 |
|
|  Σάββατο 24/8
....θα διατεθούν για επιστημονικές έρευνες στην Ιατρική
Ελληνοαμερικανός επιστήμονας δώρισε 400 εκατ. δολάρια στο Πανεπιστήμιο
Columbia τών ΗΠΑ
Νότια Καρολίνα.-
Μια εξαιρετικά σημαντική δωρεά, ύψους 400 εκατ. δολαρίων, από τους Roy
και Diana Vagelos ανακοίνωσε, με επιστολή που απέστειλε, η διοίκηση
του αμερικανικού πανεπιστημίου Columbia. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει
η ανακοίνωση, το υπέρογκο αυτό ποσό θα διατεθεί σε διάφορες
λειτουργίες του Πανεπιστημίου, με στόχο την υποστήριξη της έρευνας και
την πρόοδο της επιστήμης σε σημαντικούς τομείς υγείας, όπως οι
αιματολογικές παθήσεις και διάφοροι τύποι καρκίνου. Επισημαίνεται ότι
αυτή δεν είναι η πρώτη δωρεά του ζεύγους των Ελλήνων επιστημόνων, που
διατηρούν μια σταθερή σχέση με το Πανεπιστήμιο εδώ και πολλά χρόνια,
έχοντας συμβάλλει τα μέγιστα στο ερευνητικό του έργο.
Ο 94χρονος σήμερα Ελληνοαμερικανός Roy Vagelos, αποτελεί εξέχουσα
προσωπικότητα της φαρμακευτικής βιομηχανίας. Γεννήθηκε στις ΗΠΑ από
Έλληνες γονείς. Ο πατέρας και ο θείος του ασχολούνταν με την
τροφοδοσία, ενώ αργότερα άνοιξαν ένα εστιατόριο στο Νιου Τζέρσεϊ,
δίπλα στα κεντρικά γραφεία της Merck. Ο Roy Vangelos, ή Πίνδαρος όπως
βαφτίστηκε, δε θα μπορούσε τότε να φανταστεί ότι μια μέρα θα
κατακτούσε τη θέση τού εκτελεστικού διευθυντή τού φαρμακευτικού
κολοσσού.
Μεγαλώνοντας, ο Roy Vagelos έκανε αίτηση για το κολέγιο, όπου ξεκίνησε
να σπουδάζει χημεία. Σύντομα, όμως, η ιατρική και η βιοχημεία
κέντρισαν το ενδιαφέρον του. Η σύζυγός του, Diana -που έχει επίσης
ελληνική καταγωγή- μπήκε στη ζωή του ενώ εκείνος φοιτούσε στο
Πανεπιστήμιο Columbia και εκείνη στο Κολέγιο Barnard. Παντρεύτηκαν το
1955. Αργότερα, ο Roy βρήκε δουλειά στο Γενικό Νοσοκομείο της
Μασαχουσέτης, εργάστηκε ως ερευνητής στα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας
(NIH) και αργότερα ως επικεφαλής του Τμήματος Βιοχημείας στο
Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον, προτού αναρριχηθεί στην κορυφή της
ιεραρχίας της Merck.
Κατά τη διάρκεια της 20ετούς παρουσίας του στην εταιρεία, συνέβαλε
καθοριστικά στην ανάπτυξη κορυφαίων φαρμάκων για τη χοληστερόλη και
την πίεση των φαρμάκων, αντιβιοτικών και εμβολίων. «Επέλεξα δουλειές
που θεωρούσα ενδιαφέρουσες, όχι εκείνες που θα μου απέφεραν
περισσότερα χρήματα. Αυτή είναι μια «πολυτέλεια» που θα ήθελα να έχουν
οι νέοι επιστήμονες», έχει δηλώσει χαρακτηριστικά.
Το ζεύγος Vangelos στηρίζει εκπαιδευτικά ιδρύματα από τη δεκαετία του
1980, βοηθώντας τους νέους επιστήμονες να ακολουθήσουν τα όνειρά τους,
χωρίς να περιορίζονται από το βάρος των οικονομικών υποχρεώσεων που
αυτά έχουν. Στόχος τους είναι να δώσουν στους φοιτητές ιατρικής
οικονομική ανεξαρτησία, να στηρίξουν τους ερευνητές, να προωθήσουν τις
γυναίκες στις επιστήμες, αλλά και να χρηματοδοτήσουν την έρευνα για
την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.
«Πολλοί φοιτητές αποφοιτούν με τεράστια χρέη και αυτό τους κόβει τα
φτερά. Αυτοί οι νέοι δεν θα ασχοληθούν με την έρευνα ή δεν θα κάνουν
διδακτορικό ή δεν θα γίνουν παιδίατροι, καθώς αυτές οι επιλογές δεν
είναι καλοπληρωμένες. Αν όμως δεν έχουν το βάρος του χρέους, μπορούν
να ακολουθήσουν την κλίση τους και αυτό θα είναι προς όφελος του
κοινωνικού συνόλου», λέει ο Vangelos.
Συνολικά, το ζευγάρι έχει υποστηρίξει τα πανεπιστήμια της
Pennsylvania και του Columbia με δωρεές αξίας σχεδόν 600 εκατομμυρίων
δολαρίων.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
