυπουργός και το τρίτο μέλος της οικογένειας Σιναουάτρα που αναλαμβάνει την πρωθυπουργία, μετά τη θεία της, την Γινγκλάκ Σιναουάτρα, και τον πατέρα της, τον Τακσίν, τον πιο πολωτικό και με τη μεγαλύτερη επιρροή στη χώρα πολιτικό.
Η Παετονγκτάρν κέρδισε με άνεση 319 ψήφους ή σχεδόν τα δύο τρίτα της βουλής. Δεν ήταν παρούσα στο κοινοβούλιο και παρακολούθησε την ψηφοφορία από τα κεντρικά γραφεία του κόμματός της, του Φέου Τάι.
Το πρώτο της δημόσιο σχόλιο για τη νίκη της ήταν να ανεβάσει στο Instagram μια φωτογραφία του γεύματός της -κοτόπουλο με ρύζι- με τη λεζάντα: «Το πρώτο γεύμα αφού άκουσα την ψηφοφορία».
Η Παετονγκτάρν δεν ήταν ποτέ μέλος κυβέρνησης και η απόφαση να μπει στο παιγνίδι είναι μια ζαριά για το Φέου Τάι και τον 75χρονο Τακσίν, σημειώνει το Ρόιτερς.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
