 |
|
|  Δευτέρα 19/8
ΑΛΕΝ ΝΤΕΛΟΝ
Η ζωή, οι ταινίες και οι έρωτές του
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
«Η ιστορία της ζωής μου είναι τόσο απίθανη, ώστε κανένας δημοσιογράφος δεν θα ήταν ικανός να την γράψει» είχε πει κάποτε ο Αλέν Ντελόν. Κάτι που ισχύει 100%.
Στα 30 του χρόνια, ήταν ήδη μεγαλοπαραγωγός, είχε πάει για τέσσερα ολόκληρα χρόνια στο στρατό, είχε αποβληθεί απ΄ όλα του τα σχολεία που δοκίμασε να φοιτήσει, είχε πολεμήσει σαν πεζοναύτης, είχε κάνει δέκα διαφορετικές δουλειές, είχε ερωτικό δεσμό με την Ρόμυ Σνάιντερ, και είχε προλάβει να φτιάξει δύο ταινίες με τον Λουκίνο Βισκόντι.
Την τελευταία δεκαετία ζούσε απομονωμένος, λίγο έξω από το Παρίσι σε μία έπαυλη 550 στρεμμάτων με τεράστια πάρκα, τρεις πισίνες, παρεκκλήσι, λίμνη και τo ελικοδρόμιο, που περικλείεται από ψηλά τείχη. Ο Ντελόν έμενε εκεί με τον Loubo, τον αγαπημένο του ποιμενικό -το τελευταίο από τα πενήντα σκυλιά, που τον συντρόφεψαν επί δεκαετίες. Είναι όλα θαμμένα εκεί, δίπλα του, όχι μακριά από τον δικό του τάφο – καθώς ο “πιο γνωστός Γάλλος” που πέθανε την Κυριακή 18/08 έχει ήδη ρυθμίσει τα της κηδείας του.
Δεν φοβάται τον θάνατο. “Η ζωή δεν έχει πια να μου φέρει πολλά. Ξέρω τα πάντα, τα έχω δει όλα, μα πάνω απ’όλα μισώ αυτή την εποχή, με κάνει και ξερνάω”, δήλωσε μόλις πέρυσι, στο Paris Match.
“Ξέρω ότι θα αφήσω αυτό τον κόσμο, χωρίς λύπη…”.
Τον Φεβρουάριο του 2024, η αστυνομία, μετά από έρευνα στο σπίτι του Αλέν Ντελόν, κατάσχεσε 72 πυροβόλα όπλα για τα οποία δεν είχε άδεια. Το σπίτι του Γάλλου σταρ στο Douchy-Montcorbon, 135 χιλιόμετρα νότια του Παρισιού, έμοιαζε με πυριτιδαποθήκη. Κατασχέθηκαν και 3.000 φυσίγγια, και αυτά χωρίς άδεια, ενώ στο κτήμα του υπάρχει ένα σκοπευτήριο.
Ο διάσημος ηθοποιός βρέθηκε τότε στο μάτι του κυκλώνα μιας οικογενειακής διαμάχης που σόκαρε πολλούς.
Ένα σπίτι που μοιάζει με … άγρια δύση
Η έρευνα στην οποία αποκαλύφθηκαν τα όπλα προέκυψε μετά την έναρξη μιας άλλης εισαγγελικής έρευνας, σχετικής με τις τεταμένες σχέσεις του Αλέν Ντελόν με τα παιδιά του. Το συγκεκριμένο πλαίσιο σε συνδυασμό με τις ανησυχίες για την εύθραυστη κατάσταση της υγείας του ηθοποιού ώθησε, σύμφωνα με τη «Le Parisien», την Εισαγγελία να εξετάσει λεπτομερώς το θέμα της οπλοκατοχής του Γάλλου ηθοποιού.
Αυτό που άρχισε να συμβαίνει με την οικογένεια Ντελόν δεν είναι πρωτόγνωρο, αλλά πρόκειται για μία ακόμη ντροπιαστική διαμάχη, με τα άπλυτα της οικογένειας να βγαίνουν κατά ριπάς στα μέσα μαζικής ενημέρωσης με τρομερή συχνότητα.
Είναι λίγος καιρός εξάλλου, που σε συνέντευξή της στο «Elle», η Ανούσκα Ντελόν, η κόρη του ηθοποιού, εξήγησε ότι πηγαίνει «πάντα με τον σωματοφύλακά της» στο σπίτι του πατέρα της, λόγω του πάθους που έχει για τα όπλα, προσθέτοντας ότι διατηρεί μια «αρκετά μεγάλη συλλογή». Η Ανούσκα Ντελόν πρόσθεσε ακόμη ότι τα αδέλφια της, όταν βρίσκονται στο Douchy, «περπατούν οπλισμένοι στο σπίτι», πιστεύοντας ότι βρίσκονται «στην Άγρια Δύση».
