 |
|
|  Δευτέρα 18/11
ΟΜΟΓΕΝΕΙΑ
Οκτώ καταξιωμένοι Έλληνες της Διασποράς τιμήθηκαν με τα βραβεία «Αργώ»
protothema.gr
Ο Καθηγητής Νεοελληνικής Γλώσσας, Ιωάννης Κορίνθιος τιμήθηκε πρόσφατα για τις άοκνες προσπάθειές του να καθιερωθεί η Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας καθώς και για την πολυετή προσφορά του στον τομέα της ελληνικής Oμογένειας στην Ιταλία.
Η διάκριση για τον Καθηγητή ήρθε από την ‘ΑΡΓΩ’, ένα δίκτυο Ελλήνων της διασποράς με έδρα στις Βρυξέλλες, που απονέμει βραβείο σε 8 Έλληνες, οι οποίοι διακρίθηκαν στους τομείς τους. Ο Καθηγητής βραβεύθηκε για την προσφορά του στην Ομογένεια και τη δράση που ανέπτυξε για την ενίσχυση της ταυτότητας των ελληνικών κοινοτήτων της Ιταλίας καθώς και τις προσπάθειές του στην καθιέρωση της Παγκόσμιας Ημέρας Ελληνικής Γλώσσας. Η απονομή έγινε από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου, ενώ η τιμητική εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στην Ακαδημία Αθηνών. «Αυτή η διάκριση δεν ήταν μόνο για μένα, αλλά και για όλους τους Έλληνες της Ομογένειας που προσπαθούν καθημερινά για τη διατήρηση της ταυτότητάς μας», δήλωσε ο Καθηγητής.
Με πολυετή θητεία στο Πανεπιστήμιο της Νάπολης και της Καλαβρίας, το έργο του Καθηγητή Κορίνθιου περιλαμβάνει – μεταξύ άλλων – τη συγγραφή σχολικών εγχειριδίων Αρχαίων Ελληνικών για τα Κλασικά Λύκεια της Ιταλίας και τη δημιουργία ενός ψηφιακού λεξικού Αρχαίων Ελληνικών με 140.000 λήμματα, το οποίο χρειάστηκε 35 χρόνια για να ολοκληρωθεί.
Η αφορμή για την καθιέρωση της Παγκόσμιας Ημέρας Ελληνικής Γλώσσας γεννήθηκε το 2014, όταν, ως Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ελληνικών Κοινοτήτων Ιταλίας, έμαθε για την ύπαρξη της Ημέρας της Γαλλοφωνίας. «Αν υπάρχει ημέρα για τη Γαλλοφωνία, γιατί όχι και για την Ελληνοφωνία;» διερωτήθηκε και με μία επιστολή προς τον πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, την Κυβέρνηση, και τους αρμόδιους υπουργούς, υπέβαλε το σχετικό αίτημα.
Ο Καθηγητής κλήθηκε να παρουσιάσει την ιδέα του στη Βουλή, όπου επιδοκιμάστηκε. Η προσπάθεια ευοδώθηκε το 2017, όταν η Ελλάδα καθιέρωσε με ΚΥΑ την 9η Φεβρουαρίου ως την Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας. Έκτοτε, ο εορτασμός λαμβάνει χώρα παγκοσμίως, όπου υπάρχουν ελληνικές κοινότητες, φιλέλληνες. Στην παρούσα φάση, προωθείται η αναγνώρισή της και από την UNESCO.
Στην Ιταλία, το όραμά του Καθηγητή για τον εορτασμό της Ελληνικής Γλώσσας άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά ήδη από το 2016 – στη Νάπολη συγκεντρώνονται κάθε χρόνο πάνω από 1.000 μαθητές από 30 λύκεια ενώ συμμετέχουν μαθητές και από την Ελλάδα.
Παράλληλα με τη διδασκαλία και τις δράσεις του για την ελληνική γλώσσα, ο Καθηγητής Κορίνθιος επιδόθηκε στην έρευνα και τεκμηρίωση της ιστορίας της ελληνικής διασποράς στη Νότια Ιταλία. Προϊόν της έρευνάς του, η έκδοση του βιβλίου «Οι Έλληνες της Νάπολης και της Ν. Ιταλίας από το 15ο έως τον 20ό αιώνα», το οποίο αποτελεί σημείο αναφοράς για την ιστορία της ελληνικής παρουσίας στην περιοχή μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης.
Στο πλαίσιο της έρευνας στα αρχεία της Νάπολης και το Βατικανού, ο Ιωάννης Κορίνθιος ανακάλυψε πολύτιμα ανέκδοτα έγγραφα, τα οποία τεκμηριώνουν τη συμβολή της ελληνικής διασποράς και των φιλελλήνων στην Ιταλία τα χρόνια της Επανάστασης του 1821. Οι προσπάθειές του στο συγκεκριμένο αντικείμενο, οδήγησαν στη διοργάνωση διεθνούς έκθεσης το 2021, για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση σε συνεργασία με τα Γενικά Αρχεία του Κράτους της Ελλάδας και την Εταιρεία Κυπριακών Σπουδών, με τίτλο «Νάπολη και Ελληνική Παλιγγενεσία - Napoli e Risorgimento Greco».
Εκτός της ακαδημαϊκής δράσης του, ο Ιωάννης Κορίνθιος φρόντισε να αποκαταστήσει την ιστορική «Οδό των Ελλήνων» (Via dei Greci) στην ελληνική συνοικία της Νάπολης, η οποία είχε καταργηθεί από τον Μουσολίνι. «Η ‘Οδός των Ελλήνων’ υπήρχε για 500 χρόνια στην ελληνική συνοικία της Νάπολης», αρχίζει να λέει ο Καθηγητής, για να προσθέσει: «Η Via dei Greci, πλευρίζει την ελληνική εκκλησία των Αγίων Πέτρου και Παύλου, την παλαιότερη εκκλησία της ιστορικής διασποράς, που λειτουργεί από το 1764».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
