 |
|
|  Παρασκευή 20/9
ΙΕΡΕΑΣ-ΔΥΝΑΣΤΗΣ
Φέρεται οτι κλείδωσε την κόρη του σε ....καμπαναριό,στην Θεσσαλονίκη,γιατί την θεωρεί "άτακτη"!!
ekklisiaonline,zougla.gr
Μια φρικιαστική ιστορία στην οποία εμπλέκεται ένας κληρικός διαδραματίστηκε στη Θεσσαλονίκη. Ο ιερέας κλείδωνε την 19χρονη κόρη του σε κρύπτη καμπαναριού, όπως κατήγγειλε η νεαρή.
Με περίσσιο θάρρος η 19χρονη μίλησε για τον εφιάλτη που έζησε στα χέρια του 57χρονου πατέρα της, ο οποίος την κλείδωσε για τρεις ημέρες σε κρύπτη (πολύ μικρό δωμάτιο) κάτω από καμπαναριό εκκλησίας που φέρεται να ιερουργούσε.
Σύμφωνα με όσα είπε η κοπέλα, ο πατέρας της είναι άνθρωπος πολύ αυστηρών αρχών και όλα ξεκίνησαν όταν η κοπέλα επέστρεψε στο σπίτι της από την πόλη όπου σπούδαζε νοσηλευτική.
Εκεί, όπως αναφέρει η 19χρονη, είχαν έντονο λεκτικό διαπληκτισμό με τον πατέρα της, ο οποίος δεν ενέκρινε τον τρόπο ζωής της κόρης του θεωρώντας πως είναι προκλητικός και προσβλητικός για τον ίδιο. Τσακώθηκαν για την εμφάνιση και ενδυμασία της αλλά και για την καθημερινότητά της όπως του την περιέγραψε κόρη άλλου Ιερέα η οποία φοιτά στην ίδια πόλη με την 19χρονη.
Χαρακτηριστικά αναφέρει η 19χρονη:
«Είχαμε πολλούς καυγάδες και άσχημους, κάποιες φορές μάλιστα με έδερνε, με έσπρωχνε και με έβριζε χυδαία. Η μάνα μου έχει πεθάνει από όταν ήμουν 8, ο πατέρας μου μεγάλωσε και μένα και τον αδερφό μου.
Μια μέρα που είχα βγει, όταν γύρισα τον είδα να με περιμένει στην πόρτα της πολυκατοικίας μας η οποία βρίσκεται ακριβώς δίπλα από τον Ιερό Ναό όπου λειτουργεί, ήταν εξαγριωμένος με χαστούκισε και με απείλησε λέγοντας «Στο δικό μου σπίτι δεν θα έρχεσαι τέτοια ώρα π…να».
Με άρπαξε από τα μαλλιά και με έσυρε σε ένα πολύ μικρό δωμάτιο (τη λέμε κρύπτη γιατί μοιάζει με κρύπτη) κάτω από το ένα καμπαναριό του Ναού. Με έσπρωξε μέσα και κλείδωσε την πόρτα παίρνοντάς μου το κινητό. Στο δωμάτιο είχε μόνο ένα σχεδόν σαπισμένο στρώμα, μια τουαλέτα ενώ από πάνω στην οροφή ήταν το καμπαναριό.
Εγώ φώναζα, ούρλιαζα και δεν με έβγαζε, μέσα η κρύπτη μύριζε πολύ άσχημα, δεν είχα τα προσωπικά μου είδη δεν είχα τίποτα ούτε μπάνιο δεν μπορούσα να κάνω.
Τρεις μέρες με άφησε εκεί μου έφερνε μόνο νερό και λίγο φαγητό από το σπίτι μέχρι λέει να «αλλάξω μυαλά» και τελικά την 3η μέρα γύρισε ο αδερφός μου με έναν φίλο του και μου άνοιξε.
Έκτοτε έφυγα από τη Θεσσαλονίκη, δεν έχω ξαναμιλήσει στον πατέρα μου μετά από εκείνο το περιστατικό. Εύχομαι σε κανέναν να μη συμβεί κάτι τέτοιο»...
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