Η μυθιστορηματική ζωή, οι ταινίες και οι έρωτες
Ο Ντελόν γεννήθηκε στο Σω (σημερινό Ω-ντε-Σεν), του Ιλ-ντε-Φρανς, ένα πλούσιο προάστιο του Παρισιού. Οι γονείς του, Εντίτ (το γένος Αρνόλντ, 1911–1995) και Φαμπιάν Ντελόν (1904–1977), χώρισαν όταν ο Ντελόν ήταν τεσσάρων ετών. Και οι δύο ξαναπαντρεύτηκαν και, ως αποτέλεσμα, ο Ντελόν έχει μια ετεροθαλή αδερφή και δύο ετεροθαλείς αδελφούς. Η γιαγιά του από τον πατέρα του ήταν Κορσικανή, από το Προυνέλι-ντι-Φιουμόρμπο.
Όταν οι γονείς του χώρισαν, ο Ντελόν στάλθηκε να ζήσει με ανάδοχους γονείς. Μετά τον θάνατο των ανάδοχων γονέων, οι γονείς του Ντελόν ανέλαβαν από κοινού την επιμέλειά του, αλλά η συμφωνία δεν αποδείχθηκε ικανοποιητική. Φοίτησε σε καθολικό οικοτροφείο, το πρώτο από τα πολλά σχολεία από τα οποία αποβλήθηκε λόγω απείθαρχης συμπεριφοράς.
Ο Ντελόν άφησε το σχολείο στα 14 του και εργάστηκε για λίγο στο κρεοπωλείο του πατριού του. Κατατάχθηκε στο Γαλλικό Ναυτικό τρία χρόνια αργότερα, σε ηλικία 17 ετών, και κατά τη διάρκεια του 1953-1954 υπηρέτησε ως πεζοναύτης στον Πρώτο Πόλεμο της Ινδοκίνας.
Το 1956, μετά τη ναυτική του θητεία, ο Ντελόν επέστρεψε στη Γαλλία και ξεκίνησε να εργάζεται ως σερβιτόρος, αχθοφόρος, γραμματέας και βοηθός πωλήσεων. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου έγινε φίλος με την ηθοποιό Μπριζίτ Ομπέρ, και ενώθηκε μαζί της σε ένα ταξίδι στο Φεστιβάλ των Καννών, απ’ όπου θα ξεκινούσε η κινηματογραφική του καριέρα.
Oι σχέσεις του
Οι πολλές θυελλώδεις σχέσεις του συνυπήρχαν με την κινηματογραφική του καριέρα που ξεκίνησε στα 22 του χρόνια αν και ο ίδιος ποτέ δεν διδάχθηκε υποκριτική χάρισε πολλές επιτυχίες στις δεκαετίες 60 και 70 σε συνεργασία με διάσημους σκηνοθέτες όπως οι Ρενέ Κλεμάν, Λουκίνο Βισκόντι, Μικελάντζελο Αντονιόνι, Λουί Μαλ.
Μερικές από εκείνες που είχε δεσμό ήταν οι: Ρόμι Σνάιντερ, Ναταλί Ντελόν, Μιρέιγ Νταρκ, Κλαούντια Καρντινάλε, Μπριζίτ Μπαρντό, Μάριαν Φέιθφουλ, Τζέιν Φόντα.
Οι ταινίες του
Είχε πρωταγωνιστικό ρόλο σε πολλές παραγωγές.Ξεχωρίζουν οι ταινίες: «Γυμνοί στον Ήλιο», «Ο Ρόκο και τα αδέλφια του», «Η έκλειψη», «Γατόπαρδος» , «Μπορσαλίνο», «Η πισίνα», «Η συμμορία των Σικελών».
Ο πρώτος σκηνοθέτης που τον προσέλαβε για μια ταινία στα 22 του χρόνια είχε πει: «Μην παίξεις, θέλω να είσαι αυτός που είσαι».
Στον Αλέν Ντελόν απονεμήθηκε το βραβειο Σεζαρ Α’ ανδρικού ρόλου το 1985, το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής της Γαλλίας το 1991 και για το σύνολο του έργου του ο τιμητικός Χρυσός Φοίνικας του Φεστιβάλ των Καννών το 2019, χρονιά που υπέστη και εγκεφαλικό επεισόδιο.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
