 |
|
|  Τρίτη 29/10
Ενας καθηγητής Χημείας εξελέγη νέος ηγέτης τής Χεζμπολάχ
AP, Reuters,zougla.gr
Η Χεζμπολάχ τού Λιβάνου έκανε γνωστό ότι επέλεξε τον Ναΐμ Κασέμ ως νέο ηγέτη της μετά τη δολοφονία τού Χασάν Νασράλα.
«Το Συμβούλιο Σούρα της Χεζμπολάχ συμφώνησε να εκλέξει τον Σεβασμιότατο Σεΐχη Ναΐμ Κασέμ ως Γενικό Γραμματέα της Χεζμπολάχ, μεταφέροντας το ευλογημένο λάβαρο σε αυτό το ταξίδι, ζητώντας από τον Παντοδύναμο Θεό να τον καθοδηγήσει σε αυτή την ευγενή αποστολή στην ηγεσία της Χεζμπολάχ και της ισλαμικής αντίστασής της», αναφέρεται στην σχετική ανακοίνωση.
Υψηλόβαθμο στέλεχος της Χεζμπολάχ για περισσότερα από 30 χρόνια, ο ίδιος ο Ναΐμ Κασέμ δήλωσε ότι υποστηρίζει τις προσπάθειες για την επίτευξη εκεχειρίας για τον Λίβανο, σε πρόσφατο τηλεοπτικό διάγγελμά του, παραλείποντας -για πρώτη φορά- οποιαδήποτε αναφορά σε συμφωνία εκεχειρίας στη Γάζα.
Όπως και ο Νασράλα, ο Κασέμ είναι ένα από τα ιδρυτικά μέλη τού σιιτικού πολιτικού κόμματος και της ένοπλης οργάνωσης, αλλά θεωρείται ευρέως ότι δεν διαθέτει το χάρισμα και τις ρητορικές ικανότητες τού πρώην ηγέτη. Παρόλα αυτά, ο κληρικός με τα λευκά τουρμπάνια και τη γκρίζα γενειάδα ήταν συχνά το τελευταίο διάστημα το δημόσιο πρόσωπο της Χεζμπολάχ.
Ο Ναΐμ Κασέμ διορίστηκε αναπληρωτής αρχηγός της Χεζμπολάχ το 1991 από τον τότε ηγέτη της ένοπλης οργάνωσης, Αμπάς αλ-Μουσαβί, ο οποίος σκοτώθηκε από επίθεση ισραηλινού ελικοπτέρου τον επόμενο χρόνο. Ο Κασέμ παρέμεινε στον ρόλο του όταν ο Νασράλα έγινε αρχηγός, και εδώ και καιρό ήταν ένας από τους κορυφαίους εκπροσώπους της Χεζμπολάχ, δίνοντας συνεντεύξεις σε ξένα μέσα ενημέρωσης.
Στον Κασέμ έχουν επιβληθεί κυρώσεις από τις ΗΠΑ, οι οποίες θεωρούν τη Χεζμπολάχ τρομοκρατική ομάδα, ενώ θεωρείται από πολλούς ως «πιο ακραίος» από τον Νασράλα, τουλάχιστον στις δημόσιες δηλώσεις του.
Γεννήθηκε στην πόλη Kfar Fila στο νότιο Λίβανο και σπούδασε χημεία στο Πανεπιστήμιο του Λιβάνου πριν εργαστεί για αρκετά χρόνια ως καθηγητής χημείας. Παράλληλα, ακολούθησε θρησκευτικές σπουδές και συμμετείχε στην ίδρυση της Ένωσης Μουσουλμάνων Φοιτητών του Λιβάνου, μιας οργάνωσης που αποσκοπούσε στην προώθηση της «θρησκευτικής προσήλωσης» μεταξύ των φοιτητών.
Τη δεκαετία του 1970, ο Κασέμ εντάχθηκε στο Κίνημα των Αποστεωμένων, μια πολιτική οργάνωση που ιδρύθηκε από τον ιμάμη Μούσα Σαντρ και πίεζε για μεγαλύτερη εκπροσώπηση της ιστορικά παραγνωρισμένης και εξαθλιωμένης σιιτικής κοινότητας του Λιβάνου. Η ομάδα μετεξελίχθηκε στο κίνημα Amal, μια από τις κύριες ένοπλες ομάδες στον εμφύλιο πόλεμο του Λιβάνου, και τώρα ένα ισχυρό πολιτικό κόμμα. Στη συνέχεια εντάχθηκε στην εκκολαπτόμενη Χεζμπολάχ, η οποία σχηματίστηκε με την υποστήριξη του Ιράν μετά την εισβολή του Ισραήλ στον Λίβανο το 1982 και την κατοχή της νότιας περιοχής της χώρας.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
