 |
|
|  Τρίτη 10/9
Τρομακτικό ρεκόρ φόνων υπερασπιστών τού περιβάλλοντος στην Κολομβία
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Η Κολομβία, η οικοδέσποινα της συνόδου των Ηνωμένων Εθνών COP16 για τη βιοποικιλότητα που θα διεξαχθεί αργότερα φέτος, ειναι η πιο θανάσιμη χώρα στον κόσμο για τους υπερασπιστές του περιβάλλοντος ή των δικαιωμάτων κοινοτήτων στη γη τους.
Μόνο το 2023, ακριβώς 79 από αυτούς να δολοφονήθηκαν , αποκαλύπτει έκθεση της βρετανικής μη κυβερνητικής οργάνωσης Global Witness.
Ο αριθμός των ακτιβιστών που δολοφονήθηκαν στο κράτος της Λατινικής Αμερικής είναι ο υψηλότερος που έχει καταγράψει ποτέ η ΜΚΟ σε μια μόνο χώρα μέσα σε ένα έτος αφότου άρχισε να καταγράφει συστηματικά δεδομένα για εγκλήματα αυτής της φύσης, το 2012, τόνισε στην ετήσια έκθεσή της που έδωσε στη δημοσιότητα χθες.
Ο αριθμός «προκαλεί στ’ αλήθεια ανατριχίλα», τόνισε η Λάουρα Φουρόνες, στέλεχος της Global Witness, σπεύδοντας να διευκρινίσει πως τα ευρήματα που δημοσιεύθηκαν είναι συντηρητικές εκτιμήσεις και πιθανόν τα στοιχεία δεν είναι πλήρη.
Παγκοσμίως δολοφονήθηκαν 196 υπερασπιστές του περιβάλλοντος ή έγγειων δικαιωμάτων πέρυσι, σύμφωνα με την οργάνωση. Από τους φόνους αυτούς, η μεγάλη πλειονότητα διαπράχθηκε στην περιοχή της Λατινικής Αμερικής: στην περιφέρεια αυτή αναλογεί το 85% του συνόλου.
Τα ευρήματα για την Κολομβία δείχνουν πως μένουν απραγματοποίητες οι υποσχέσεις της κυβέρνησης του σοσιαλδημοκράτη προέδρου Γουστάβο Πέτρο, ο οποίος ανέλαβε την εξουσία το 2022 υποσχόμενος να τερματίσει τον εμφύλιο πόλεμο, που διαρκεί 60 και πλέον χρόνια, και να προωθήσει τη δικαιοσύνη για το περιβάλλον και για τις κοινότητες.
Οι ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις με διάφορες ένοπλες οργανώσεις, κάποιες από τις οποίες ενέχονται σε φόνους υπερασπιστών του περιβάλλοντος, συναντούν δυσκολίες· ενώ, παρότι η αποψίλωση των δασών υποχώρησε σε χαμηλό 23 ετών πέρυσι, το υπουργείο Περιβάλλοντος προειδοποιεί ότι αυξάνεται ξανά το 2024.
Η Κολομβία χαρακτηριζόταν ήδη η πιο επικίνδυνη χώρα για τους υπερασπιστές του περιβάλλοντος πρόπερσι. Το 2022, καταγράφτηκαν 60 φόνοι, κατά την Global Witness.
«Ο αριθμός αυτός είναι ντροπή για εμάς, για τη χώρα»,τόνισε η Άστριντ Τόρες, συντονίστρια της Somos Defensores («Είμαστε υπερασπιστές»), κολομβιανής οργάνωσης υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Για την κυρία Τόρες, το ζήτημα δεν απλά και μόνο οι ευθύνες της σημερινής κυβέρνησης, αλλά του κρατικού μηχανισμού συνολικά, ιδίως των εισαγγελικών και των τοπικών αρχών.
Εκπρόσωπος της κυβέρνησης του κ. Πέτρο διαβεβαίωσε πως θα υπάρξει τοποθέτηση για την έκθεση αυτή, πρόσθεσε όμως πως ακόμη βρίσκεται υπό επεξεργασία.
Πέρυσι, έρευνα του πρακτορείου ειδήσεων Ρόιτερς υπέδειξε ότι οι δολοφονίες υπερασπιστών του περιβάλλοντος στην Κολομβία έχουν μεγάλες και μακροπρόθεσμες συνέπειες για τα οικοσυστήματα και κάποιες κοινότητες όπου δολοφονήθηκαν ακτιβιστές κατέγραψαν ραγδαία άνοδο της αποψίλωσης και της καταστροφής δασικών εκτάσεων.
Σε εκδήλωση στην οποία παρουσιάστηκε το πρόγραμμα της COP16 στην Μπογοτά τον Ιούλιο, η αντιπρόεδρος της χώρας, η Φράντσα Μάρκες —αφροκολομβιανή ακτιβίστρια που είχε λάβει το βραβείο Γκολντμάν για το Περιβάλλον το 2018— δήλωσε πως η σύνοδος πρέπει να τιμήσει τη μνήμη όσων έπεσαν.
«Με γεμίζει συναισθήματα που βλέπω να πραγματώνεται το όνειρο που είχαν τόσα χρόνια ηγέτες των αγώνων για το περιβάλλον, πολλοί από τους οποίους δεν είναι πια μαζί μας σήμερα, που έπεσαν θύματα δολοφονιών στη χώρα μας», τόνισε. «Η παγκόσμια σύνοδος είναι φόρος τιμής στις φωνές αυτές», πρόσθεσε.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
