 |
|
|  Δευτέρα 14/10
Τραγωδία στην Τζαμπάλια
«Δεν έχουμε πια όρεξη για ζωή»...
AFP,zougla.gr
Στο προαύλιο ενός νοσοκομείου στη βόρεια Λωρίδα της Γάζας, υπό πολιορκία από τον ισραηλινό στρατό, νεαροί άνδρες κλαίνε, με τα πρόσωπά τους πλημμυρισμένα από δάκρυα. Καταγής, λευκά σάβανα, ορισμένα μεγέθους παιδιών, από τα οποία προεξέχουν ένα χέρι ή ένα πόδι καλυμμένο με στάχτες.
«Υπάρχουν πολλοί νεκροί και άνθρωποι εξακολουθούν να είναι κάτω από τα ερείπια, αγνοούμενοι», λέει στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Μοχάμεντ Αμπού Χαλίμα, ένας 40χρονος κάτοικος της Τζαμπάλια.
«Για πάνω από μια εβδομάδα, δεν υπάρχει πια καμία ελπίδα, άλλο νερό, άλλα μέσα επιβίωσης», συνεχίζει.
Ο ισραηλινός στρατός σφίγγει τον κλοιό γύρω από την Τζαμπάλια, μια πόλη στο βόρειο τμήμα του παλαιστινιακού θύλακα όπου ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου δήλωσε ότι διαλύει «οχυρά της Χαμάς».
Ο μεγαλύτερος από τους ιστορικούς προσφυγικούς καταυλισμούς Παλαιστινίων σφυροκοπάται από τις ισραηλινές δυνάμεις από αέρος και ξηράς.
Ιατρικές προμήθειες εξαντούνται, εγκαταστάσεις υγείας δεν έχουν επαρκή καύσιμα για τη λειτουργία των γεννητριών ρεύματος.
«Είμαστε υπό πολιορκία από το Ισραήλ», λέει ο Χουσάν Αμπού Σαφίγια, διευθυντής του νοσοκομείου Καμάλ Αντουάν στη Μπέιτ Λαχία, μια γειτονική πόλη.
«Υποφέρουμε από αποκλεισμό σε παραδόσεις τροφίμων, φαρμάκων, ιατρικών προμηθειών, ακόμη και καυσίμων που έρχονται από το νότο προς το βορρά. Το ιατρικό προσωπικό είναι «εξαντλημένο, έχουν μείνει ελάχιστοι γιατροί», είπε.
Η υπηρεσία των Ηνωμένων Εθνών για τους Παλαιστίνιους πρόσφυγες (UNRWA) έδωσε στη δημοσιότητα μια φωτογραφία του κέντρου υγείας της Τζαμπάλια, με την πρόσοψη του κτηρίου σχεδόν εντελώς κατεστραμμένη.
Σύμφωνα με την UNRWA, περισσότεροι από 400.000 άνθρωποι βρίσκονται σε αυτήν την περιοχή όπου έχουν ενταθεί οι χερασίες μάχες και οι αεροπορικοί βομβαρδισμοί.
«Αρκετά υποφέραμε, από εκτοπισμούς, πείνα και θάνατο. Δεν μπορούμε να αντέξουμε άλλο αυτόν τον πόλεμο», είπε στο Γαλλικό Πρακτορείο η Ιμάνε Μαρουάν, που κατάγεται από τη Τζαμπάλια και κατέφυγε στην Ντέιρ αλ Μπαλάχ.
Οι εκτοπισμένοι Παλαιστίνιοι από την Τζαμπαλία και άλλες περιοχές της βόρειας Γάζας αναζητούν καταφύγιο κάτω από τα ερείπια κατεστραμμένων κτηρίων.
Με τους πυροβολισμούς και τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς να είναι συνεχείς, οι εκτοπισμένοι Παλαιστίνιοι δεν έχουν ασφαλείς επιλογές για καταφύγιο, καθώς αντιμετωπίζουν καθημερινά άθλιες συνθήκες στην προσπάθειά τους για επιβίωση.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
