 |
|
|  Πέμπτη 12/9
Πέθανε σε ηλικία 86 ετών ο πρώην πρόεδρος του Περού, Αλμπέρτο Φουχιμόρι
...είχε καταδικασθεί σε 25 χρόνια κάθειρξη για «εγκλήματα κατά τής ανθρωπότητας»
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Ο πρώην πρόεδρος του Περού Αλμπέρτο Φουχιμόρι (1990-2000), στον οποίο είχε απονεμηθεί χάρη τον Δεκέμβριο, παρά την καταδίκη του το 2009 να εκτίσει 25 χρόνια κάθειρξης για «εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας», απεβίωσε σε ηλικία 86 ετών στη Λίμα, ανακοίνωσαν τα παιδιά του μέσω X.
«Έπειτα από μακρά μάχη με τον καρκίνο, ο πατέρας μας, ο Αλμπέρτο Φουχιμόρι, έφυγε για να συναντήσει τον Κύριο. Ζητούμε από όσους τον αγαπούσαν να προσευχηθούν μαζί μας για την αιώνια ανάπαυση της ψυχής του. Ευχαριστούμε για όλα μπαμπά!», ανέφεραν στην ανακοίνωση που έδωσαν στη δημοσιότητα οι Κέικο, Χίρο, Σάτσι και Κένχι Φουχιμόρι.
Γιος Ιαπώνων μεταναστών, ο πρώην πρύτανης αγροτικής πανεπιστημιακής σχολής ήταν μάλλον άγνωστος όταν αναλάμβανε την εξουσία το 1990. Προώθησε νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις και κλιμάκωσε τον πόλεμο εναντίον μαοϊστικών και άλλων ακροαριστερών οργανώσεων ανταρτών που δρούσαν στο Περού. Κατηγορήθηκε για συγκέντρωση των εξουσιών στα χέρια του — αντίπαλοί του τον χαρακτήριζαν δικτάτορα.
Επί των ημερών του, ο ηγέτης της οργάνωσης Φωτεινό Μονοπάτι, ο Αμπιμάελ Γκουσμάν, συνελήφθη, εξέλιξη που κατάφερε βαρύ χτύπημα στους αντάρτες οι οποίοι τα χρόνια του 1980 έμοιαζαν να πλησιάζουν στη νίκη στον πόλεμο με το περουβιανό κράτος.
Ο Αμπιμάελ Γκουσμάν πέθανε στη φυλακή το 2021.
Σειρά σκανδάλων διαφθοράς κατά τη διάρκεια της δεκαετούς μονοκρατορίας του έστρεψαν την κοινή γνώμη εναντίον του. Λίγο καιρό αφού κέρδισε τρίτη θητεία, το 2000, αποκαλύφθηκαν βίντεο στα οποία στενός συνεργάτης του, ο επικεφαλής της υπηρεσίας πληροφοριών Βλαντίμιρο Μοντεσίνος, εικονιζόταν να μοιράζει μετρητά σε πολιτικούς. Ο τότε πρόεδρος Φουχιμόρι διέφυγε στην Ιαπωνία —διατηρούσε πάντα την υπηκοότητα της χώρας καταγωγής του—, από όπου υπέβαλε την παραίτησή του μέσω φαξ. Διεκδίκησε κατόπιν, χωρίς επιτυχία, έδρα στην ιαπωνική Γερουσία.
Ο Βλαντίμιρο Μοντεσίνος αργότερα συνελήφθη στη Βενεζουέλα και φυλακίστηκε. Πρακτικά καταδικάστηκε εξαιτίας των εκατοντάδων βίντεο που μαγνητοσκόπησε ο ίδιος καθώς δωροδοκούσε πολιτικούς, επιχειρηματίες, ιδιοκτήτες μέσων ενημέρωσης…
Το κατηγορητήριο σε βάρος του πρώην προέδρου Φουχιμόρι προοδευτικά γινόταν ολοένα πιο βαρύ: φέρεται να διέτασσε να δράσουν τάγματα θανάτου στο πλαίσιο του εμφυλίου πολέμου.
Ενώ ήταν ασφαλής στην Ιαπωνία, που γενικά δεν προχωρά στην έκδοση υπηκόων της σε οποιοδήποτε άλλο κράτος, προκάλεσε σοκ σε υποστηρικτές και αντιπάλους του όταν το 2005 αποφάσισε να επιστρέψει στο Περού, με την ελπίδα ότι θα εξασφάλιζε συγχώρεση και θα επιτύγχανε τη μεγάλη επιστροφή στην πολιτική ζωή της χώρας της Λατινικής Αμερικής.
Συνελήφθη στη Χιλή, εκδόθηκε στο Περού το 2007 και το 2009 καταδικάστηκε να εκτίσει 25 χρόνια κάθειρξης για εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
