 |
|
|  Tρίτη 24/9
ΘΑΥΜΑ!
Τον απήγαγαν στα 6 του και βρέθηκε ζωντανός 70 χρόνια μετά!!
Guardian,protothema.gr
Ένας άνδρας, που απήχθη όταν ήταν 6 ετών ενώ έπαιζε σε ένα πάρκο στην Καλιφόρνια το 1951, βρέθηκε επτά δεκαετίες αργότερα χάρη στη βοήθεια ενός διαδικτυακού τεστ, παλιών φωτογραφιών και αποκομμάτων εφημερίδων.
Η ανιψιά του Λουίς Αρμάντο Αλμπίνο που ζει στο Όκλαντ -με τη βοήθεια της αστυνομίας, του FBI και του υπουργείου δικαιοσύνης- εντόπισε τον θείο της να ζει στην ανατολική ακτή των ΗΠΑ. Ο Αλμπίνο, πατέρας και παππούς σήμερα, είναι συνταξιούχος πυροσβέστης και βετεράνος του Σώματος Πεζοναυτών που υπηρέτησε στο Βιετνάμ, σύμφωνα με την ανιψιά του, την 63χρονη Αλίντα Αλεκίν. Βρήκε τον Αλμπίνο και τον επανένωσε με την οικογένειά του στην Καλιφόρνια, σύμφωνα με τον Guardian.
Στις 21 Φεβρουαρίου 1951 μια γυναίκα παρέσυρε τον 6χρονο -τότε- Αλμπίνο από πάρκο στο Δυτικό Όκλαντ, όπου έπαιζε με τον μεγαλύτερο αδερφό του, και του υποσχέθηκε ότι θα του αγόραζε καραμέλες. Η γυναίκα απήγαγε το αγόρι που γεννήθηκε στο Πουέρτο Ρίκο, οδηγώντας το στην ανατολική ακτή, όπου κατέληξε σε ένα ζευγάρι που τον μεγάλωσε σαν να ήταν δικός τους γιος.
Για περισσότερα από 70 χρόνια, ο Αλμπίνο παρέμενε αγνοούμενος, αλλά ήταν πάντα στις καρδιές τής οικογένειάς του. Η μητέρα του πέθανε το 2005 αλλά ποτέ δεν έχασε την ελπίδα ότι ο γιος της ήταν ζωντανός.
Η αστυνομία τού Όκλαντ αναγνώρισε ότι οι προσπάθειες τής Αλεκίν «έπαιξαν αναπόσπαστο ρόλο στην εύρεση τού θείου της» και ότι «το αποτέλεσμα αυτής της ιστορίας είναι αυτό για το οποίο θα αγωνιζόμαστε». Σε συνέντευξή της η γυναίκα είπε ότι ο θείος της την αγκάλιασε και της είπε: «Σε ευχαριστώ που με βρήκες».
Η πρώτη ιδέα ότι ο θείος της μπορεί να είναι ακόμα ζωντανός ήρθε το 2020 όταν, «για πλάκα», είπε η Αλεκίν, έκανε ένα διαδικτυακό τεστ DNA που έδειξε ότι ταίριαζε κατά 22% με έναν άντρα που τελικά αποδείχθηκε ότι ήταν ο θείος της. Μια περαιτέρω έρευνα εκείνη τη στιγμή δεν έδωσε απαντήσεις ή απάντηση από αυτόν, είπε.
Στις αρχές του τρέχοντος έτους, αυτή και οι κόρες της άρχισαν ξανά να ψάχνουν. Σε μια επίσκεψη στη δημόσια βιβλιοθήκη του Όκλαντ κοίταξε μικροφίλμ άρθρων Tribune – συμπεριλαμβανομένου ενός που είχε μια φωτογραφία του Luis και του Roger – που την έπεισε ότι ήταν στο σωστό δρόμο. Πήγε στην αστυνομία τού Όκλαντ την ίδια μέρα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
