 |
|
|  Σάββατο 21/9
Η Κίνα σταματάει να αγοράζει σιτάρι και οι αγρότες σε όλο τον κόσμο στενάζουν
Bloomberg,newmoney.gr
Γεμάτες με σιτηρά εινα οι αποθήκες σε όλη τη Κίνα, καθώς η οικονομική κρίση βαθαίνει, αφήνοντας τούς αγρότες τού κόσμου να αντιμετωπίσουν την προοπτική μιας μακροχρόνιας επιβράδυνσης που θα πλήξει έναν από τους μεγαλύτερους πελάτες τους.
Η πίεση σε όλες τις παγκόσμιες αγορές είναι ήδη εμφανής. Οι γαλλικές εξαγωγές κριθαριού προς την Κίνα έχουν καταρρεύσει και οι ΗΠΑ δεν έχουν ακόμη πουλήσει ένα πλήρες φορτίο καλαμποκιού για τη νέα περίοδο. Οι αγρότες σιταριού στην Αυστραλία είναι πιθανό να είναι νευρικοί καθώς ετοιμάζονται να αρχίσουν τη συγκομιδή τής νέας σοδειάς τους τις επόμενες εβδομάδες.
Τίποτα από αυτά δεν θα αλλάξει σύντομα, και ο συνδυασμός τής γήρανσης τού πληθυσμού και τής επιβράδυνσης τής οικονομίας είναι κακός οιωνός για το μέλλον. Οι traders και οι αγρότες θα πρέπει να αρχίσουν να προσαρμόζονται σε μια πολύ διαφορετική προοπτική ζήτησης. Ακόμα και αν οι ανησυχίες για την ασφάλεια των τροφίμων διατηρήσουν τις εισαγωγές ισχυρές για τα επόμενα χρόνια, η ανάπτυξη που παρατηρήθηκε τις τελευταίες δύο δεκαετίες είναι πιθανό να έχει τελειώσει.
«Οι άνθρωποι γίνονται πιο απαισιόδοξοι για την οικονομία και τη ζήτηση», δήλωσε ο Ivy Li, αναλυτής των αγορών εμπορευμάτων τής StoneX με έδρα τη Σαγκάη. «Οι εισαγωγείς θα είναι πολύ προσεκτικοί, θα αγοράζουν πιο αργά και θα κάνουν περισσότερες αγορές από χέρι σε χέρι. Ο αντίκτυπος από την κατάρρευση τής εμπιστοσύνης είναι παντού».
Η επιβράδυνση της Κίνας και η ύφεση στην αγορά ακινήτων της χώρας έχουν πλήξει την καταναλωτική εμπιστοσύνη, ωθώντας τα νοικοκυριά να περιορίσουν το κρέας και να γυρίσουν την πλάτη στα εστιατόρια, μειώνοντας την ποσότητα των καλλιεργειών που απαιτούνται για τη διατροφή ενός τεράστιου κοπαδιού χοίρων ή για το τηγάνισμα τροφίμων.
Το Πεκίνο έχει ήδη λάβει μέτρα για να προσπαθήσει να προστατεύσει τους αγρότες, ζητώντας από τους εμπόρους να περιορίσουν τις υπερπόντιες αγορές καλαμποκιού, κριθαριού και σόργου – μια προσπάθεια να μειωθεί η υπερπροσφορά που επιδεινώθηκε από ένα όργιο αγορών νωρίτερα μέσα στο έτος, όταν οι traders αγόρασαν φθηνά φορτία από το εξωτερικό. Τα φορτία αυτά κατέληξαν τελικά στα κινεζικά λιμάνια, ακριβώς όταν η κατανάλωση εξασθένησε. Το έθνος έχει επίσης προχωρήσει στη μείωση της χρήσης τού αλεύρου σόγιας στις ζωοτροφές, σύμφωνα με το Bloomberg.
Η οικονομική άνθηση τής Κίνας στις αρχές τού αιώνα μεταμόρφωσε το έθνος σε έναν ισχυρό καταναλωτή εμπορευμάτων, από σιτηρά μέχρι μέταλλα και πετρέλαιο, και οδήγησε τις πλούσιες σε πόρους χώρες να αυξήσουν την παραγωγή τους για να καλύψουν την αυξανόμενη ζήτηση. Η ίδια η γεωργική βιομηχανία τής Κίνας είναι τεράστια, αλλά η ανάγκη να θρέψει 1,4 δισεκατομμύρια ανθρώπους σημαίνει ότι έχει γίνει ένας μεγαλοεισαγωγέας σόγιας με την πάροδο των ετών – και πιο πρόσφατα ένας σημαντικός αγοραστής σιταριού.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
