 |
|
|  Τρίτη 5/11
65ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης
Ο Ματ Ντίλον βραβεύτηκε με τον «Χρυσό Αλέξανδρο»
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
«Η πρώτη λέξη που έμαθα στα ελληνικά είναι φιλοξενία. Και αυτή είναι η εμπειρία που είχα εδώ στην Ελλάδα» τόνισε ο Ματ Ντίλον, ένας από τους κορυφαίους ηθοποιούς του αμερικανικού σινεμά, ο οποίος βραβεύθηκε χθες στο 65ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης με τον τιμητικό Χρυσό Αλέξανδρο, στο Ολύμπιον.
«Είμαι πολύ ευγνώμων που βρίσκομαι εδώ σε αυτό το πραγματικά όμορφο Φεστιβάλ και σε μία όμορφη πόλη» τόνισε ο Αμερικανός ηθοποιός και σκηνοθέτης. «Είναι μεγάλη τιμή που λαμβάνω το βραβείο, σας ευχαριστώ που με προσκαλέσατε» υπογράμμισε.
«Eίμαι τόσο καλός, όσο και οι άνθρωποι με τους οποίους έχω συνεργαστεί. Είμαι απλά τόσο καλός, όσο οι σκηνοθέτες με τους οποίους συνεργάστηκα. Είναι ευλογία να έχεις μια καλή καριέρα και να συνεργάζεσαι με τόσους πολλούς καλούς ανθρώπους» επισήμανε ο Ματ Ντίλον, προσθέτοντας ότι είναι ένα πραγματικά υπέροχο δώρο.
Το βραβείο απένειμε στον Ματ Ντίλον η Θέμις Μπαζάκα, την οποία ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Κινηματογράφου, Ορέστης Ανδρεαδάκης χαρακτήρισε σπουδαία ηθοποιό, την πλέον κινηματογραφική Ελληνίδα ηθοποιό των ημερών μας.
Μια παλιά και πιστή φίλη του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, η οποία τα τελευταία χρόνια το υπηρετεί και ως μέλος του διοικητικού συμβουλίου του, τόνισε ο κ. Ανδρεαδάκης.
«Απόψε θα τιμήσουμε έναν σπουδαίο ηθοποιό που μας έχει συγκινήσει, μας έχει συναρπάσει, μας έχει καθηλώσει, έναν ηθοποιό σύμβολο. Ο Ματ Ντίλον ενσάρκωσε στην καριέρα του μια σειρά από εμβληματικούς ήρωες και τους έκανε με το ταλέντο του μέρος της παγκόσμιας κινηματογραφικής μυθολογίας», ανέφερε η Θέμις Μπαζάκα και τον ευχαρίστησε για το φλογερό ταλέντο του και τη μαγεία που έφερε στα κινηματογραφικά μας ταξίδια.
Όπως είπε η κ. Μπαζάκα, παρουσιάζοντας ταινίες σταθμούς στην καριέρα του Ματ Ντίλον, ήδη από το ξεκίνημά του, συνεργάστηκε με ένα από τα ιερά τέρατα της έβδομης τέχνης τον Φράνσις Φορντ Κόπολα, με το «Outsiders» και τον «Αταίριαστο» και ταυτίστηκε σε μία από τις πιο γόνιμες παραδόσεις της αμερικάνικης μυθοπλασίας, αυτή του ανένταχτου και ασυμβίβαστου ήρωα που διασχίζει τη ζωή με το γκάζι πατημένο στο τέρμα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
