 |
|
|  Σάββατο 7/12
Ώρα μηδέν για τον Άσαντ
Καραβάνια 370.000 προσφύγων κατευθύνονται προς Τουρκία
AΠΕ-ΜΠΕ,protothema.gr,zougla.gr
Καθώς ο πόλεμος ξαναφουντώνει στη Συρία και οι τζιχαντιστές αντάρτες καταλαμβάνουν τη μία πόλη μετά από την άλλη, καραβάνια εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων εγκαταλείπουν τις εστίες τους, κατευθυνόμενοι προς τα βορειοανατολικά σύνορα με την Τουρκία και προς τον Λίβανο και τις Μεσογειακές ακτές. Τουλάχιστον 370.000 πολίτες, κυρίως γυναίκες και παιδιά, έχουν εκτοπιστεί στη Συρία λόγω αυτής της κλιμάκωσης των μαχών, σύμφωνα με με το Γραφείο Συντονισμού Ανθρωπιστικών Υποθέσεων του ΟΗΕ (OCHA). Ανάμεσα σε αυτούς που εγκατέλειψαν τη χώρα είναι και η οικογένεια του Άσαντ, αναφέρουν πληροφορίες, με τους αναλυτές να προβλέπουν ότι ακόμα και σήμερα, οι υπουργοί Εξωτερικών της Ρωσίας, του Ιράν και της Τουρκίας, που συναντώνται στη Ντόχα, ενδέχεται να αποφασίσουν το τέλος τού καθεστώτος Άσαντ.
Στα μέτωπα του πολέμου, με τη Χεζμπολάχ απούσα, αλλά και τη βοήθεια της Ρωσίας και του Ιράν να είναι μάλλον ισχνή, οι αντάρτες προελαύνουν, καταλαμβάνοντας τη μία πόλη μετά από την άλλη. Εκτός από την κατάληψη του Χαλεπιού στα βόρεια, της Χάμα στο κέντρο και της Ντέιρ αλ Ζορ στα ανατολικά, υποστηρίζουν ότι έχουν λάβει των έλεγχο στη νότια Σουγουέιντα και τη Ντεράα, προωθούνται στη Χομς και υπόσχονται ότι επόμενος προορισμός τους είναι η Δαμασκός. Ισχυρισμός που δεν μοιάζει τόσο υπερβολικός, εάν σκεφτεί κανείς την ταχύτητα με την οποία κατέρρευσε η αντίσταση του Συριακού Στρατού στις παραπάνω πόλεις, αλλά και ότι οι Κούρδοι αδυνατούν να τους ανακόψουν.
«Η επέλαση των τρομοκρατών στη Συρία αποτελεί έναν σοβαρό κίνδυνο» για το Ιράν, το Ιράκ και τη Συρία, ανέφεραν χθες σε δήλωσή τους οι υπουργοί Εξωτερικών των τριών χωρών. Και καθώς το ηθικό του στρατού της Συρίας καταρρακώνεται ακόμα περισσότερο από τις πληροφορίες -τις οποίες δημοσιεύει η Wall Street Journal- σύμφωνα με τις οποίες η σύζυγος του προέδρου της χώρας Μπασάρ αλ Άσαντ, Άσμα, με τα τρία τους παιδιά εγκατέλειψε τη χώρα και κατέφυγε στη Ρωσία, ενώ δύο γαμπροί του Άσαντ φέρεται να έχουν μεταβεί στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, όλες οι ελπίδες για αποκλιμάκωση στρέφονται στη Ντόχα. Δεν είναι σαφές εάν ο Άσαντ βρίσκεται ακόμα στη χώρα, καθώς φιλοκυβερνητικό δίκτυο που ανέφερε ότι είχε μεταβεί στο Ιράν, ανακάλεσε αργότερα την είδηση.
Στην πρωτεύουσα του Κατάρ συναντώνται σήμερα οι υπουργοί Εξωτερικών της Ρωσίας, του Ιράν και της Τουρκίας, με αντικείμενο συζήτησης τις εξελίξεις στη Συρία, σε μια προσπάθεια να βρουν λύση στις νέες ένοπλες συγκρούσεις που έχουν ξεσπάσει. Οι τρεις χώρες, οι οποίες είναι από το 2017 εταίροι στο πλαίσιο της διαδικασίας της Αστάνα, η οποία άρχισε για να κάνει να σωπάσουν τα όπλα στη Συρία, έχουν, στη διάρκεια αυτών των ετών, μάλλον αντικρουόμενα συμφέροντα στη χώρα.
Η Άγκυρα εμπλέκεται στη σημερινή διαμάχη, με τον πρόεδρο της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν, να καλεί χθες να συνεχιστεί «η προέλαση των ανταρτών χωρίς προβλήματα», αναφέροντας ξεκάθαρα πως «στόχος (των ανταρτών) είναι η Δαμασκός», ενώ η Μόσχα και η Τεχεράνη είναι οι δύο πιο σημαντικοί σύμμαχοι του Άσαντ, με τη βοήθεια των οποίων άλλωστε τον βοήθησαν να βγει νικητής από τον πολύχρονο εμφύλιο.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
