 |
|
|  Σάββατο 12/10
...με συμπτώματα ναυτίας και σοκ 18 θεατές
Όπερα με σεξ και αληθινό αίμα προκαλεί σάλο στην Στουτγάρδη
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Έντονα συμπτώματα ναυτίας εμφάνισαν 18 θεατρόφιλοι που έσπευσαν να δουν τις δύο πρώτες παραστάσεις της «βλάσφημης» όπερας Sancta στην κρατική όπερα της Στουτγάρδης.
Η αμφιλεγόμενη παράσταση, μια δημιουργία της χορογράφου και σκηνοθέτιδας Φλορεντίνα Χόλτσινγκερ που περιλαμβάνει live sex, piercing και μεγάλες ποσότητες ψεύτικου και αληθινού αίματος, φαίνεται ότι έπιασε... απροετοίμαστη μια μερίδα του κοινού που έδωσε το παρών για να την απολαύσει.
«Το Σάββατο είχαμε οκτώ άτομα και την Κυριακή 10 άτομα που χρειάστηκαν φροντίδα από το προσωπικό μας» δήλωσε ο εκπρόσωπος της όπερας, Σεμπάστιαν Έμπλινγκ, σύμφωνα με την εφημερίδα Guardian. Σε τρεις περιπτώσεις μάλιστα τα συμπτώματα ναυτίας που εμφάνισαν οι θεατές ήταν τόσο έντονα, που χρειάστηκε να κληθεί γιατρός για να διασφαλίσει ότι δεν θα προέκυπταν σοβαρότερα προβλήματα.
Η Χόλτσινγκερ είναι γνωστή για τις αντισυμβατικές της παραστάσεις που συνδυάζουν στοιχεία από χοροθέατρο και βαριετέ, και περιλαμβάνουν συνήθως γυναικείο καστ που ερμηνεύει μερικώς ή πλήρως γυμνό. Στο παρελθόν η 38χρονη χορογράφος έχει παρουσιάσει πάνω στη σκηνή σοκαριστικές σκηνές με live κατάποση σπαθιού, τατουάζ, αυνανισμό και «ζωγραφική της δράσης» (action painting) με αίμα και φρέσκα περιττώματα.
«Καλή τεχνική στο χορό για μένα δεν σημαίνει μόνο να μπορεί κάποιος να κάνει ένα τέλειο tendu (κίνηση στο μπαλέτο) αλλά και να μπορεί να ουρεί κατά παραγγελία» είχε δηλώσει νωρίτερα φέτος η Χόλτσινγκερ σε συνέντευξή της στον Guardian.
Η παράσταση Sancta, με την οποία η Χόλτσινγκερ δοκιμάζει για πρώτη φορά τις δυνάμεις της στο είδος της όπερας, έκανε πρεμιέρα στο κρατικό θέατρο του Μεκλεμβούργου τον περασμένο Μάιο. Βασίζεται στην «εξπρεσιονιστική» όπερα Sancta Susanna που συνέθεσε το 1921 ο Γερμανός μουσικός Πάουλ Χίντεμιτ, ένα πρώιμο έργο του που είχε σκανδαλίσει το κοινό της εποχής αφού θεωρήθηκε εξαιρετικά βλάσφημο.
Η πρωτότυπη όπερα του Χίντεμιτ αφηγείται την ιστορία μιας νεαρής καλογριας η οποία βιώνει έντονη εσωτερική σύγκρουση όταν ξυπνούν σε αυτήν καταπιεσμένες σεξουαλικές επιθυμίες ενώ προσεύχεται μπροστά από το άγαλμα του Εσταυρωμένου Χριστού. Aν και επρόκειτο αρχικά να κάνει πρεμιέρα στην κρατική όπερα της Στουτγκάρδης το 1921, τελικά παρουσιάστηκε πρώτη φορά στο κοινό το 1922 εξαιτίας των διαμαρτυριών που ξέσπασαν για το «ιερόσυλο» περιεχόμενο.
Η βερσιόν που παρουσιάστηκε φέτος στη Στουτγκάρδη, προκαλώντας ακραίες αντιδράσεις στο κοινό και σάλο στον διεθνή Τύπο, περιλαμβάνει γυμνές καλόγριες που κάνουν πατίνια σε έναν σωλήνα στο κέντρο της σκηνής, έναν τοίχο με σταυρωμένα γυμνά σώματα και μια λεσβία ιερέα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
