 |
|
|  Τρίτη 27/8
Τουλάχιστον 30 νεκροί και 200 αγνοούμενοι απο την κατάρρευση φράγματος στο Σουδάν
Reuters,zougla.gr
Τα ορμητικά νερά που κατέκλυσαν περίπου 20 χωριά στο βορειοανατολικό Σουδάν, μετά την κατάρρευση φράγματος, έχουν προκαλέσει τον θάνατο τουλάχιστον 30 ανθρώπων και εκφράζονται φόβοι πως ο απολογισμός θα είναι πολύ μεγαλύτερος, σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουν συγκεντρώσει μέχρι στιγμής οι υπηρεσίες του ΟΗΕ.
Η συνεχής βροχόπτωση προκάλεσε την κατάρρευση του φράγματος Αρμπάατ, το οποίο βρίσκεται 40 χιλιόμετρα βόρεια του Πορτ Σουδάν, της de facto πρωτεύουσας και έδρας της κυβέρνησης. Στην πόλη αυτή έχουν επίσης συγκεντρωθεί διπλωμάτες, υπηρεσίες αρωγής και εκατοντάδες χιλιάδες εκτοπισμένοι.
Το πρακτορείο ειδήσεων Reuters, το οποίο επικαλείται έναν από τους διασώστες που έσπευσαν στην πληγείσα περιοχή βόρεια του Πορτ Σουδάν, κάνει λόγο για έως και 200 αγνοούμενους.
«Η περιοχή είναι αγνώριστη. Οι γραμμές του ηλεκτρικού και οι σωλήνες ύδρευσης καταστράφηκαν», ανέφερε ο Όμαρ Έισα Χαρούν, ο επικεφαλής της εταιρείας υδάτων της Πολιτείας της Ερυθράς Θάλασσας, σε μήνυμα που απέστειλε μέσω του WhatsApp στους υπαλλήλους. Ο Χαρούν ανέφερε ότι είδε πτώματα χρυσωρύχων και αντικείμενα που χρησιμοποιούσαν στη δουλειά τους να έχουν παρασυρθεί από χείμαρρους λάσπης. Συνέκρινε μάλιστα την καταστροφή αυτήν με εκείνη που σημειώθηκε στην Ντέρνα της ανατολικής Λιβύης πέρυσι τον Σεπτέμβριο, όταν από τα νερά μιας καταιγίδας έσπασαν φράγματα και προκάλεσαν καταρρεύσεις κτιρίων, με αποτέλεσμα χιλιάδες άνθρωποι να βρουν τον θάνατο.
Στον δρόμο προς το Αρμπάατ ένας δημοσιογράφος του Reuters είδε ανθρώπους να θάβουν έναν άνδρα και να καλύπτουν τον τάφο του με ξύλα που είχαν παρασυρθεί από τα νερά, προσπαθώντας να τον προστατεύσουν από τις λάσπες.
Το φράγμα αυτό ήταν η κύρια πηγή νερού για το Πορτ Σουδάν, όπου βρίσκεται το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας στην Ερυθρά Θάλασσα καθώς και το εν λειτουργία αεροδρόμιο. «Η πόλη κινδυνεύει να διψάσει τις επόμενες ημέρες», ανέφερε η Ένωση Σουδανών Περιβαλλοντολόγων.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
