 |
|
|  Παρασκευή 25/10
ΝΤΡΟΠΗ ΑΥΣΤΡΙΑ!
Νεοναζί πολιτικός εξελέγη Πρόεδρος τής Βουλής
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Μνήμες εποχών που δεν θέλει να θυμάται η ανθρωπότητα ξυπνούν στην Αυστρία.
Για πρώτη φορά, το κοινοβούλιο της Αυστρίας εξέλεξε την Πέμπτη για πρόεδρό του έναν εκπρόσωπο της ακροδεξιάς, με την εβραϊκή κοινότητα να εκφράζει την αγανάκτησή της για την επιλογή ενός προσώπου που «αποτίνει φόρο τιμής στους ναζί εγκληματίες».
Ο Βάλτερ Ρόζενκραντς, 62 ετών, έλαβε 100 ψήφους, από τους 162 βουλευτές που ψήφισαν, ανακοίνωσε ο απερχόμενος πρόεδρος τού κοινοβουλίου Βόλφγκανγκ Σόμποτκα.
Η εκλογή του Ρόζενκραντς στην θέση τού προέδρου του Κοινοβουλίου, έρχεται σαν επακόλουθο τής νίκης τού ακροδεξιού Κόμματος τής Ελευθερίας (FPÖ) στις βουλευτικές εκλογές τού Σεπτεμβρίου.
Ο Ρόζενκρατς εξελέγη κυρίως χάρη στις ψήφους τής ακροδεξιάς και τού συντηρητικού κόμματος ÖVP.
Σε μια χώρα όπου η ακροδεξιά δεν είναι πλέον «ταμπού», ο απερχόμενος καγκελάριος Καρλ Νεχάμερ δικαιολόγησε τη στήριξη τού κόμματός του στον Ρόζενκραντς, κάνοντας λόγο για την «παράδοση» που επιτάσσει τη θέση τού προέδρου τού κοινοβουλίου να αναλαμβάνει ένα πρόσωπο από το κόμμα που κέρδισε τις εκλογές.
Άλλοι βουλευτές ωστόσο είπαν ότι ήθελαν να ψηφίσουν κατά συνείδηση και όχι έναν «ευρωφοβικό» πολιτικό προερχόμενο από ένα κόμμα «που προσεγγίζει ολοένα και περισσότερο τον εξτρεμισμό της ταυτοτικής δεξιάς».
Ο ηγέτης τού FPÖ Χέρμπερτ Κικλ από την πλευρά του μίλησε για την «ακατάλυτη πίστη (του Ρόζενκραντς) στην αγαπημένη μας Δημοκρατία της Αυστρίας, τη δημοκρατία, το Σύνταγμα και το κράτος δικαίου».
Ο Βάλτερ Ρόζενκραντς ανήκει από το 1981 σε μια ακροδεξιά ένωση (Burschenschaft), τη «Libertas», η οποία είχε υιοθετήσει από το 1878 μια ρήτρα που απαγόρευε την ένταξη Εβραίων στις τάξεις της.
Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου πολλά μέλη τέτοιων ενώσεων δρούσαν εντός της ναζιστικής μηχανής εξόντωσης Εβραίων, Τσιγγάνων, ομοφυλόφιλων, κλπ στην προσαρτημένη από τον Αδόλφο Χίτλερ Αυστρία.
«Η παράγραφος αυτή έχει καταργηθεί εδώ και πολύ καιρό», σχολίασε πρόσφατα ο ίδιος ο Ρόζενκραντς, όταν ρωτήθηκε για το θέμα αυτό.
Πριν από τη μυστική ψηφοφορία ο Όσκαρ Ντόιτς, ο εκπρόσωπος της εβραϊκής κοινότητας της Βιέννης, με ανοιχτή επιστολή του προς τους βουλευτές εξέφρασε την αντίθεσή του για την εκλογή ενός προσώπου του «ρεβιζιονιστικού στρατοπέδου» που «τιμά τους ναζιστές εγκληματίες».
Οι Πράσινοι θεώρησαν επίσης «ασύμβατη με την Ευρώπη» την εκλογή του Ρόζενκραντς στη θέση του προέδρου τού κοινοβουλίου, που προεδρεύει επίσης και στο Εθνικό Ταμείο για τα Θύματα του Ναζισμού, σχολιάζοντας ότι αποτελεί «ύβρη προς όλους τους επιζώντες».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
