 |
|
|  Παρασκευή 4/10
Εντοπισμός «τεράστιου» κοιτάσματος αερίου στην Καραϊβική
φθάνει τα «6 τρισεκατομμύρια κυβικά μέτρα»
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Η κολομβιανή δημόσια επιχείρηση πετρελαίου Ecopetrol και ο βραζιλιάνικος κολοσσός του ενεργειακού τομέα Petrobras ανακοίνωσαν χθες Πέμπτη την ανακάλυψη «τεράστιου» υπεράκτιου κοιτάσματος φυσικού αερίου, ανοικτά των ακτών της Κολομβίας στην Καραϊβική Θάλασσα, που ίσως «διπλασιάσει τα αποθέματα» της χώρας αυτής.
Το κοίτασμα, ανοικτά από την πόλη Σάντα Μάρτα εκτιμάται πως φθάνει τα «6 τρισεκατομμύρια κυβικά μέτρα», άρα είναι «το μεγαλύτερο που έχει ανακαλυφθεί από τα χρόνια του 1990», εξήγησε η Ecopetrol μέσω X.
Το κοίτασμα αυτό «έχει τη δυνατότητα να διπλασιάσει τα αποθέματα της Κολομβίας», διαβεβαίωσε από την πλευρά του ο Ροζέριου Σοάρες, στέλεχος της Petrobras αρμόδιο για την έρευνα για κοιτάσματα, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου στην Καρταχένα .
Η ποσότητα αυτή είναι συγκρίσιμη με εκείνη του κοιτάσματος Κουτσουπά, στη Ριοάτσα , από όπου προμηθεύεται αέριο η χώρα εδώ και 45 χρόνια.
Η ανακοίνωση έγινε την επομένη της παρουσίασης από την κυβέρνηση του σοσιαλδημοκράτη προέδρου Γουστάβο Πέτρο σχεδίου για την εξεύρεση χρηματοδότησης 40 δισεκ. δολαρίων και πλέον για την ενεργειακή μετάβαση, την απεξάρτηση της χώρας από το πετρέλαιο, το αέριο και τον άνθρακα.
Ο πρώτος πρόεδρος της Κολομβίας που ανήκει στην αριστερά —εξελέγη το 2022— αρχικά επικρινόταν για τη συνέχιση της εξόρυξης υδρογονανθράκων· τώρα λέει πως θέλει η δημόσια επιχείρηση Ecopetrol, ο μεγαλύτερος εργοδότης στη χώρα (απασχολεί 33.000 ανθρώπους), να εξειδικευτεί στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Αποφάσισε εξάλλου να μην υπογραφτούν νέες συμβάσεις για την εξόρυξη πετρελαίου.
Οι αποφάσεις του όμως επικρίνονται από τη συντηρητική αντιπολίτευση και συνδικαλιστικούς και επιχειρηματικούς φορείς, που τάσσονται υπέρ «σταδιακής μετάβασης» χωρίς να τεθεί σε κίνδυνο «η οικονομική ασφάλεια».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
