 |
|
|  Παρασκευή 30/8
στέλεχος τού ΟΗΕ διερωτάται:
«Τι απέγινε η στοιχειώδης ανθρωπιά μας;»
AFP,zougla.gr
«Τι απέγινε η στοιχειώδης ανθρωπιά μας;» διερωτήθηκε μια αξιωματούχος τού ΟΗΕ απευθυνόμενη στα μέλη τού Συμβουλίου Ασφαλείας, περιγράφοντας τα δεινά των κατοίκων της Γάζας που έχουν ξεπεράσει αυτό που θα μπορούσε «να υπομείνει οποιοδήποτε ανθρώπινο ον».
«Είναι δύσκολο να περιγραφτεί με λόγια ο απελπισμένος αγώνας του πληθυσμού για να βρει καταφύγιο ή είδη πρώτης ανάγκης», συνόψισε η Τζόις Μισούγια, μεταβατική επικεφαλής του Γραφείου Συντονισμού Ανθρωπιστικών Υποθέσεων (OCHA) του ΟΗΕ, κατά τη διάρκεια συνεδρίασης για την ανθρωπιστική κατάσταση στη μικρή, ερειπωμένη παλαιστινιακή περιοχή.
«Άμαχοι πεινούν. Διψούν. Είναι άρρωστοι. Έχουν μείνει άστεγοι. Έχουν εξωθηθεί πέρα από τα όρια της αντοχής τους. Παραπέρα» από αυτό που μπορεί «να υπομείνει οποιοδήποτε ανθρώπινο ον».
«Αυτό του οποίου γίναμε μάρτυρες τους τελευταίους 11 μήνες θέτει υπό αμφισβήτηση τη δέσμευση του κόσμου στη διεθνή νομική τάξη που δημιουργήθηκε για να εμποδίζονται τέτοιες τραγωδίες», τόνισε.
«Και μας αναγκάζει να διερωτηθούμε: τι απέγινε η στοιχειώδης ανθρωπιά μας;».
Ο πόλεμος είχε έναυσμα την άνευ προηγουμένου επίθεση του στρατιωτικού βραχίονα της Χαμάς σε νότιους τομείς της ισραηλινής επικράτειας η οποία στοίχισε τη ζωή σε 1.199 ανθρώπους, στην πλειονότητά τους αμάχους, σύμφωνα με απολογισμό του Γαλλικού Πρακτορείου βασισμένο σε επίσημα ισραηλινά δεδομένα.
Οι ευρείας κλίμακας ισραηλινές στρατιωτικές επιχειρήσεις αντιποίνων στη Λωρίδα της Γάζας έκτοτε έχουν στοιχίσει τη ζωή σε τουλάχιστον 40.602 ανθρώπους, σύμφωνα με το υπουργείο Υγείας της κυβέρνησης της Χαμάς, κι έχουν προκαλέσει ανθρωπιστική και υγειονομική καταστροφή στον θύλακο υπό πολιορκία.
«Δεν μπορούμε να κάνουμε σχεδιασμό (για την ανθρωπιστική βοήθεια) για πάνω από 24 ώρες, διότι δεν γνωρίζουμε τι θα λάβουμε, πότε θα το λάβουμε, και πού θα μπορέσουμε να το διανείμουμε», κατήγγειλε η Τζόις Μισούγια, υπογραμμίζοντας πως «οι ζωές 2,1 εκατομμυρίων ανθρώπων δεν γίνεται να εξαρτώνται από την τύχη και την ελπίδα».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
