 |
|
|  Τρίτη 1/10
NEW YORK TIMES
Η γνωστή εφημερίδα στηρίζει την Κάμαλα Χάρις- «Είναι η πιο πατριωτική επιλογή για πρόεδρος»
NYT,protothema.gr
Θέση στο δίλημμα Κάμαλα Χάρις ή Ντόναλντ Τραμπ, ενόψει των επερχόμενων εκλογών πήραν επισήμως οι New York Times στηρίζοντας φανερά την νυν αντιπρόεδρο των ΗΠΑ.
Συγκεκριμένα, σε κείμενο που υπογράφει η συντακτική ομάδα των ΝΥΤ με τίτλο «Η μόνη πατριωτική επιλογή για πρόεδρος», αναφέρει πως ο Ντόναλντ Τραμπ κρίνεται ακατάλληλος για δεύτερη θητεία. Οι συντάκτες της αμερικανικής εφημερίδας αναφέρουν τα προβλήματα μιας πιθανής νέας θητείας του Τραμπ, εστιάζοντας στον χαρακτήρα και τη διακυβέρνησή του και κατ’ επέκταση στηρίζει τη Χάρις, «παρά την έλλειψη λεπτομέρειας σε ορισμένα από τα σχέδιά της».
Στο ίδιο κείμενο τονίζεται πως η Κάμαλα Χάρις είναι μια αφοσιωμένη δημόσια υπάλληλος με συγκεκριμένα πλάνα για την οικονομία, την υγειονομική περίθαλψη και την εξωτερική πολιτική. Αν και αναγνωρίζεται ότι η επικοινωνιακή της στρατηγική και η περιορισμένη έκθεση στα ΜΜΕ έχουν προκαλέσει κριτική, η εφημερίδα πιστεύει πως η Χάρις είναι η καλύτερη επιλογή για τη σταθερότητα και τη δημοκρατική υγεία των ΗΠΑ.
Το άρθρο υπογραμμίζει ότι οι κίνδυνοι από μια δεύτερη θητεία του Τραμπ, όπως η άρνησή του να αποδεχτεί εκλογικά αποτελέσματα και η πρόθεση να χρησιμοποιήσει την εξουσία για να επιτεθεί στους πολιτικούς του αντιπάλους, είναι σαφώς μεγαλύτεροι από οποιεσδήποτε αμφιβολίες για τη Χάρις. Οι αναφορές του για τον ρόλο του ως «δικτάτορα» και η αδυναμία του να ελέγξει τις επικίνδυνες πολιτικές του φιλοδοξίες αποτελούν σοβαρούς λόγους για να απορριφθεί από το εκλογικό σώμα. Οι New York Times επισημαίνουν επίσης ότι ο Τραμπ έχει καταφέρει να μετατρέψει το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα σε εργαλείο της προσωπικής του πολιτικής ατζέντας, απομακρύνοντάς το από τις αρχές τού συνταγματισμού και τού κράτους δικαίου.
Στο πεδίο της πολιτικής, η Χάρις έχει δεσμευτεί να στηρίξει τις οικογένειες και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, να διατηρήσει τις συμμαχίες με δημοκρατικές χώρες και να προχωρήσει σε αναγκαίες μεταρρυθμίσεις στην υγεία και τη μετανάστευση. Αντίθετα, οι πολιτικές του Τραμπ επικεντρώνονται σε φοροαπαλλαγές για τους πλούσιους, περιορισμό των δικαιωμάτων των γυναικών και απομόνωση των ΗΠΑ από τη διεθνή κοινότητα.
Όπως σημειώνουν οι New York Times, «πολλοί ψηφοφόροι δήλωσαν ότι επιθυμούν περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με τα σχέδια της αντιπροέδρου, καθώς και περισσότερες συναντήσεις χωρίς σενάριο στις οποίες θα εξηγεί το όραμα και τις πολιτικές της. Έχουν δίκιο να το ζητούν. Δεδομένου του διακυβεύματος αυτών των εκλογών, η κ. Χάρις μπορεί να πιστεύει ότι διεξάγει μια εκστρατεία σχεδιασμένη να ελαχιστοποιήσει τους κινδύνους ενός αβίαστου λάθους - η απάντηση στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων και η προσφορά περισσότερων λεπτομερειών πολιτικής θα μπορούσε να προκαλέσει αντιπαραθέσεις, εξάλλου - με την πεποίθηση ότι το να είναι η μόνη βιώσιμη εναλλακτική λύση στον κ. Τραμπ μπορεί να είναι αρκετό για να την οδηγήσει στη νίκη».
Όπως αναφέρουν, «αυτή η στρατηγική μπορεί τελικά να αποδειχθεί νικηφόρα, αλλά αποτελεί κακή υπηρεσία για τον αμερικανικό λαό και για το δικό της ιστορικό. Και αφήνοντας στο κοινό την αίσθηση ότι προστατεύεται από σκληρές ερωτήσεις, όπως ο κ. Μπάιντεν, θα μπορούσε να γυρίσει μπούμερανγκ υπονομεύοντας το βασικό της επιχείρημα ότι μια ικανή νέα γενιά είναι έτοιμη να αναλάβει τα ηνία της εξουσίας».
Οι NYT σημειώνουν «η κυρία Χάρις δεν έχει άδικο, ωστόσο, όσον αφορά τους σαφείς κινδύνους από την επιστροφή του κ. Τραμπ στο αξίωμα. Έχει υποσχεθεί να είναι ένα διαφορετικό είδος προέδρου αυτή τη φορά, ένας πρόεδρος που δεν περιορίζεται από τους ελέγχους εξουσίας που έχουν ενσωματωθεί στο αμερικανικό πολιτικό σύστημα. Η υπόσχεσή του ότι θα είναι «δικτάτορας» την «Ημέρα 1» μπορεί όντως να ήταν ένα αστείο - αλλά η απροκάλυπτη συμπάθειά του για τις δικτατορίες και τους ισχυρούς άνδρες που τις διοικούν κάθε άλλο παρά είναι».
Η συντακτική επιτροπή καταλήγει στο ότι η υποψηφιότητα της Χάρις, αν και αμφιλεγόμενη για μερίδα των ψηφοφόρων, είναι η μόνη που μπορεί να αποτρέψει την υπονόμευση των θεσμών και τη διαρκή διάβρωση των δημοκρατικών αξιών, εξασφαλίζοντας έναν καλύτερο δρόμο για την Αμερική και τη διεθνή της θέση.
Η επιλογή της Χάρις από τους New York Times δεν αποτελεί έκπληξη, καθώς η εφημερίδα δεν έχει υποστηρίξει Ρεπουμπλικανό υποψήφιο από το 1956. Ωστόσο, η επιτροπή τόνισε ότι αυτή η εκλογική αναμέτρηση είναι ιδιαίτερα κρίσιμη για τη μελλοντική πορεία της αμερικανικής δημοκρατίας, και για αυτό η Χάρις είναι «η μόνη επιλογή».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
