 |
|
|  Πέμπτη 22/8
O χειρότερος εφιάλτης
Πύθωνας 3,5 μέτρων ξετρύπωσε από λεκάνη τουαλέτας και δάγκωσε τα γεννητικά όργανα νεαρού,στην Ταϊλάνδη!!
gazzetta.gr
Δραματικές στιγμές έζησε ένας νεαρός στην Ταϊλάνδη καθώς δαγκώθηκε στα γεννητικά όργανα από έναν τεράστιο πύθωνα. Για αρκετά λεπτά δόθηκε μια πραγματική μάχη στη τουαλέτα, με το μπάνιο του να γεμίζει αίμα, ενώ χτυπούσε απεγνωσμένα το ερπετό μέχρι θανάτου με το βουρτσάκι.
Εξήγησε ότι είχε σηκωθεί γύρω στις 10.00 π.μ. και, ως συνήθως, είχε τραβήξει το καζανάκι της τουαλέτας πριν τη χρησιμοποιήσει για να απομακρύνει «τυχόν ανεπιθύμητες εκπλήξεις», οπότε πίστευε ότι καθόταν με ασφάλεια.
Δυστυχώς, δεν ήταν έτσι, καθώς λίγα λεπτά αργότερα ο Thanat «ένιωσε έναν έντονο πόνο» στους όρχεις του και συνειδητοποίησε ότι κάτι του δάγκωνε τα γεννητικά όργανα.
«Άπλωσα το χέρι μου προς τα κάτω και προς μεγάλη μου φρίκη, άρπαξα ένα φίδι από το λαιμό, με τους κυνόδοντές του ακόμα βυθισμένους μέσα μου...», είπε ο άνδρας.
«Πήδηξα πάνω και το τράβηξα αμέσως. Εκείνη τη στιγμή, δεν ένιωσα τόσο τον πόνο γιατί ήμουν σε σοκ. Κρατούσα σφιχτά το λαιμό του φιδιού, προσπαθώντας να το τραβήξω από την τουαλέτα, αλλά ήταν απίστευτα δυνατό και δεν κουνιόταν. Πανικόβλητος εντόπισα μια βούρτσα τουαλέτας κοντά και άρχισα να χτυπάω το φίδι όσο πιο δυνατά μπορούσα».
Μετά την άγρια συμπλοκή ο νεαρός άνδρας πήγε αμέσως σε νοσοκομείο για να κάνει εμβόλιο τετάνου. Οι γιατροί του είπαν ότι δεν θα χρειαζόταν ράμματα, καθώς η πληγή δεν ήταν αρκετά βαθιά, και θα επουλωθεί σε μερικές εβδομάδες.
Όπως τόνισε: «είμαι τυχερός που δεν ήταν ένα δηλητηριώδες φίδι. Μια κόμπρα θα με σκότωνε. Αλλά δεν έχω ξαναχρησιμοποιήσει αυτή την τουαλέτα από τότε. Και κάθε φορά που πηγαίνω, ελέγχω τι υπάρχει μέσα και βάζω μια βούρτσα για να βεβαιωθώ»
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
