 |
|
|  Δευτέρα 2/12
Δημοσιογράφος στην Γεωργία βρήκε τον βιολογικό της πατέρα μέσω facebook
Με την έρευνά της αποκάλυψε ένα τεράστιο κύκλωμα εμπορίας βρεφών
BBC,zougla.gr
Η Tamuna Museridze είναι μία δημοσιογράφος από τη Γεωργία, η οποία αποκάλυψε ένα τεράστιο κύκλωμα εμπορίας βρεφών. Όμως ποτέ δεν φαντάστηκε πως θύμα τού κυκλώματος ήταν και η ίδια.
Η αναζήτηση τής Tamuna είχε ξεκινήσει το 2016, αφού πέθανε η γυναίκα που την μεγάλωσε. Καθαρίζοντας το σπίτι της, βρήκε ένα πιστοποιητικό γέννησης με το δικό της όνομα, αλλά με λάθος ημερομηνία γέννησης και άρχισε να υποπτεύεται ότι υιοθετήθηκε. Αφού έκανε κάποια έρευνα, δημιούργησε μια ομάδα στο Facebook με το όνομα «Vedzeb», δηλαδή «Ψάχνω», ελπίζοντας να βρει τους πραγματικούς της γονείς.
Μέσω της σελίδας, αποκάλυψε ένα σκάνδαλο εμπορίας βρεφών στη Γεωργία, που έχει επηρεάσει δεκάδες χιλιάδες ζωές. Για πολλές δεκαετίες, εκατοντάδες γονείς είχαν πει ψέματα ότι τα νεογέννητα μωρά τους είχαν πεθάνει. Τα βρέφη στη συνέχεια πουλήθηκαν.
Η Tamuna έχει επανενώσει εκατοντάδες οικογένειες, ωστόσο -μέχρι τώρα- δεν μπορούσε να λύσει το μυστήριο της δικής της καταγωγής και αναρωτιόταν μήπως την είχαν κλέψει ως παιδί.
«Ήμουν δημοσιογράφος και έψαχνα αυτή την ιστορία, αλλά πλέον είχε γίνει μία προσωπική αποστολή και για μένα», λέει στο BBC.
Η ανακάλυψη στην αναζήτησή της ήρθε το καλοκαίρι, όταν έλαβε ένα μήνυμα μέσω της ομάδας της στο Facebook. Ήταν από κάποιον που ζούσε στην επαρχία της Γεωργίας, ο οποίος είπε ότι γνώριζε μια γυναίκα που είχε κρύψει μια εγκυμοσύνη και είχε γεννήσει στην Τιφλίδα τον Σεπτέμβριο του 1984. Ήταν την ίδια ημερομηνία που γεννήθηκε και η Tamuna. Το άτομο πίστευε ότι η γυναίκα ήταν η μητέρα της Tamuna και το σημαντικότερο, έδωσε ένα όνομα.
Η Tamuna την αναζήτησε αμέσως στο διαδίκτυο, αλλά όταν δεν βρήκε τίποτα, αποφάσισε να δημοσιεύσει μια έκκληση στο Facebook, ρωτώντας αν τη γνωρίζει κανείς.
Μια γυναίκα απάντησε σύντομα, λέγοντας ότι η γυναίκα που είχε κρύψει την εγκυμοσύνη ήταν θεία της. Συμφώνησε να κάνει ένα τεστ DNA.
Ενώ περίμεναν τα αποτελέσματα, η Ταμούνα έκανε το τηλεφώνημα στη μητέρα της. Η μητέρα της αρνήθηκε τα πάντα. Μια εβδομάδα αργότερα, έφτασαν τα αποτελέσματα του DNA, που έδειχναν ότι η Tamuna και η γυναίκα στο Facebook ήταν όντως ξαδέρφια.
Οπλισμένη με αυτά τα στοιχεία, η Tamuna κατάφερε να πείσει τη μητέρα της να αναγνωρίσει την αλήθεια και να αποκαλύψει το όνομα του πατέρα της. Ήταν ένας άντρας που τον έλεγαν Γκουργκέν Χοράβα.
«Οι πρώτοι δύο μήνες ήταν συγκλονιστικοί, δεν μπορούσα να πιστέψω ότι μου συνέβαιναν αυτά τα πράγματα», θυμάται, «δεν μπορούσα να πιστέψω ότι τα είχα βρει».
Μόλις η Tamuna είχε το όνομα του Gurgen, τον εντόπισε γρήγορα στο Facebook. Αποδείχθηκε ότι παρακολουθούσε την ιστορία της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η δουλειά της για την επανασύνδεση των οικογενειών είναι ευρέως γνωστή σε όλη τη Γεωργία.
Ο Tamuna έμεινε έκπληκτη όταν ανακάλυψε ότι «ήταν στη λίστα των φίλων μου για τρία χρόνια». Απλώς δεν είχε συνειδητοποιήσει ότι ήταν μέρος της ιστορίας. «Δεν ήξερε καν ότι η μητέρα μου ήταν έγκυος», λέει η Tamuna, «Ήταν μια τεράστια έκπληξη για εκείνον».
Σύντομα κανόνισαν να συναντηθούν στη γενέτειρά του, το Zugdidi στη δυτική Γεωργία – περίπου 260 χιλιόμετρα από το σημείο που ζει στην Τιφλίδα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
