 |
|
|  Παρασκευή 1/11
UNESCO
Ατιμώρητες μένουν οι δολοφονίες δημοσιογράφων σε όλο τον κόσμο-
Το 85% των φόνων από το 2006 θεωρούνται ανεξιχνίαστοι
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Η συντριπτική πλειονότητα των φόνων δημοσιογράφων σε διεθνή κλίμακα μένει απόλυτα ατιμώρητη, στηλιτεύει η UNESCO σε έκθεσή της ενόψει της διεθνούς ημέρας για τον τερματισμό της ατιμωρησίας για εγκλήματα αυτής της φύσης.
«Το 2022 και το 2023, δολοφονείτο ένας δημοσιογράφος κάθε τέσσερις ημέρες, απλούστατα επειδή έκανε την απαραίτητη δουλειά του σε αναζήτηση της αλήθειας. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων, δεν θα λογοδοτήσει ποτέ κανείς για τους φόνους αυτούς», καταγγέλλει η γενική διευθύντρια της Εκπαιδευτικής, Επιστημονικής και Επιμορφωτικής Οργάνωσης των Ηνωμένων Εθνών, η Οντρέ Αζουλέ, στην έκθεση.
Το 85% των φόνων δημοσιογράφων που κατέγραψε η UNESCO από το 2006 θεωρούνται ανεξιχνίαστοι, εξηγεί το κείμενο.
Μπροστά σ’ αυτό το τρομακτικά υψηλό «επίπεδο ατιμωρησίας», η οργάνωση παροτρύνει τα κράτη να «αυξήσουν τις προσπάθειές τους».
Κατά τη διάρκεια των δυο ετών που καλύπτει η έκθεση της UNESCO (2022-2023), δολοφονήθηκαν 162 δημοσιογράφοι, σχεδόν οι μισοί σε χώρες όπου εκτυλίσσονται ένοπλες συρράξεις.
Το 2022, η χώρα που κατέγραψε τον βαρύτερο απολογισμό των εγκλημάτων της συγκεκριμένης φύσης ήταν το Μεξικό, με 19 υποθέσεις. Ακολούθησε η Ουκρανία, όπου καταγράφτηκαν 11 δολοφονίες δημοσιογράφων.
Το 2023, «ήταν το κράτος της Παλαιστίνης αυτό όπου καταγράφτηκε ο μεγαλύτερος αριθμός φόνων: 24 δημοσιογράφοι σκοτώθηκαν», συνεχίζει η έκθεση.
Η Παλαιστίνη έγινε κράτος-πλήρες μέλος της UNESCO το 2011.
Η έκθεση επισημαίνει πως γενικά, καταγράφεται «αύξηση του αριθμού των φόνων» δημοσιογράφων «σε εμπόλεμες χώρες».
Ντόπιοι δημοσιογράφοι μετατρέπονται σε θύματα «του 86% των δολοφονιών που συνδέονται με την κάλυψη ένοπλων συρράξεων», τονίζει το κείμενο.
Εξάλλου, η οργάνωση τονίζει πως «δημοσιογράφοι συνεχίζουν να δολοφονούνται μέσα στα σπίτια τους ή κοντά στα σπίτια τους», γεγονός που «εκθέτει τις οικογένειές τους σε τεράστιο κίνδυνο».
Σε άλλες γεωγραφικές περιοχές, οι περισσότεροι από τους δημοσιογράφους που δολοφονήθηκαν κάλυπταν «το οργανωμένο έγκλημα», υποθέσεις «διαφθοράς», ή έχασαν τη ζωή τους «κατά τη διάρκεια ρεπορτάζ σε διαδηλώσεις», επισημαίνει η UNESCO.
Πολύ περισσότερο απ’ ό,τι προηγούμενα χρόνια, το 2022 γυναίκες μπήκαν στο στόχαστρο δολοφόνων δημοσιογράφων. Η έκθεση κάνει λόγο για δέκα τέτοιες υποθέσεις τη συγκεκριμένη χρονιά.
Στα θύματα συγκαταλέγονταν η Μαρία Γουαδαλούπε Λούρδες Μαλδονάδο Λόπες, η οποία δολοφονήθηκε από ένοπλο στα σύνορα Μεξικού-ΗΠΑ, καθώς και η Σιρίν Αμπού Άκλεχ, η οποία έπεσε νεκρή κατά τη διάρκεια ισραηλινής στρατιωτικής επιχείρησης στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
