 |
|
|  Παρασκευή 20/9
ENA ΧΩΡΙΟ "ΖΩΝΤΑΝΕΥΕΙ"
Οικογένεια με έξι παιδιά εγκατέλειψε τη Γερμανία και μετακόμισε σε
χωριό τής Ευρυτανίας,ενω αναμένονται νέες αφίξεις...
protothema.gr
Το τηλέφωνο των τοπικών παραγόντων στο χωριό Φουρνά στην Ευρυτανία δεν
σταματά να χτυπά, από ανθρώπους που ανταποκρίνονται στην αγγελία τού
ιερέα και της δασκάλας, οι οποίοι ζητούν οικογένειες να μετοικήσουν
στο χωριό,παρέχοντάς τους σπίτι και εργασία, έτσι ώστε να παραμείνει
«ζωντανό».
Ο Στέφανος Κωστόπουλος και η Βασιλική Εμμανουήλ μαζί με τα έξι τους
παιδιά είναι η πρώτη οικογένεια που ήδη πήρε τη μεγάλη απόφαση να
ζήσουν μόνιμα στο χωριό.
Ένα χωριό, το οποίο βρίσκεται σε υψόμετρο 840 μέτρων περικυκλωμένο από
έλατα. Οι δύο γονείς μίλησαν για το πώς πήραν την απόφαση να γίνουν
δημότες Καρπενησίου αλλά και το πώς τους υποδέχτηκαν στο χωριό οι
κάτοικοί του.
«Είδα την αγγελία στο Facebook και όταν το συζήτησα με τη γυναίκα μου
, αμέσως συμφωνήσαμε να αλλάξουμε τη ζωή μας προς το καλύτερο. Να
εγκαταλείψουμε τη Γερμανία όπου μέναμε και είχαμε τις δουλειές μας και
να γυρίσουμε πίσω στη φύση που τόσο πολύ αγαπάμε. Μιλήσαμε με τον
ιερέα Κωνσταντίνο Ντούσικο και ανεβήκαμε στο χωριό. Μας αρέσει το
μέρος , ζούμε ήρεμα και αρμονικά μαζί με τα παιδιά μας .Στο γυμνάσιο
υπάρχουν ακόμα τέσσερα παιδιά και στο δημοτικό άλλα δύο. Κάθε αρχή
είναι δύσκολη και χρειάζεται υπομονή αλλά πιστεύουμε ότι όλα θα πάνε
καλά και θα ξεκινήσουμε τη νέα μας ζωή» λέει ο Στέφανος ενώ η σύζυγός
του Βασιλική,η οποία έχει τελειώσει κομμωτική, προσθέτει: «Έχω
τελειώσει κομμωτική, αλλά είμαι έτοιμη να κάνω ό,τι δουλειά βρω. Η
απόφασή μας να έρθουμε εδώ πάρθηκε για το καλό των παιδιών μας.Μας
παρέχουν κατοικία και αυτό που θα ήθελα να πω είναι αν κάποιος
ενδιαφέρεται να στηρίξει την προσπάθειά μας, είναι καλοδεχούμενος».
Σύμφωνα με τους κατοίκους που συνδράμουν ενεργά στην εν λόγω
προσπάθεια, εκτός από την πρώτη οικογένεια με τα έξι παιδιά που έχει
πάει στο χωριό, περιμένουν ακόμη δύο οικογένειες: μία με τέσσερα και
μία με επτά παιδιά. Υπάρχουν χορηγοί που ήδη βοηθούν με τρόφιμα και με
υπηρεσίες αλλά οι ανάγκες αυξάνονται και οποιοσδήποτε θα ήθελε να
βοηθήσει είναι ευπρόσδεκτος.
Από την πλευρά του ο ιερέας Κωνσταντίνος Ντούσικος αισθάνεται πολύ
χαρούμενος με το αποτέλεσμα.
«Πήρε ζωή και πάλι το χωριό μας . Ξεκινήσαμε με δύο οικογένειες ενώ
τώρα πάνω από 100 οικογένειες ενδιαφέρονται σοβαρά να έρθουν εδώ στο
χωριό. Είμαι πολύ χαρούμενος. Πέρυσι στον αγιασμό ήθελα να βάλω τα
κλάματα γιατί ήξερα τι θα ακολουθήσει. Τουλάχιστον τώρα θα κρατηθούν
τα σχολεία μας. Έχουν δεσμευτεί οι αρχές και η Περιφέρεια ότι θα μας
βοηθήσουν. Τα τελευταία χρόνια το χωριό μας είχε νεκρώσει κι από τους
158 μόνιμους κατοίκους μέσα σε τρία χρόνια φτάσαμε να είμαστε 118
άτομα. Εύχομαι να γίνουμε περισσότεροι».
Για τους ενδιαφερόμενους ισχύει το τηλέφωνο 6993702888
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
