 |
|
|  Δευτέρα 2/9
ΜΑΚΕΛΕΙΟ ΣΤΟ ΜΙΛΑΝΟ
17χρονος κάλεσε την αστυνομία λέγοντας «σκότωσα τον πατέρα μου», αλλά στο σπίτι βρέθηκαν συνολικά τρία πτώματα...
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Μια τριπλή δολοφονία στο Μιλάνο έχει προκαλέσει συναγερμό στις Αρχές, που προσπαθούν να βρουν τι πραγματικά συνέβη σε μια κατοικία στο Παντέρνο Ντουνιάνο.
Όλα ξεκίνησαν όταν ένας 17χρονος κάλεσε την αστυνομία, ισχυριζόμενος ότι σκότωσε τον 51χρονο πατέρα του, καθώς αυτός είχε μόλις μαχαιρώσει τη 49χρονη σύζυγό του και τον 12χρονο γιο του. Όμως, οι Αρχές δεν αποκλείουν το ενδεχόμενο τα πράγματα να μην έγιναν όπως τα περιέγραψε ο ανήλικος.
Συγκεκριμένα, ο 17χρονος φέρεται να κάλεσε τις υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης και να δήλωσε: «Σκότωσα τον πατέρα μου, ελάτε». Ο νεαρός ανέφερε ότι όταν μπήκε στο δωμάτιο του μικρού του αδελφού, βρήκε τον πατέρα του να κάθεται σε μια καρέκλα με ένα μαχαίρι δίπλα του και είδε τα σώματα του 12χρονου στο κρεβάτι και της μητέρας του στο πάτωμα. Σε αυτό το σημείο, φαίνεται ότι άρπαξε το μαχαίρι και μαχαίρωσε τον πατέρα του μέχρι θανάτου.
Οι αστυνομικοί επικεντρώνονται στη μαρτυρία του 17χρονου, παρατηρώντας ότι στο σώμα του δεν υπάρχουν σημάδια πάλης, γεγονός που τους οδηγεί στην υπόθεση ότι μπορεί να είναι ο δολοφόνος και των τριών μελών της οικογένειας.
Από την έρευνα προκύπτει ότι ο 12χρονος υπέστη την πιο βίαιη επίθεση, ενώ ο 51χρονος πατέρας είχε γιορτάσει τα γενέθλιά του την προηγούμενη μέρα.
Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, δεν βρέθηκαν ίχνη διάρρηξης στις εισόδους του σπιτιού. Ένα μαχαίρι που βρέθηκε στον δρόμο φαίνεται να ταιριάζει με τα τραύματα που προκάλεσαν τον θάνατο των τριών θυμάτων.
Οι γείτονες περιέγραψαν την οικογένεια ως ήσυχη και ευκατάστατη, σημειώνοντας ότι οι γονείς εργάζονταν σκληρά και ότι δεν είχαν ακούσει θόρυβο τη νύχτα του συμβάντος.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
