 |
|
|  Tρίτη 24/9
«Γέφυρα» ανθρώπων και ζώων αποδεικνύεται η σήραγγα ελληνοβουλγαρικής φιλίας
AΠΕ-ΜΠΕ
Έντεκα κάμερες χωμένες στο δάσος, στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα, αποδεικνύουν τη σημασία της σήραγγας ελληνοβουλγαρικής φιλίας, όπως ονομάστηκε το 2005 όταν κατασκευάστηκε, για την προστασία της πανίδας της περιοχής. Σχεδόν 20 χρόνια μετά, οι κάμερες αποδεικνύουν τη χρησιμότητα τού έργου αφού «έπιασαν» αρκούδες, ζαρκάδια, αγριογούρουνα και λύκους να χρησιμοποιούν το πάνω μέρος τής σήραγγας -από κάτω γίνεται η διέλευση των οχημάτων- για να... πηγαινοέρχονται στις δύο χώρες από τα σύνορα.
«Συνδέοντας τους ανθρώπους και την άγρια ζωή στη Βαλκανική Πράσινη Ζώνη» είναι ο τίτλος του έργου που περιλαμβάνει την τοποθέτηση καμερών και αποσκοπεί στη διερεύνηση τής συνδεσιμότητας για τις αρκούδες και άλλα μεγάλα θηλαστικά στην περιοχή των συνόρων μεταξύ Βουλγαρίας και Ελλάδας, ανάμεσα στο Όρβιλο/Σλαβγιάνκα Όρος και το δυτικότερο σημείο της Οροσειράς Ροδόπης, κατά μήκος του Νέστου/Μέστα ποταμού. Το έργο εξετάζει τον οικολογικό διάδρομο της ελληνοβουλγαρικής φιλίας, που βρίσκεται στα σύνορα των δύο χωρών και καταγράφει, μέσω των καμερών, την παρουσία μεγάλων θηλαστικών στην περιοχή. Σημειώνεται ότι η σήραγγα, πάνω από την οποία υπάρχει ο οικολογικός διάδρομος, έχει μήκος 448 μέτρα, εκ των οποίων τα 300 είναι στο ελληνικό έδαφος και τα υπόλοιπα 148 μέτρα στο βουλγαρικό και η κατασκευή της κρίθηκε αναγκαία για τη προστασία των ζώων που ζουν στην περιοχή.
Τα πρώτα στοιχεία της έρευνας που πραγματοποιεί η περιβαλλοντική οργάνωση Καλλιστώ σε συνεργασία με το WWF Βουλγαρίας, παρουσιάστηκαν στο χωριό Ποταμοί Δράμας, στο πλαίσιο των ημερών τής Ευρωπαϊκής Πράσινης Ζώνης. Στα 12.500 χιλιόμετρα συνόρων αναπτύχθηκε μια ξεχωριστή «πράσινη» ζώνη, ένας οικολογικός διάδρομος, που διασχίζει 24 χώρες και ως αυστηρά επιτηρούμενη στρατιωτική περιοχή, υπήρξε καταφύγιο για πολλά απειλούμενα είδη.Κρυμμένη στη βάση του κορμού ενός δένδρου και σκεπασμένη με λίγο χώμα και φύλλα ήταν μία από τις κάμερες, από τη βουλγαρική πλευρά, που επισκέφθηκαν μέλη των περιβαλλοντικών οργανώσεων, προκειμένου να την ελέγξουν και να αλλάξουν τις μπαταρίες. «Η συγκεκριμένη κάμερα είναι από τις πιο “ παραγωγικές” αφού έχει καταγράψει πάρα πολλά ζώα», ανέφερε ο Αλεξάντερ Ντούτσοβ (Alexander Dutsov), βιολόγος από το WWF Βουλγαρίας, επισημαίνοντας τη σημασία που έχει η σωστή τοποθέτηση των καμερών προκειμένου να «πιάνει» ζώα που διέρχονται από την περιοχή.
Σύμφωνα με τη βιολόγο από την Καλλιστώ, Μαρία Ψαραλέξη, έχουν τοποθετηθεί συνολικά 11 κάμερες σε διαφορετικά σημεία: 6 από την πλευρά της Ελλάδας και 5 στη Βουλγαρία, με στόχο να παρακολουθείται η «κυκλοφορία» των ζώων στη σήραγγα αλλά και περιμετρικά. «Έχουμε φυσικά όλες τις απαιτούμενες άδειες έρευνας επειδή είναι διασυνοριακή περιοχή και κάθε μήνα, μαζί με εθελοντές, μαζεύουμε το βιντεοληπτικό υλικό, το οποίο στη συνέχεια επεξεργαζόμαστε. Από τον Μάιο που ξεκινήσαμε, είδαμε πάνω στο τούνελ μικρά ζαρκάδια, αλεπούδες, κουνάβια και ασβούς, ενώ οι Βούλγαροι συνάδελφοί μας, εντόπισαν λύκους, αγριογούρουνα και αρκούδες».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
