 |
|
|  Δευτέρα 2/11
ΤΟ ΧΑΛΕΠΙ ΕΠΕΣΕ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΖΙΧΑΝΤΙΣΤΩΝ
Κρίσιμες ώρες για το καθεστώς Άσαντ
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Ο Σύρος πρόεδρος Μπασάρ αλ Άσαντ επιδίωξε χθες Κυριακή να εξασφαλίσει περισσότερη υποστήριξη από τους συμμάχους του αφού οι δυνάμεις του έχασαν τον έλεγχο του Χαλεπιού, τού δεύτερου μεγαλύτερου αστικού κέντρου της χώρας, στην κεραυνοβόλα επίθεση τζιχαντιστών και οργανώσεων ανταρτών που έχουν συμμαχήσει μαζί τους από την περασμένη Τετάρτη, με τις εχθροπραξίες ως εδώ να έχουν στοιχίσει τη ζωή σε πάνω από 410 ανθρώπους, σύμφωνα με τους αριθμούς μιας ΜΚΟ.
Είναι η πρώτη φορά από το ξέσπασμα του πολέμου στη Συρία, την άνοιξη του 2011, που το συριακό καθεστώς, σύμμαχος του Ιράν και της Ρωσίας, χάνει εντελώς τον έλεγχο αυτής της πόλη του βορρά — η ήττα είναι εξαιρετικά οδυνηρή.
Υποδεχόμενος στη Δαμασκό τον επικεφαλής της διπλωματίας του Ιράν, τον Αμπάς Αραγτσί, ο Άσαντ, 59 ετών, τόνισε τη «σημασία της υποστήριξης των συμμάχων και των φίλων» της κυβέρνησής του ώστε «να αντιμετωπιστούν οι επιθέσεις τρομοκρατών υποστηριζόμενων από το εξωτερικό και να ματαιωθούν τα σχέδιά τους». Νωρίτερα, διεμήνυσε πως θα χρησιμοποιήσει τη στρατιωτική ισχύ του για να «τσακίσει τους τρομοκράτες».
Ο Αραγτσί είπε πως η κατάσταση είναι «δύσκολη», αλλά εξέφρασε την πεποίθησή του πως η Δαμασκός θα υπερισχύσει.
Η Ρωσία ανακοίνωσε πως η αεροπορία της βοηθά τον συριακό στρατό να «απωθήσει» τους αντικαθεστωτικούς στις επαρχίες Ιντλίμπ (βορειοδυτικά), Χάμα (κεντρικά) και Χαλέπι (βόρεια), ενώ το Ιράν επαναβεβαίωσε πως προσφέρει «σθεναρή» υποστήριξη στο καθεστώς στη Συρία.
Μετά τη Δαμασκό, ο Αραγτσί έφθασε χθες Κυριακή το βράδυ στην Άγκυρα, όπου σήμερα αναμένεται να συναντηθεί με τον Τούρκο ομόλογό του Χακάν Φιντάν και κατόπιν να γίνει δεκτός από τον πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, σύμφωνα με αξιωματούχους.
Το 2015, με την καίριας σημασίας στρατιωτική υποστήριξη της Μόσχας και της Τεχεράνης, η Δαμασκός εξαπέλυσε αντεπίθεση που της επέτρεψε να ανακτήσει προοδευτικά τον έλεγχο του μεγαλύτερου μέρους της χώρας και το 2016 τον πλήρη έλεγχο του Χαλεπιού, οικονομικού πνεύμονα της Συρίας προπολεμικά.
Οι μάχες, οι πιο εκτενείς από το 2020 στη Συρία, εγείρουν ανησυχία για αναζωπύρωση του πολέμου στο κράτος που έχει κατατμηθεί σε ζώνες επιρροής, με τα εμπόλεμα μέρη να υποστηρίζονται από διάφορες περιφερειακές και διεθνείς δυνάμεις.
Την περασμένη Τετάρτη, η Χαγιάτ Ταχρίρ ας Σαμ (ΧΤΣ), οργάνωση στην οποία κυρίαρχος είναι ο άλλοτε συριακός βραχίονας της Αλ Κάιντα, και οργανώσεις σύρων ανταρτών, κάποιες υποστηριζόμενες από την Τουρκία, εξαπέλυσαν έφοδο με ορμητήριο την επαρχία Ιντλίμπ, το έσχατο οχυρό των αντικαθεστωτικών, και κατέλαβαν δεκάδες κοινότητες στις επαρχίες του Χαλεπιού, της Ιντλίμπ και της Χάμας, νοτιότερα. Και, το Σάββατο, κατέλαβαν το μεγαλύτερο μέρος της πόλης του Χαλεπιού, σύμφωνα με το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
