 |
|
|  Kυριακή 1/9
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΑ ΠΑΡΑΤΡΑΓΟΥΔΑ!
Χήρος πατέρας έπιασε την πεθερά του να... θηλάζει το μωρό του!
marie claire
Ένας άνδρας στις ΗΠΑ βρέθηκε προ τεράστιας έκπληξης όταν κατάλαβε ότι η πεθερά του θήλαζε το μωρό του, χωρίς να του έχει πει τίποτα.
Ο πατέρας, που έχασε τη σύζυγό του λίγα μόλις λεπτά μετά τη γέννα του μωρού τους, το οποίο τώρα είναι τεσσάρων μηνών, είχε πει στην πεθερά του ότι θα έψαχνε για babysitter, για τις ώρες που εκείνος θα ήταν στη δουλειά. Η πεθερά του προσφέρθηκε να προσέχει το παιδί χωρίς αμοιβή κι έτσι ο πατέρας συμφώνησε να το αναλάβει. Όλα πήγαιναν καλά, μέχρι τη στιγμή που η μικρή Sammy άρχισε να μην καταναλώνει το βρεφικό γάλα που της ετοίμαζε ο μπαμπάς της.
Όπως έγραψε και ο ίδιος στο Reddit, ανησύχησε πολύ λόγω της άρνησης του παιδιού να φάει και ρώτησε την πεθερά του τι ήταν αυτό που μπορούσε να συμβαίνει. Η απάντηση τον σόκαρε: Η γυναίκα παραδέχτηκε ότι προσπαθούσε να τη θηλάσει.
«Στην αρχή νόμιζα ότι έκανε πλάκα, τελικά όμως ήταν αλήθεια».
Ο άνδρας δεν διευκρινίζει πώς ακριβώς η γιαγιά του παιδιού κατέβαζε γάλα, ενώ δεν είχε γεννήσει εκείνη – ίσως με τη βοήθεια φαρμακευτικής αγωγής – ωστόσο αυτό δεν είχε τόση σημασία για τον ίδιο, αφού η γυναίκα είχε ξεπεράσει τα όρια που της είχε θέσει σε σχέση με το τι συνέβαινε σπίτι του.
Ενώ είχαν συμφωνήσει, λοιπόν, ότι δεν θα προσπαθούσε να θηλάσει ξανά την Sammy, ο άνδρας μπήκε μία μέρα απροειδοποίητα στο δωμάτιο του παιδιού και είδε την πεθερά του να την πιέζει να θηλάσει. Τότε έδιωξε την πεθερά του από το σπίτι και προσέλαβε μία κανονική νταντά.
Το πράγμα όμως δεν σταμάτησε εκεί. Μετά από δύο ημέρες, η νταντά δεν εμφανίστηκε και ο πατέρας θέλησε να την καλέσει τηλεφωνικά για να δει τι είχε συμβεί. Τότε η γιαγιά κατέφτασε στο σπίτι κι άρχισε να κατηγορεί τον γαμπρό της ότι είχε προσλάβει μία ανίκανη νταντά και πως εκείνη την είχε απολύσει, μπαίνοντας μέσα στο σπίτι του με τα κλειδιά της. Η γιαγιά παρέμεινε στο χώρο μετά το συμβάν και απείλησε τον πατέρα ότι θα τηλεφωνούσε στις κοινωνικές υπηρεσίες. Καθώς η γυναίκα δεν έφευγε με τίποτα, ο πατέρας τελικά τηλεφώνησε στην αστυνομία και τους ζήτησε να την απομακρύνουν από το σπίτι, με την αιτιολογία της καταπάτησης.
Ο άνδρας αναγνώρισε το γεγονός ότι η πεθερά του πενθεί το χαμό της κόρης της, αλλά το να θηλάζει το παιδί της δεν είναι λύση στο πρόβλημα αυτό.
Σύμφωνα με το Αμερικανικό Ίδρυμα που ασχολείται με τη μελέτη του εγκεφάλου, το έντονο πένθος μπορεί να ξυπνήσει πρωτόγονους μηχανισμούς άμυνας, με αποτέλεσμα κάποιος να καταφεύγει σε πράξεις που υπό κανονικές συνθήκες δεν θα έκανε. Σε κάθε περίπτωση, το πώς θα μεγαλώσει ένα παιδί είναι κάτι που θα καθορίσει ο γονιός ή ο κηδεμόνας του και το πένθος δεν μπορεί να αποτελεί δικαιολογία για τέτοιες ακραίες συμπεριφορές.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
