 |
|
|  Σάββατο 14/9
ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΔΙΑΖΥΓΙΟ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ
36χρονη Γερμανίδα είχε-λέει- επί εννέα χρόνια σχέση με... αεροπλάνο,αλλά τώρα... χώρισε- «Είμαστε ακόμα φίλοι»,τονίζει...
gazzetta.gr
Mία γυναίκα, που διατηρούσε επί εννέα χρόνια σχέση με... αεροπλάνο, έχει αποφασίσει να τελειώσει τη σχέση τους.
Η 36χρονη Michele Köbke από το Βερολίνο, είχε μακροχρόνια σχέση με ένα αεροπλάνο Boeing 737-800, ένας δεσμός που κράτησε σχεδόν εννέα χρόνια. Αν και στο παρελθόν είχε εκφράσει την επιθυμία να παντρευτεί το αεροσκάφος, η Michele αποκάλυψε τώρα ότι η σχέση τους έχει τελειώσει, αν και παραμένουν σε φιλικές σχέσεις...
Σε συνέντευξή της στη γερμανική εφημερίδα Bild, η Michele μοιράστηκε την τρέχουσα κατάστασή της: «Έχουμε χωρίσει, αλλά είμαστε ακόμα φίλοι». Ενώ πολλοί άνθρωποι σε όλο τον κόσμο μπορεί να βρίσκουν ασυνήθιστο αυτό το είδος σχέσης, η Michele αυτοπροσδιορίζεται ως αντικειμενόφιλη, ένα άτομο που έλκεται ρομαντικά ή σεξουαλικά από άψυχα αντικείμενα.
Αναλογιζόμενη την εμπειρία της, η Michele παραδέχτηκε: «Ομολογουμένως, στην αρχή νόμιζα ότι ήμουν τρελή. Αλλά μετά ανακάλυψα ότι είμαι αντικειμενοφίλη. Οι άνθρωποι είναι απλά πολύ διαφορετικοί στον τρόπο που δομούν τις σχέσεις τους». Αυτό το είδος έλξης είναι γνωστό στην ψυχολογία ως παραφιλία - μια σεξουαλική προτίμηση που αποκλίνει από τον κανόνα. Σύμφωνα με τον ιατροδικαστή ψυχίατρο και ιδιώτη καθηγητή Werner Platz, υπάρχουν περίπου 40 γνωστές περιπτώσεις αντικειμενοφιλίας παγκοσμίως. Ο ίδιος διευκρινίζει: «Πρόκειται για τη λεγόμενη παραφιλία, μια διαταραχή της σεξουαλικής προτίμησης. Όμως, εφόσον δεν προκαλεί πόνο ή σύγκρουση, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί παθολογική ή να χρήζει θεραπείας».
Η αγάπη της Michele για το Boeing 737-800 ήταν έντονη και βαθιά αισθητή. Κάποτε εξέφρασε τη χαρά της λέγοντας: «Τα μάγουλά μου πονάνε από το χαμόγελο- είμαι η πιο ευτυχισμένη γυναίκα στον κόσμο. Όταν είμαι μαζί του». Περιέγραψε τη σχέση τους σαν μια τυπική ρομαντική σχέση, με χαλαρές βραδιές μαζί και ακόμη και αγκαλιές την ώρα του ύπνου. Η συναισθηματική της σύνδεση με το αεροπλάνο ήταν εμφανής: «Όταν αγγίζω τα φτερά του, αμέσως ιδρώνουν οι παλάμες μου και ενθουσιάζομαι».
Αν και η ρομαντική τους σχέση έληξε, η ιστορία της Michele εφιστά την προσοχή στην ποικιλομορφία της ανθρώπινης στοργής και στους διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους οι άνθρωποι βρίσκουν τη σύνδεση, την αγάπη και την ολοκλήρωση.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
