Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Παρασκευή 23/8

Βρέθηκε στην Μποτσουάνα το δεύτερο μεγαλύτερο διαμάντι στον κόσμο



AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr

Ένα διαμάντι εντυπωσιακού μεγέθους, το δεύτερο μεγαλύτερο στον κόσμο, 2.492 καρατίων, το οποίο μετά βίας χωράει στην παλάμη ενός χεριού, βρέθηκε σε ένα ορυχείο τής Μποτσουάνας, ανακοίνωσε καναδική εταιρεία εξόρυξης. Αυτό το πολύτιμο πετράδι, το οποίο εντοπίστηκε στο ορυχείο Καρόβε στο βορειοανατολικό τμήμα της Μποτσουάνας, της μεγαλύτερης παραγωγού διαμαντιών στην Αφρική, είναι «ένα από τα μεγαλύτερα ακατέργαστα διαμάντια που έχουν ποτέ ανακαλυφθεί», υπογραμμίζει η εταιρεία Lucara σε ένα δελτίο Τύπου. Σύμφωνα με την κυβέρνηση της Μποτσουάνας, όπως και με πολλούς ειδικούς, πρόκειται για το δεύτερο μεγαλύτερο διαμάντι που έχει ποτέ βρεθεί στη γη. Αναφορικά με τα καράτια, δεν απέχει πολύ από το γνωστότερο στον κόσμο μεγαλύτερο διαμάντι, το “Cullinan”, άνω των 3.100 καρατίων, το οποίο βρέθηκε στη Νότια Αφρική το 1905. «Είμαστε ενθουσιασμένοι που ανακαλύψαμε αυτό το εντυπωσιακό διαμάντι», δήλωσε ο Ουίλιαμ Λαμπ, διευθύνων σύμβουλος της Lucara, σύμφωνα με το δελτίο Τύπου, ο οποίος, όμως, δεν έδωσε καμία διευκρίνιση σχετικά με την αξία του λίθου ούτε την ποιότητά του. Το διαμάντι αναμένεται να παρουσιαστεί στον πρόεδρο Μογκουέτσι Μασίσι, ο οποίος υπογραμμίζει ότι πρόκειται για το μεγαλύτερο διαμάντι που έχει ποτέ βρεθεί στη χώρα της νότιας Αφρικής. «Η ιστορική ανακάλυψη αυτού του ακατέργαστου διαμαντιού, η σημαντικότερη εδώ και 120 χρόνια, προκαλεί ενθουσιασμό», είπε ο Τομπίας Κόρμιντ, ο γενικός διευθυντής τού 77 Diamonds, τού μεγαλύτερου διαδικτυακού κοσμηματοπωλείου στην Ευρώπη. Σύμφωνα με τον ίδιο, αυτός ο μεγάλος πολύτιμος λίθος είναι «το μεγαλύτερο ακατέργαστο διαμάντι που έχει βρεθεί μετά την ανακάλυψη του διαμαντιού Cullinan», το οποίο είχε κοπεί σε πολλά κομμάτια, εκ των οποίων το μεγαλύτερο ήταν «μεταξύ των κοσμημάτων του βρετανικού στέμματος». Αυτή η ανακάλυψη «οφείλεται σε μεγάλο μέρος σε μια πρόσφατη τεχνολογία» ανίχνευσης με ακτίνες Χ, η οποία χρησιμοποιείται από τη Lucara από το 2017, «που επιτρέπει την εξόρυξη μεγαλύτερων πολύτιμων λίθων από το έδαφος χωρίς να σπάνε σε πολλά κομμάτια», εξηγεί ο ειδικός. Η Μποτσουάνα είναι μία από τις μεγαλύτερες παραγωγούς διαμαντιών παγκοσμίως, τα οποία συνιστούν τη βασικότερη πηγή εσόδων της, αντιπροσωπεύοντας το 30% του ΑΕΠ της και το 80% των εξαγωγών της. Όπως επισημαίνει η Lucara στο δελτίο Τύπου που εξέδωσε, τα έσοδα από τα διαμάντια προσφέρουν στην Μποτσουάνα «σημαντικά κοινωνικο-οικονομικά οφέλη», χρηματοδοτώντας «απαραίτητους τομείς όπως η εκπαίδευση και η υγεία», όπως και τις υποδομές αυτής της χώρας των 2,6 εκατομμυρίων κατοίκων.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία