 |
|
|  Σάββατο 30/11
Επτά απόστρατοι καταδικάσθηκαν στο Περού για σφαγές επί Φουχιμόρι
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Περουβιανό δικαστήριο καταδίκασε χθες Παρασκευή επτά απόστρατους να εκτίσουν ποινές κάθειρξης 15 έως 20 ετών για τις δολοφονίες 16 αμάχων, κατά τη διάρκεια δύο εμβληματικών σφαγών διαπραχθεισών επί των ημερών του προέδρου Αλμπέρτο Φουχιμόρι (1990-2000), στο πλαίσιο του πολέμου εναντίον ανταρτών της άκρας αριστεράς.
Η εισαγγελία είχε ζητήσει την επιβολή ποινών 25 χρόνων κάθειρξης στους κατηγορούμενους, μέλη του ίδιου στρατιωτικού αποσπάσματος, γνωστού με το όνομα Ομάδα Κολίνα, που ενεπλάκη στις σφαγές το 1992 στο χωριό Πατιβίλκα και στο πανεπιστήμιο Λα Καντούτα, στην πρωτεύουσα Λίμα.
Κανένας από τους κατηγορούμενους δεν ήταν παρών στην ακροαματική διαδικασία, που αναμεταδόθηκε απευθείας από την τηλεόραση της περουβιανής δικαιοσύνης. Οι περισσότεροι εκτίουν ήδη ποινές για άλλα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, που διαπράχθηκαν τα πέτρινα χρόνια του Περού (1980-2000).
Ο πρώην πρόεδρος Φουχιμόρι αντιμετώπιζε επίσης δίωξη στο πλαίσιο της δίκης αυτής, που δεν άρχισε παρά μόλις τον Δεκέμβριο του 2023. Όμως απεβίωσε εξαιτίας επιπλοκών καρκίνου την 11η Σεπτεμβρίου στη Λίμα, σε ηλικία 86 ετών.
Ο πάλαι ποτέ ισχυρός άνδρας του Περού αντιμετώπιζε κατηγορίες για τη σφαγή στο Πατιβίλκα, όπου εκτελέστηκαν έξι αγρότες που οι Αρχές υποψιάζονταν πως συνδέονταν με τους μαοϊστές αντάρτες της οργάνωσης Φωτεινό Μονοπάτι.
Το 2009, είχε ήδη δικαστεί για τη σφαγή εννιά φοιτητών και καθηγητή στο πανεπιστήμιο Λα Καντούτα. Του επιβλήθηκε ποινή 25 ετών κάθειρξης διότι διέταξε τη σφαγή αυτή, καθώς και ακόμα μία, στη συνοικία Μπάριος Άλτος, στη Λίμα, το 1991. Εκεί είχαν δολοφονηθεί 15 άνθρωποι, ανάμεσά τους παιδί.
Τον Δεκέμβριο του 2023, έπειτα από σχεδόν δεκαέξι χρόνια στη φυλακή, ο πρώην πρόεδρος με ιαπωνική καταγωγή αφέθηκε ελεύθερος για ανθρωπιστικούς λόγους, καθώς είχε εύθραυστη υγεία.
Η δικαιοσύνη υπογράμμισε το 2009 ότι οι 25 άνθρωποι που δολοφονήθηκαν στην Μπάριος Άλτος και στο Λα Καντούτα ήταν αθώοι, δεν είχαν την παραμικρή σχέση με οποιαδήποτε τρομοκρατική οργάνωση.
Ο εμφύλιος πόλεμος στο Περού ανάμεσα από τη μια στις δυνάμεις του κράτους κι από την άλλη τους αντάρτες του Φωτεινού Μονοπατιού και του Επαναστατικού Κινήματος Τούπακ Αμάρου (MRTA, γκεβαριστές) από το 1980 ως το 2000 άφησε πίσω κάπου 69.000 νεκρούς και 21.000 εξαφανισθέντες, στην πλειονότητά τους αμάχους, σύμφωνα με δεδομένα της Επιτροπής Αλήθειας και Συμφιλίωσης.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
